Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ρεγγίνα Νταλιπι' | 10 Ιουλίου 2025, 11:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σχετικά με το Άρθρο 146, εκφράζω τον έντονο προβληματισμό μου, καθώς φαίνεται να υπάρχει σοβαρή έλλειψη κατανόησης για τον κρίσιμο ρόλο που επιτελεί ο Σχολικός Νοσηλευτής στο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Η σκέψη να καλύπτει ένας Σχολικός Νοσηλευτής περισσότερες από μία σχολικές μονάδες, ακόμη και σε απόσταση 500 μέτρων, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών. Πώς διασφαλίζεται η άμεση ανταπόκριση σε επείγουσες καταστάσεις; Ποιος θα έχει προτεραιότητα; Το παιδί με υπογλυκαιμία που χρειάζεται άμεση παρέμβαση; Το παιδί που παρουσιάζει αλλεργικό σοκ; Το παιδί που έχει χάσει τις αισθήσεις του μετά από πτώση; Ή το παιδί με σοβαρό κάταγμα; Σε κάθε σχολείο, ο αριθμός των μαθητών μπορεί να ξεπερνά τα 300 παιδιά, και αντίστοιχος αριθμός υπάρχει και στα συστεγαζόμενα ή γειτονικά σχολεία. Το ενδεχόμενο απουσίας του Νοσηλευτή τη στιγμή της κρίσης δεν είναι απλώς πιθανό· είναι μαθηματικά βέβαιο σε ένα τέτοιο μοντέλο λειτουργίας. Ας μην ξεχνάμε πως ο θεσμός του Σχολικού Νοσηλευτή θεσπίστηκε αρχικά για την αποκλειστική φροντίδα μαθητών που χρειάζονται συνεχή υποστήριξη στο σχολικό πλαίσιο. Με τα χρόνια, ο ρόλος αυτός διευρύνθηκε – καλύπτοντας όχι μόνο τα παιδιά με ιατρική γνωμάτευση αλλά και επείγοντα περιστατικά από το σύνολο των μαθητών. Η επιπλέον επιβάρυνση με σχολεία σε απόσταση, χωρίς πρόβλεψη για τη διαχείριση ταυτόχρονων συμβάντων, οδηγεί σε υποβάθμιση της ποιότητας φροντίδας, απώλεια συνέχειας παρακολούθησης και αυξημένο άγχος τόσο για τους νοσηλευτές όσο και για τους γονείς. Η φροντίδα υγείας στο σχολείο δεν είναι πολυτέλεια — είναι δικαίωμα και αναγκαιότητα. Το κράτος οφείλει να το διασφαλίσει, όχι να το αποδυναμώνει.