Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License![]() Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ως σχολική νοσηλεύτρια που κάθε σχολική χρονιά αναλαμβάνω παιδιά με σοβαρά και χρόνια προβλήματα υγείας, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την έντονη ανησυχία μου για τις προβλέψεις του άρθρου 114. Το να καλούμαστε να καλύψουμε περισσότερα από ένα σχολεία, έστω και αν η μεταξύ τους απόσταση δεν υπερβαίνει τα 500 μέτρα, δημιουργεί μια συνθήκη επικίνδυνη για την ασφάλεια και την υγεία των παιδιών. Η καθημερινότητά μας στα σχολεία έχει γίνει ιδιαίτερα απαιτητική. Τα περισσότερα παιδιά που έχουμε υπό την ευθύνη μας πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και χρειάζονται διαρκή παρακολούθηση. Οι υπογλυκαιμίες, που μπορεί να προκύψουν ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση, απαιτούν άμεση και σωστή παρέμβαση, χωρίς καθυστέρηση. Παράλληλα, αντιμετωπίζουμε απρόοπτα περιστατικά, όπως ατυχήματα στην αυλή, κρίσεις επιληψίας ή και αναπνευστικά προβλήματα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο δύσκολο είναι να φροντίσεις δύο περιστατικά που συμβαίνουν ταυτόχρονα, ακόμη και μέσα στο ίδιο σχολείο, σε διαφορετικούς ορορόφους. Πόσο μάλλον όταν καλείσαι να διασχίσεις δρόμους και αποστάσεις – όσο "μικρές" κι αν θεωρούνται – για να προσεγγίσεις ένα δεύτερο σχολείο, τη στιγμή που ένα παιδί μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο. Η πρόβλεψη αυτή δεν ενισχύει τη φροντίδα των παιδιών, την αποδυναμώνει. Είναι σαν να λέμε ότι "υπάρχουμε αλλά δεν μπορούμε να είμαστε εκεί όταν χρειαστεί". Και αυτό, δυστυχώς, είναι δώρο άδωρον. Εφόσον η παρουσία σχολικού νοσηλευτή έχει κριθεί απαραίτητη από ιατρικές υπηρεσίες και εγκριθεί από τα νοσοκομεία για συγκεκριμένα παιδιά, είναι αυτονόητο ότι η παρουσία μας πρέπει να είναι συνεχής, σε καθημερινή βάση και καθ’ όλη τη διάρκεια του ωραρίου. Οτιδήποτε λιγότερο, θέτει τα παιδιά σε κίνδυνο και ακυρώνει τον ρόλο μας. Η σχολική νοσηλευτική δεν μπορεί να λειτουργεί "κατ’ εκτίμηση" ή "ανά μισή ώρα". Οφείλουμε, ως κοινωνία, να διασφαλίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα των παιδιών στη φροντίδα, την ασφάλεια και την αξιοπρεπή καθημερινότητά τους στο σχολείο.