Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Π.' | 9 Ιουλίου 2025, 21:12

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως προς το άρθρο για διαγραφή φοιτητών. -Το όριο του 75% των περασμένων μαθημάτων είναι παντελώς αυθαίρετο και ατεκμηρίωτο παιδαγωγικά ή ακαδημαϊκά. Δηλαδή, ένας φοιτητής που χρωστά ένα μάθημα παραπάνω από το όριο, οδηγείται σε οριστική διαγραφή, ανεξαρτήτως της συνολικής του προσπάθειας ή πορείας. -Επιπλέον, τα κοινωνικά κριτήρια που εισάγονται (π.χ. η ύπαρξη ανήλικων τέκνων έως 8 ετών) είναι επίσης αμφιβόλου λογικής: Αν το παιδί ενός φοιτητή είναι πχ 9 ετών, παύει ξαφνικά να δημιουργεί οικογενειακές υποχρεώσεις ή κοινωνικές ανάγκες; Το όριο αυτό δεν προκύπτει από καμία τεκμηριωμένη κοινωνική πολιτική, αλλά μοιάζει να τίθεται αυθαίρετα, χωρίς ουσιαστική κατανόηση της πραγματικότητας των φοιτητών που σπουδάζουν υπό δύσκολες συνθήκες. Αντί για μια συνεκτική, δίκαιη και παιδαγωγική πολιτική στήριξης φοιτητών που καθυστερούν για σοβαρούς λόγους, εισάγονται ποσοστά και ηλικιακά όρια, που απλώς μετατρέπουν την εκπαίδευση σε στατιστική διαχείριση ανθρώπων. Θα τολμήσω έναν συσχετισμό που ίσως φανεί σκληρός, αλλά είναι απολύτως ουσιαστικός: Ακόμη και για τους βαριά καταδικασμένους εγκληματίες, η έννομη τάξη δεν προβλέπει ισόβιο αποκλεισμό από την κοινωνία. Υπάρχει η αρχή του σωφρονισμού, της επανένταξης, της δεύτερης ευκαιρίας. Η δημοκρατία αναγνωρίζει το δικαίωμα του ανθρώπου να αλλάξει, να βελτιωθεί, να επιστρέψει. Και αναρωτιέμαι: το δικαίωμα στη μόρφωση είναι λιγότερο σημαντικό από το δικαίωμα στην ελευθερία; Οι φοιτητές που καθυστερούν πρέπει να στερηθούν ισόβια τη γνώση και την εκπαιδευτική τους πορεία, όταν σε άλλες περιπτώσεις η κοινωνία δίνει χρόνο και χώρο για διόρθωση;Ο ισόβιος αποκλεισμός των φοιτητών δεν υπηρετεί την Παιδεία, ούτε το Πανεπιστήμιο, ούτε την κοινωνία. Δεν προάγει τη γνώση, δεν καλλιεργεί υπεύθυνους ανθρώπους, δεν διδάσκει καμία αξία. Αντίθετα, στερεί από ανθρώπους τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν την προσπάθειά τους και να εξελιχθούν. Η εκπαίδευση δεν υπάρχει για να αποβάλλει όσους δυσκολεύονται, αλλά για να τους στηρίζει ώστε να προχωρήσουν. Αλλιώς, παύει να είναι Παιδεία και γίνεται σύστημα αποκλεισμού. Σύμφωνα με το άρθρο 88, παρ. 2 του 4957/2022 οι φοιτητές που έχουν υπερβεί το ν+2 ετών φοίτησης ΔΕΝ υπολογίζονται στον αριθμό των ενεργών φοιτητών για σκοπούς χρηματοδότησης του Ιδρύματος. Για το ίδιο το κράτος, οι καθυστερούντες φοιτητές είναι “αόρατοι” στη χρηματοδότηση. Κι όμως, το Υπουργείο φροντίζει δημόσια παρουσιάζει σαν «βάρος» και «κόστος» για τα Πανεπιστήμια, αναπαράγοντας ανορθολογικά επιχειρήματα που στοχεύουν όχι στη λύση, αλλά στη διαπόμπευσή μας. Ιδιαίτερα σε καιρούς οικονομικής δυσχέρειας, δημιουργεί ένα κλίμα ενοχοποίησης, σαν να στερούμε εμείς οι φοιτητές δημόσιους πόρους, τη στιγμή που ο ίδιος ο νόμος δεν μας υπολογίζει στη χρηματοδότηση. Ποια κονδύλια στερήσαμε; Τι ακριβώς κοστίσαμε πέρα από λίγες κόλλες αναφοράς σε εξετάσεις; Επίσης, Οι φοιτητές που έχουν καθυστερήσει δεν διαβάλλουν το Πανεπιστήμιο, δεν στερούν κονδύλια, δεν το υποβαθμίζουν στις παγκόσμιες κατατάξεις. Όλα αυτά είναι ανορθολογικότητες για να στοχοποιηθούν άνθρωποι. Ο νόμος αυτός είναι άδικος και αντιπαιδαγωγικός. Αναθεωρήστε τα κριτήρια και δώστε τη δυνατότητα σε κάθε φοιτητή που προσπαθεί να ολοκληρώσει τον δρόμο του. Ο αποκλεισμός από τη γνώση είναι ντροπή για κάθε κοινωνία.