Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Α΄ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΗΤΡΩΟΥ ΔΙΑΘΗΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Άρθρα 23-42)Σχόλιο του χρήστη ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΜΠΙΛΙΣΗΣ Δικηγόρος Θεσ/νίκης | 10 Ιουλίου 2025, 21:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΜΠΙΛΙΣΗΣ Δικηγόρος Θεσ/νίκης' | 10 Ιουλίου 2025, 21:19

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Στο Σ.Ν. θα έπρεπε να υπάρχουν πρόνοιες για την ενίσχυση της αξιοπιστίας στα ακόλουθα κατά τη γνώμη μου 5 κρίσιμα ζητήματα και δεν υπάρχουν : [1] Στο ζήτημα της κατάργησης στην πράξη της εξέτασης των μαρτύρων καθώς όσοι δίδουν ένορκες βεβαιώσεις σχεδόν ποτέ δεν καλούνται προς εξέταση και έτσι είναι αδύνατος ο έλεγχος της αξιοπιστίας τους. Και αυτό τη στιγμή που οι ένορκες βεβαιώσεις αποτελούν επώνυμο αποδεικτικό μέσο και μπορεί να στηριχθεί σε αυτές η κρίση του δικαστηρίου. Έτσι αφού χορηγούνται διαβεβαιώσεις στους μάρτυρες ότι αυτή είναι η πρακτική των δικαστηρίων, εύκολα προσέρχονται και καταθέτουν ότι τους υποδεικνύεται από τους διαδίκους, προς «εξυπηρέτησή» τους. Το ίδιο δεν καλούνται προς εξέταση ούτε οι διάδικοι (εκτός από τις δίκες των οικογενειακών διαφορών), ούτε και οι πραγματογνώμονες. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει σήμερα διαθέσιμο δικονομικό μέσο που να μπορεί να αντιμετωπίσει τα ψεύδη των πρώτων όταν γράφονται στα δικόγραφα ως "ισχυρισμοί" και τα σφάλματα και τις μεροληψίες των δεύτερων όταν υπάρχουν. Η κρίσιμη αυτή έλλειψη αυτή μπορεί να καλυφθεί σε μεγάλο βαθμό με την θεσμοθέτηση του «υπαλλήλου των αποδείξεων» (στην κατεύθυνση της εξόδου δικαστικής ύλης από τα δικαστήρια που ορθά υιοθέτησε το Υ.Δ.), ήτοι διαμεσολαβητή δικηγόρου ή γραμματέα των δικαστηρίων που θα είναι αρμόδιος να τους απευθύνει έγγραφες ερωτήσεις της άλλης πλευράς, σε ειδικό χώρο του γραφείου του ή των δικαστηρίων. Αυτός θα συλλέγει τις απαντήσεις με βιντεοληψία και ηχοληψία της διαδικασίας, τα σχετικά δε οπτικοακουστικά αρχεία θα μετατρέπονται αυτόματα σε κείμενο Word, με τη χρήση τεχνολογίας που διατίθεται ευχερώς. ----------- [2] Στο ζήτημα της πραγματογνωμοσύνης, όπου υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και είναι απαραίτητη για την επιτάχυνση της δίκης και τον έλεγχο της αξιοπιστίας των πραγματογνωμόνων, η εισαγωγή διατάξεων : α)για τον μέσω αλγορίθμου διορισμό και αντικατάστασή τους, για την διαπίστευση και επιθεώρησή τους με την τήρηση υπηρεσιακού φακέλου των γνωμοδοτήσεών τους και β) για την υποχρεωτική συγκριτική επισκόπηση των αντίπαλων τεχνικών εκθέσεων από το Δικαστήριο, τον περιορισμό τους σε μία από κάθε πλευρά για κάθε διάδικο ακόμα και στην περίπτωση διορισμού περισσότερων τεχνικών συμβούλων, καθώς επιβάλλεται η συνεργασία τους ώστε να διευκολυνθεί ο δικαστής στη συγκριτική τους επισκόπηση. Σημειώνω εδώ ότι είναι άστοχη η πρόβλεψη του Σ.Ν. περί ανάκλησης της διάταξης που επιβάλλει την πραγματογνωμοσύνη αν δεν παραδοθεί η έκθεση εγκαίρως από τον πραγματογνώμονα. Επιτήρηση απο το δικαστή χρειάζεται και απειλή λήψης μέτρων και όχι κατάργηση του αποδεικτικού μέσου που κρίθηκε αναγκαίο για την απόδειξη. ------- [3] Στον τρόπο αιτιολόγησης των δικαστικών αποφάσεων καθώς συνηθέστατα τα τα δικαστήρια αρκούνται στην αναφορά ότι για την τελική τους κρίση ελήφθησαν υπ’ όψιν όλα τα αποδεικτικά μέσα, χωρίς να εξειδικεύουν από ποια εξ’ αυτών πείστηκαν για έκαστο ουσιώδες για την έκβαση της δίκης ζήτημα, όπως απαιτεί η κοινή λογική των πολιτών που δικάζονται, η οποία νοηματοδοτεί και το περιεχόμενο της σχετικής πρόβλεψης του αρ. 93 παρ. 3 του Συντάγματος. ------- [4] Στο ζήτημα της αδυναμίας αναιρετικού ελέγχου επί παραβίασης των διδαγμάτων της κοινής πείρας και της λογικής κατά την εκτίμηση των αποδείξεων από το δικαστήριο, που επιτρέπει την ύπαρξη δικαστικών αποφάσεων που περιλαμβάνουν παραλογισμούς, το οποίο πρέπει να επιλυθεί κατά το πρότυπο της σχετικής διάταξης του Γερμανικού Κώδικα και της αντίστοιχης νομολογίας του Ακυρωτικού της χώρας αυτής. --------- [5] Στο ζήτημα της χρέωσης των συνθέσεων στο Πολιτικό Εφετείο, η οποία γίνεται χωρίς κλήρωση, ενώ μπορεί να γίνεται αλγοριθμικά, στο σύνολο των Εφετών έκαστου Εφετείου, όπως ακριβώς συμβαίνει στο ΣτΕ με την εφαρμογή του αρ. 23 Ν. 5119/2024. Με τον ίδιο τρόπο μπορεί να γίνεται και στο σύνολο των Εφετών της χώρας. Εφόσον η διαδικασία στην κατ’ έφεση δίκη είναι έγγραφη δεν υπάρχει λόγος τοπικής αρμοδιότητας έκαστου Εφετείου. Καθένα απο αυτά θα συμμετέχει στο σύστημα χρεώσεων με τον αριθμό των μονομελών και τριμελών συνθέσεων που «βγάζει». Σε όσες δε περιπτώσεις χρειάζεται εξέταση διαδίκων ή μαρτύρων αυτή θα γίνεται με ηλεκτρονικά μέσα, όπως ήδη προβλέπεται στο Σ.Ν. Η υιοθέτηση της πρότασης αυτής θα αποβεί ευεργετική για την αξιοπιστία του θεσμού της Πολιτικής Δικαιοσύνης συνολικά και επιπλέον θα αποτελέσει και μέσο δίκαιης κατανομής του δικαστικού έργου σε όλους τους Εφέτες με κριτήριο τον βαθμό δυσκολίας και τον όγκο κάθε υπόθεσης που σαφώς προκύπτει πλέον από τον ηλεκτρονικό φάκελο της υπόθεσης που πολύ σωστά θεσμοθετείται με το Σ.Ν. ---------- [6] Στο ζήτημα της υπερβολικής υλικής αρμοδιότητας του Μονομελούς Πρωτοδικείου η οποία δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη των 80.000 € όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Δεν μπορεί ένας δικαστής να έχει το βάρος της ευθύνης μεγαλύτερων αντικειμένων και το ισχύον σήμερα μέχρι 250.000 € υπερβαίνει καταφανώς τα λογικά όρια. Αντώνης Ν. Μπιλίσης Δικηγόρος Θεσσαλονίκης