• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξάνδρα Μπέτσιου' | 10 Ιουλίου 2025, 14:19

    Ως σχολική νοσηλεύτρια τα τελευταία 10 χρόνια θέλω να εκφράσω την ανησυχία μου ως προς το άρθρο 146. Τις περισσότερες χρονιές που εργαστηκα σε διαφορετικά σχολεία είχα πάνω από μια περίπτωση υποστηριζόμενου μαθητή που και ακόμα στο ίδιο κτήριο πολλές φορές ήταν απαιτητικές οι συνθήκες αντίδρασης με αρκετή πίεση και ανεβασμένους ρυθμούς. Ένα σχολικό περιβάλλον από μόνο του είναι αρκετά ρευστό και δύσκολο καθώς πρέπει να εστιάσεις στην ψυχολογία του μαθητή, στην οικογένεια του, στην σύνδεση τους με το σχολείο και από την άλλη στην αποδοχή του από το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται,στην εκπαίδευση του προσωπικού και της σχολικής μονάδας, την εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων κ.α. Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος να μπει και ο γνώμονας απόσταση. Θα πρέπει να κινηθούμε προς τον γνώμονα της εκπαίδευσης και υποστήριξης του πολυδιάστατου ρόλου του σχολικού νοσηλευτή, να αναγνωριστεί η αναγκαιότητα στην παρουσία του σε κάθε σχολική μονάδα. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που σώθηκαν μαθητες εξαιτιας της παρέμβασης σχολικού νοσηλευτή. Και κάθε μέρα που περνάει και υπάρχει ένας νοσηλευτής στο σχολείο είναι μια μέρα με σωτηρία. Αν μπορέσει το υπουργείο πραγματικά να αφουγκραστει τους δασκάλους, τους μαθητές και τους γονείς, θα ακούσει πόσο ασφαλείς νιώθουν όταν είναι ένας επαγγελματίας στο σχολικό περιβάλλον που μπορεί να παρέμβει όχι μόνο για το παιδί που υποστηρίζει αλλά και στα υπόλοιπα παιδιά που και σε εκείνα μπορεί να συμβεί κάτι επείγον και σοβαρό. Παρακαλώ πολύ μην υποβαθμίζετε τον ρόλο του σχολικου νοσηλευτή, πρόκειται για την ζωή παιδιών σε ανάγκη. Είναι αδύνατο να μπορέσει ένα άνθρωπος να "καλύψει" με χιλιομετρικη αποστάση. Σκεφτείτε την ζωή τουα μαθητή , των γονιών του, του νοσηλευτή και των δασκάλων που θα έρθουν αντιμέτωποι με μια απώλεια λόγω χρόνου και μη άμεσης παρέμβασης. .......................Και αν ο νοσηλευτής χρειαστεί άδεια γιατί του συνέβη κάτι; Τότε ποιος θα πάρει την ευθύνη 2 -3 σχολείων;