Αρχική Σύσταση νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Ελληνορθόδοξη Ιερά Βασιλική Αυτόνομη Μονή του Αγίου και Θεοβάδιστου όρους Σινά στην Ελλάδα»ΜΕΡΟΣ Ε΄ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (άρθρα 114-152)Σχόλιο του χρήστη Κατερίνα Παπαδοπούλου | 10 Ιουλίου 2025, 10:56
Άρθρο 76 -Ανώτατη διάρκεια φοίτησης Το άρθρο 76 εισάγει αυθαίρετα και αντιπαιδαγωγικά κριτήρια αποκλεισμού φοιτητών, όπως το ποσοστό 75% επιτυχίας στα μαθήματα και το όριο των 8 ετών για την αναγνώριση κοινωνικών αναγκών γονέων. Η διάκριση ανάμεσα σε 74% και 75% επιτυχία δεν αποτυπώνει ουσιαστική διαφορά στην πρόοδο του φοιτητή. Αντίστοιχα, το να θεωρείται ανήλικος ένας άνθρωπος μόνο μέχρι τα 8 έτη, όταν το ελληνικό και διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει ανηλικότητα έως τα 18, είναι κοινωνικά και νομικά ατεκμηρίωτο. Η γονεϊκή μέριμνα δεν λήγει επειδή ένα παιδί γίνεται 9 ετών. Επιπλέον, μέχρι σήμερα: -Δεν έχουν εκδοθεί οι Οργανισμοί των Ιδρυμάτων, όπου θα έπρεπε να καθοριστούν τα κριτήρια φοίτησης και προόδου. -Δεν έχει εφαρμοστεί η προβλεπόμενη διαδικασία παραπομπής σε επιτροπή για φοιτητές που αποτυγχάνουν κατ’ επανάληψη σε μαθήματα. Αντί για παιδαγωγική κρίση, επιβάλλονται οριζόντια αριθμητικά όρια αποκλεισμού, χωρίς ακαδημαϊκή αξιολόγηση, χωρίς κοινωνική ευαισθησία. Και όλα αυτά τη στιγμή που, σύμφωνα με το Ν. 4957/2022, οι φοιτητές ν+2 δεν προσμετρώνται στη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, άρα δεν κοστίζουν στο κράτος ούτε στερούν κονδύλια ή πόρους από την έρευνα και τη διδασκαλία. Στην ελληνική έννομη τάξη, ούτε οι πιο σκληροί εγκληματίες δεν υφίστανται ισόβιο αποκλεισμό. Αναγνωρίζεται το δικαίωμά τους στον σωφρονισμό και τη δεύτερη ευκαιρία. Αντιθέτως, για έναν φοιτητή που καθυστέρησε στις σπουδές του, προβλέπεται διά βίου αποκλεισμός από τη μόρφωση. Η επιβολή τέτοιων ορίων σε φοιτητές που εισήχθησαν σε ΑΕΙ χωρίς τέτοιους περιορισμούς παραβιάζει: α)Την αρχή της μη αναδρομικότητας των δυσμενών ρυθμίσεων, β)Την αρχή της αναλογικότητας, αφού το μέτρο δεν συνδέεται με πραγματική βλάβη του Ιδρύματος ή της κοινωνίας. Προτείνεται: -Να εξετάζεται ατομικά η περίπτωση κάθε φοιτητή που υπερβαίνει το όριο φοίτησης. -Ο φοιτητής να έχει δικαίωμα αιτιολογημένης αίτησης παραμονής. -Η κρίση να γίνεται από ακαδημαϊκή επιτροπή, με παιδαγωγικά και κοινωνικά κριτήρια, όχι με αυθαίρετα αριθμητικά όρια. Η Παιδεία δεν είναι πεδίο τιμωρίας αλλά στήριξης. Ο αποκλεισμός από τη μόρφωση δεν υπηρετεί ούτε το Πανεπιστήμιο ούτε την κοινωνία.