Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Α΄ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΗΤΡΩΟΥ ΔΙΑΘΗΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Άρθρα 23-42)Σχόλιο του χρήστη ΔΙΑΛΟΓΟΣ – ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ Α.Μ.Κ.Ε. | 7 Ιουλίου 2025, 18:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΙΑΛΟΓΟΣ – ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ Α.Μ.Κ.Ε.' | 7 Ιουλίου 2025, 18:25

    ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 28 ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 237 ΚΠΟΛΔ Η διάταξη περί μη αναστολής της προθεσμίας του άρθρου 237 παρ. 1 κατά το διάστημα της διαδικασίας διαμεσολάβησης, πρέπει να απαλειφθεί για τους εξής λόγους: 1. Είναι αντίθετη προς την ισχύουσα ρητή διάταξη του άρθρου 9 Ν. 4640/2019 «Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Περαιτέρω εναρμόνιση προς Οδηγία 2008/52/ΕΚ» και προς τον σκοπό αυτής που είναι η επιβαλλόμενη από την ασφάλεια δικαίου ρύθμιση των θεμάτων που αναφέρονται στην παραγραφή των αξιώσεων, αποσβεστικών προθεσμιών και δικονομικών προθεσμιών. 2. Είναι αντίθετη προς την Οδηγία 2008/52/ΕΚ, στην παράγραφο 24 του Προοιμίου ρητά και με σαφήνεια προβλέπεται “Προκειμένου να ενθαρρυνθούν τα μέρη να χρησιμοποιούν τη διαμεσολάβηση, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι κανόνες τους περί παραγραφής και αποσβεστικών προθεσμιών δεν εμποδίζουν τα μέρη να προσφεύγουν σε δικαστήριο ή διαιτησία σε περίπτωση αποτυχίας της προσπάθειάς τους για διαμεσολάβηση. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν την επίτευξη του αποτελέσματος αυτού, ακόμη και αν η παρούσα οδηγία δεν εναρμονίζει τους εθνικούς κανόνες περί παραγραφής και αποσβεστικών προθεσμιών ” 3. Είναι αντίθετη προς τον σκοπό της καθιέρωσης της Διαμεσολάβησης ως νόμιμης διαδικασίας εξωδικαστικής επίλυσης των αστικών και εμπορικών διαφορών, σε εναρμόνιση προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, όπως αυτός ο σκοπός διατυπώνεται με σαφήνεια στην αιτιολογική έκθεση του Ν. 4640/2019 (Γενικά – επί της αρχής). Ειδικότερα διότι: α) Περιορίζει έως και αποτρέπει την πρόσβαση στην διαμεσολάβηση ως εξωδικαστική μέθοδο επίλυσης των διαφορών της τακτικής διαδικασίας, ενώ η σχετική νομοθετική ρύθμιση οφείλει να την διευκολύνει, προς την κατεύθυνση δημιουργίας ισόρροπης σχέσης μεταξύ αυτής και των δικαστικών διαδικασιών, όπως επιτάσσει ο κοινοτικός νομοθέτης, β) διότι δεν διασφαλίζει τα μέρη που επιλέγουν να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση, ότι δεν θα απωλέσουν το δικαίωμά τους να κινήσουν ή συνεχίσουν δικαστικές διαδικασίες λόγω επέλευσης της παραγραφής ή λήξεως των αποσβεστικών ή δικονομικών προθεσμιών κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης. 4. Εν κατακλείδι πρόκειται για αντισυνταγματική, παρά τον Νόμο και αντίθετη προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, διάταξη και δεδομένου ότι δεν στηρίζεται ούτε στο νόμο ούτε στη λογική, δεν μπορεί παρά να είναι «φωτογραφική» εναντίον του θεσμού και με σκοπό να τον πλήξει. 5. Ο αποκλεισμός της αναστολής των δικονομικών προθεσμιών για όσο χρόνο διαρκεί η διαδικασία της διαμεσολάβησης αποτελεί περαιτέρω υπέρμετρο περιορισμό του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των πολιτών να επιλέξουν και να προσφύγουν στην διαδικασία, μετά την Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία Διαμεσολάβησης, κατά την οποία έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον διαμεσολαβητή και ενημερώνονται για την διαδικασία. Η ΥΑΣ διαμεσολάβησης θα καταλήξει να είναι τυπική - διεκπεραιωτική διαδικασία, χωρίς απολύτως οποιοδήποτε ουσιαστικό αποτέλεσμα και αυτό είναι απολύτως αντίθετο προς τον σκοπό της, κατά το Ν. 4640/2019. Πώς θα επιλέξουν τα μέρη της διαφοράς την διαμεσολάβηση, όταν βρίσκονται κάτω από την απειλή των δικονομικών προθεσμιών που κινδυνεύουν να απωλέσουν; Ποιος δικηγόρος θα συμβουλεύσει τα μέρη να κάνουν αυτή την επιλογή και να μπουν σε καθεστώς ανασφάλειας, πίεσης, φόβου? Κάθε δε προσπάθεια του διαμεσολαβητή στην ΥΑΣ προς την κατεύθυνση της επιλογής της διαμεσολάβησης με σκοπό την σύντομη, με μικρότερο κόστος και βασιζόμενη στην ελεύθερη βούληση των μερών ουσιαστική επίλυση της διαφοράς τους, αποβαίνει μάταιη. 6. Κατά συνέπεια, πρωτοφανώς και μόνο στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα, εξουδετερώνεται η διαμεσολάβηση σαν διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών και μάλιστα σε διαφορές που υπάγονται στην τακτική διαδικασία και τέτοιες είναι πρωτίστως και κατεξοχήν οι εμπορικές διαφορές και οι διαφορές μεταξύ επιχειρήσεων. Τα όσα σχετικως αναγράφονται στην αιτιολογική έκθεση του Ν. 4640/2019: «τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης είναι σημαντικά στον τομέα της ενίσχυσης των οικονομικών συναλλαγών και της επιχειρηματικότητας δια της εξισορρόπησης των συμφερόντων και της εξεύρεσης λύσεων αποτελεσματικών και προσαρμοσμένων στις εκάστοτε ανάγκες των εμπλεκόμενων μερών» αποβαίνουν γράμμα κενό. 7. Τέλος, η προτεινόμενη νομοθετική ανατροπή αγνοεί εντελώς, άλλως αδιάφορα παραβλέπει την δυναμική της διαμεσολάβησης στην ελληνική πραγματικότητα και στην καθημερινή πρακτική της επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών. Μετά την καθιέρωση της ΥΑΣ, όλο και περισσότεροι πολίτες, ιδιώτες και επιχειρήσεις επιλέγουν την διαμεσολάβηση για την επίλυση των διαφορών τους, αντιλαμβανόμενοι τα οφέλη και τα ευεργετήματά της. ΄Εχοντας χρόνο να καθίσουν σ΄ ένα τραπέζι και να συζητήσουν με την βοήθεια του διαμεσολαβητή και των νομικών παραστατών τους, τα ζητήματα προς επίλυση, νοιώθουν ασφάλεια και προστασία. Αν τους βάλεις «το μαχαίρι στο λαιμό» πώς θα προχωρήσουν σε μία τέτοια επιλογή; 8. Η προτεινόμενη διάταξη που ανατρέπει απρόσμενα την μέχρι σήμερα εδραιωθείσα στην συνείδηση πολιτών και δικηγόρων ασφάλεια δικαίου, σχετικά με την προσφυγή στον θεσμό, αποτελεί ανεπανόρθωτο πλήγμα σε αυτόν και στους ίδιους τους πολίτες που επιθυμούν να ωφεληθούν από αυτόν. Η απάλειψή της λοιπόν αποτελεί και επιταγή κοινωνικής σημασίας και αξιοπιστίας του δικαστικού και εξωδικαστικού συστήματος επίλυσης των διαφορών. 9. Η μη αναστολή των προθεσμιών του άρθρου ΚΠολΔ 237 ως αυτή προβλέπεται και εφαρμόζεται δυνάμει του άρθρου 9 του Ν.4640/2019 αποτελεί νομοθετική μεταβολή αντίθετη προς την επενδυτική πολιτική της χώρας, καθώς στην τακτική διαδικασία μετέχουν ως ενάγοντες ή εναγόμενοι και αλλοδαπά φυσικά ή νομικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα η επίλυση των διαφορών των οποίων, λόγω της πολυπλοκότητας,(διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρα, νομοθετικά πλαίσια κλπ) απαιτεί περισσότερο χρόνο και καθιστά αναγκαία στην πράξη τη δυνατότητα των μερών να διευρύνουν τα χρονικά όρια της διαμεσολάβησης για την επίλυση της διαφοράς τους, χωρίς την απώλεια της ασφάλειας δικαίου που εξασφαλίζει η προβλεπόμενη ήδη από το Ν.4640/2019 αναστολή των προθεσμιών.