Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΟΥ' | 10 Ιουλίου 2025, 23:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καταρχάς ένας σχολικός νοσηλευτής δεν θα έπρεπε να υποστηρίζει το σύνολο των μαθητών για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης. Πόσο μάλλον αν φοιτούν σε συστεγαζόμενα ή/και όμορα σχολεία. Κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο για τη ζωή των μαθητών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και το άγχος που δημιουργείται στον εργαζόμενο υγειονομικό που γνωρίζει το διακύβευμα! Για να μην αναφέρω και τη μόνιμη αίσθηση ότι δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου, μιας και μου έχει τύχει να «μοιράζομαι» σε 2 σχολεία (2,5 μέρες σε κάθε σχολείο/εβδομάδα), αλλά και σε 2 μαθητές στο ίδιο σχολείο. Ας αναφέρω ως παράδειγμα τα περιστατικά σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, που είναι και τα περισσότερα στα σχολεία. Υπάρχουν συνάδελφοι που υποστηρίζουν 3 ή και 4 σακχαροδιαβητικούς μαθητές στο ίδιο ή σε συστεγαζόμενα σχολεία, γεγονός ήδη απαράδεκτο! Η συγκεκριμένη πάθηση απαιτεί συνεχή παρακολούθηση και παρέμβαση από τον νοσηλευτή και κατ’ επέκταση συνεχή λήψη αποφάσεων. Τι τιμές σακχάρου έχει ο μαθητής; Τι θα φάει, πότε θα το φάει, έχει την απαιτούμενη «ενέργεια» για να κάνει γυμναστική, μπορεί να «βγάλει» το διάλειμμα χωρίς υπογλυκαιμία, λειτουργεί σωστά η αντλία, το cgm, υπάρχει ίντερνετ κ.ά. πολλά! Αυτή είναι μία κατάσταση, που οι μαθητές δεν μπορούν να διαχειριστούν μόνοι τους. Αν μπορούσαν δεν θα χρειάζονταν υποστήριξη από νοσηλευτή... Αναρωτιέμαι, έχει γνωμοδοτήσει υγειονομικός σχετικά με αυτή την πρόταση/πρόθεση; Γνωρίζετε τι περιλαμβάνει η υποστήριξη ενός διαβητικού παιδιού από νοσηλευτή; Πως ακριβώς θα παρακολουθεί ο νοσηλευτής 2 σακχαροδιαβητικούς μαθητές σε όμορα σχολεία και πως θα εξασφαλίζεται η συνέχεια στη φροντίδα; Εδώ, σε πολλά σχολεία ούτε καν υπάρχει Wi-fi που να λειτουργεί χωρίς διακοπές -εκτός ότι πολλοί μαθητές δεν έχουν τεχνολογικά βοηθήματα/συσκευές. Τι γίνεται σε άλλες περιπτώσεις όπως αναφυλακτικό σοκ, κρίση επιληψίας κλπ. αν ο νοσηλευτής απουσιάζει; Αν συμβεί κάτι στον μαθητή που μένει «ακάλυπτος» ποιος θα πάρει την ευθύνη; Με ποια κριτήρια επιλέγονται τα 500 μέτρα;Ποιος έχει την ευθύνη κατά τη μετάβαση από το ένα σχολείο στο άλλο;Είναι δυνατόν η βαρύτητα της εκάστοτε πάθησης να κρίνεται από τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης, που προφανώς δεν διαθέτει το κατάλληλο επιστημονικό υπόβαθρο; Θέλουμε όντως να υποστηρίξουμε τους μαθητές με προβλήματα υγείας; Αν ναι, για κάθε ένα μαθητή πρέπει να υπάρχει ένας σχολικός νοσηλευτής ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ. Το συγκεκριμένο άρθρο είναι επικίνδυνο για τους μαθητές και υποβαθμίζει το έργο και το ρόλο του σχολικού νοσηλευτή.