• Σχόλιο του χρήστη 'Νανά Παπαδογεωργάκη' | 8 Ιουλίου 2025, 23:27

    Σχόλιο σχετικά με την τροποποίηση του άρθρου 237 και συγκεκριμένα «Η προθεσμία αυτή δεν αναστέλλεται κατά το διάστημα της διαδικασίας διαμεσολάβησης». Η προτεινόμενη διάταξη σχετικά με τη μη αναστολή της προθεσμίας του άρθρου 237 παρ. 1 ΚΠολΔ κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διαμεσολάβησης θεωρείται αλυσιτελής και εισηγούμαι να μην ενσωματωθεί στο τελικό κείμενο για τους ακόλουθους νομικούς λόγους: Η διαμεσολάβηση επηρεάζει σημαντικά τις δικονομικές προθεσμίες στην τακτική διαδικασία, παρέχοντας ένα πλαίσιο αναστολής που διασφαλίζει τα δικαιώματα των μερών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. 1) Αναστολή προθεσμιών κατάθεσης προτάσεων: Οι προθεσμίες του άρθρου 237 ΚΠολΔ αναστέλλονται κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης. 2) Διάρκεια αναστολής: Η έγγραφη γνωστοποίηση του διαμεσολαβητή προς τα μέρη για τη διεξαγωγή της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας ή η συμφωνία της εκούσιας προσφυγής στη διαδικασία της διαμεσολάβησης του άρθρου 5, αναστέλλει την παραγραφή και την αποσβεστική προθεσμία άσκησης των αξιώσεων και των δικαιωμάτων, εφόσον αυτές έχουν αρχίσει σύμφωνα με τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου, καθώς και τις δικονομικές προθεσμίες των άρθρων 237 και 238 Κ.Πολ.Δ., για όσο χρόνο διαρκεί η διαδικασία διαμεσολάβησης. 3) Αναβολή συζήτησης: Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 4640/2019, όταν τα μέρη συμφωνούν να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση κατά τη διάρκεια εκκρεμοδικίας, το δικαστήριο αναβάλλει υποχρεωτικά τη συζήτηση της υπόθεσης σε δικάσιμο μετά την πάροδο τριμήνου και όχι πέραν του εξαμήνου, μη συνυπολογιζόμενου του χρονικού διαστήματος των δικαστικών διακοπών. Η αναστολή των δικονομικών προθεσμιών αποτελεί σημαντική εγγύηση για τα μέρη που επιλέξουν τη διαμεσολάβηση, καθώς τους επιτρέπει να επικεντρωθούν στην εξεύρεση συναινετικής λύσης χωρίς το άγχος της εκπνοής/παρέλευσης των προθεσμιών. Αυτό συνάδει με το πνεύμα της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ, που επιδιώκει να διασφαλίσει ότι τα μέρη που επιλέγουν τη διαμεσολάβηση δεν θα εμποδίζονται στη συνέχεια να προσφύγουν στα δικαστήρια λόγω παρέλευσης προθεσμιών. Εάν δεν υπάρχει προστασία των μερών με την αναστολή των δικονομικών προθεσμιών, ποιος είναι στ΄αλήθεια ο λόγος που οι νομικοί παραστάτες θα πρέπει να στηρίξουν τη διαμεσολάβηση και να την προτείνουν στους εντολείς τους; Τέλος, ο θεσμός της διαμεσολάβησης έχει πλέον ενσωματωθεί ουσιαστικά στην ελληνική έννομη τάξη, σύμφωνα με τις επιταγές του Ν. 4640/2019 (ΦΕΚ Α' 190/2019). Η σταδιακή αποδοχή του θεσμού, ακόμη και από τους πιο επιφυλακτικούς νομικούς παραστάτες, εδράζεται κυρίως στην παρεχόμενη ασφάλεια δικαίου που απορρέει από τη ρητή πρόβλεψη του άρθρου 9 του ως άνω νόμου περί αναστολής των δικονομικών προθεσμιών. Η τυχόν κατάργηση της εν λόγω διάταξης θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη οπισθοδρόμηση, καθώς ουδείς νομικός παραστάτης, ενεργώντας με τη δέουσα επιμέλεια, θα συνηγορούσε υπέρ της έκθεσης των εντολέων του σε κίνδυνο απώλειας θεμελιωδών δικονομικών δικαιωμάτων, κατά παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου.