• Καλησπέρα σας από τον Παγκρήτιο Σύλλογο για την Νεανικό Διαβήτη. Θα θέλαμε να σχολιάσουμε το θέμα του σχολικού νοσηλευτή όπως αποτυπώνεται στο άρθ. 146. Κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε ένα μόνιμο, άλυτο πρόβλημα: είτε οι νοσηλευτές να μην επαρκούν, είτε να μην προσλαμβάνονται έγκαιρα, με αποτέλεσμα οι οικογένειες με παιδιά - μαθητές με Σακχαρώδη Διαβήτη τ. 1 (ΣΔ1) να δυσκολεύονται αφάνταστα, γιατί εξ’ ανάγκης οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να βρουν τον τρόπο ώστε να υποστηρίζουν το παιδί τους στο σχολείο με παρουσία τουλάχιστον κάποιες φορές μέσα στην σχολική ημέρα, ανεξάρτητα από τις δικές τους εργασιακές ή άλλες υποχρεώσεις. Όσο μικρότερα είναι τα παιδιά τόσο πιο έντονο είναι το πρόβλημα. Στην Κρήτη αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα κάθε έτος ανελλιπώς. Με το άρθρο 146 οι λίγοι σχολικοί νοσηλευτές θα κατανέμονται ανάλογα με την κρίση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης, ο οποίος καλείται μάλιστα να αξιολογήσει την βαρύτητα της πάθησης. Ο δε σχολικός νοσηλευτής θα έχει την ευθύνη όλων των παιδιών στο σχολείο και των κοντινών σε απόσταση μέχρι 500μ. Εμείς πιστεύουμε όντως ότι κάθε σχολική μονάδα πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν σχολικό νοσηλευτή, με κριτήριο και τον αριθμό των υγειών παιδιών και αυτών με τις διάφορες παθήσεις. Η ταυτόχρονη παρουσία σε δύο μονάδες για τη φροντίδα παιδιών είναι αδύνατον να υπάρξει ακόμα και αν έχουν από ένα περιστατικό οι δύο μονάδες, χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν τον αριθμό των μαθητών που δυνητικά κάθε στιγμή μπορούν να τραυματιστούν ή να χρειαστούν υποστήριξη ακόμα και για τη λήψη ενός απλού φαρμάκου. Εάν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον του Υπουργείου/Νομοθέτη η λύση είναι να υπάρχει τουλάχιστον ένας νοσηλευτής ανά σχολική μονάδα, αναλόγως του αριθμού των παιδιών του σχολείου και του αριθμού των παιδιών με παθήσεις και με ιεράρχηση των παθήσεων (από αρμόδιο εξειδικευμένο όργανο). Έτσι το άρθρο 146 πρέπει να διαμορφωθεί με τρόπο ώστε να αντιμετωπίζει πραγματικά τις ανάγκες και όχι απλά να μεταθέτει την όποια ευθύνη από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης στο Σχολείο, από το σχολείο στον νοσηλευτή, και τελικά στον πολλαπλώς δυσκολευόμενο γονιό