Αρχική Σύσταση νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Ελληνορθόδοξη Ιερά Βασιλική Αυτόνομη Μονή του Αγίου και Θεοβάδιστου όρους Σινά στην Ελλάδα»ΜΕΡΟΣ Ε΄ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (άρθρα 114-152)Σχόλιο του χρήστη Ελευθερία | 14 Ιουλίου 2025, 21:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελευθερία' | 14 Ιουλίου 2025, 21:49

    Για το 146 Το σχολείο είναι μια ζωντανή κοινότητα. Πίσω από τους τοίχους των τάξεων δεν υπάρχουν απλώς μαθητές με "αποφάσεις υποστήριξης", αλλά παιδιά με αγωνίες, χρόνια νοσήματα, ανασφάλειες και ευαισθησίες. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δίνουν καθημερινά τον εαυτό τους και έχουν κι αυτοί ανάγκες, ανθρώπινες. Και όταν έρθει η δύσκολη στιγμή — ένα αλλεργικό σοκ, μια επιληπτική κρίση, ένα υπογλυκαιμικό επεισόδιο — δεν υπάρχει χρόνος για να διαπιστωθεί αν το παιδί έχει χαρτί έγκρισης. Χρειάζεται βοήθεια. Εκείνη τη στιγμή. Τώρα. Ο Σχολικός Νοσηλευτής δεν είναι “υπηρεσία” για συγκεκριμένα παιδιά. Είναι άνθρωπος παρών για όλους. Είναι εκεί για να καθησυχάσει, να ενεργήσει, να σώσει. Η ρύθμιση που προβλέπει ότι μπορεί να καλύπτει μαθητές και από άλλα σχολεία, ακόμη και συστεγαζόμενα ή όμορα, εντός ακτίνας 500 μέτρων, φαντάζει πρακτικά ανέφικτη όταν ένα έκτακτο περιστατικό συμβαίνει στο σχολείο όπου ο Νοσηλευτής δεν βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. Γιατί το επείγον δεν περιμένει. Το αλλεργικό σοκ δεν μετρά αποστάσεις με GPS. Η επιληψία δεν εκδηλώνεται μόνο όταν ο Νοσηλευτής είναι δίπλα. Αν ένα παιδί καταρρεύσει, τι θα απαντήσουμε στους γονείς του; Ότι ο Σχολικός Νοσηλευτής ήταν... σε άλλο σχολείο στα 480 μέτρα απόσταση; Η Πολιτεία έχει την ευθύνη να προστατεύει όλα τα παιδιά, σε κάθε σχολική μονάδα, κάθε μέρα, κάθε ώρα. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν ο Σχολικός Νοσηλευτής είναι σταθερά παρών σε κάθε σχολείο που τον χρειάζεται. Δεν είναι πολυτέλεια – είναι ανάγκη. Δεν είναι διοικητικό αίτημα – είναι ζήτημα ζωής. Ζητούμε να προβλεφθεί ρητά ότι ο Σχολικός Νοσηλευτής προσφέρει πρώτες βοήθειες και φροντίδα σε οποιοδήποτε περιστατικό αφορά μαθητή ή εκπαιδευτικό, χωρίς διαχωρισμούς και χωρίς περιορισμούς. Ζητούμε να δοθεί τέλος στην ψευδαίσθηση ότι κάποιος μπορεί να βοηθήσει από το διπλανό σχολείο. Η αλήθεια είναι μία: μόνο η φυσική παρουσία σώζει. Για κάθε παιδί. Για κάθε γονιό που το εμπιστεύεται στο σχολείο. Για κάθε εκπαιδευτικό που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.