• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντινος' | 14 Ιουλίου 2025, 15:04

    Αρθρο 126 Με βάση τη νέα ρύθμιση για το ανώτατο όριο φοίτησης (ν+2) και τις επικείμενες διαγραφές φοιτητών τον Σεπτέμβριο του 2025, προκύπτει σοβαρό ζήτημα άνισης μεταχείρισης. Οι φοιτητές τετραετών προγραμμάτων των οποίων η μέγιστη διάρκεια σπουδών είναι 6 έτη (8+4 εξάμηνα), διαγράφονται άμεσα και δεν προλαβαίνουν να αιτηθούν μερική φοίτηση παρότι η νέα εξαίρεση λόγω ανήλικου τέκνου κάτω των 8 ετών προστίθεται τώρα για πρώτη φορά. Αντίθετα, οι φοιτητές πενταετών ή εξαετών προγραμμάτων, που θα διαγραφούν το 2026 ή και αργότερα, προλαβαίνουν να κάνουν χρήση της ίδιας πρόβλεψης, όχι επειδή έχουν διαφορετικές ανάγκες, αλλά επειδή σπουδάζουν σε μακρύτερα προγράμματα. Η εξαίρεση λόγω ανήλικου τέκνου κάτω των 8 ετών δεν υπήρχε στον προηγούμενο νόμο συνεπώς, οι φοιτητές δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να την επικαλεστούν μέχρι σήμερα. Η καθυστερημένη ψήφιση του νόμου δημιουργεί άνιση πρόσβαση σε ένα νέο δικαίωμα, που θεωρητικά αφορά όλους, αλλά πρακτικά ωφελεί μόνο όσους "τυχαίνει" να σπουδάζουν σε πενταετή ή μεγαλύτερα προγράμματα. Ο νόμος προβλέπει ρητά ότι η μερική φοίτηση ισχύει για όσους βρίσκονται εντός του ν+2, κάτι που καλύπτει και τους φοιτητές που επανεκκίνησαν το ν+2 από το 2021 μέσω της "δεύτερης ευκαιρίας". Παρόλα αυτά, η απουσία σαφούς αναφοράς στους παλαιούς φοιτητές αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες ή αποκλεισμούς, ανάλογα με τη γραμματεία ή το ίδρυμα. Θεωρώ ότι: Οι φοιτητές τετραετών προγραμμάτων που διαγράφονται το 2025 πρέπει να έχουν, κατ’ εξαίρεση, το δικαίωμα να αιτηθούν μερική φοίτηση πριν από τη λήξη της εξεταστικής περιόδου, όσο είναι ακόμη ενεργοί φοιτητές — και όχι μόνο στην αρχή του επόμενου εξαμήνου, όπου θα έχουν ήδη διαγραφεί — εφόσον επιθυμούν να κάνουν χρήση του νέου δικαιολογητικού του ανήλικου τέκνου κάτω των 8 ετών. Με αυτό το αίτημα να προσμετρηθούν αναδρομικά τα δύο τελευταία εξάμηνα στα οποία φοιτούσε ο ενδιαφερόμενος ως ένα εξάμηνο κάνοντας χρήση της μερικής φοίτησης, δεδομένου ότι η εν λόγω εξαίρεση δεν υπήρχε όταν πραγματοποιήθηκαν και επομένως δεν μπορούσε να ζητηθεί εγκαίρως. Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγεται η διάκριση που ευνοεί τυχαία όσους φοιτούν σε μακρύτερα προγράμματα σπουδών και αδικεί φοιτητές με ακριβώς ίδιες οικογενειακές ή κοινωνικές συνθήκες. Πρόκειται για ζήτημα ουσιαστικής ισότητας και δίκαιης πρόσβασης σε ένα δικαίωμα που θεσμοθετείται εκ των υστέρων. Να διευκρινιστεί ρητά ότι η δυνατότητα εξαιρέσεων ισχύει και για τους φοιτητές που επανεκκίνησαν το ν+2 από το 2021, ώστε να διασφαλιστεί ενιαία και ισότιμη εφαρμογή του νόμου από όλα τα Ιδρύματα.