Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νινα Κλειτσα' | 15 Ιουλίου 2025, 13:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σχόλιο για διαβούλευση (για άρθρα 126, 127 και 148): 🆘Διαγραφές – Ανθρωπιά υπό αίρεση. Με προσεκτική ανάγνωση του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, διαπιστώνω ότι το Υπουργείο δεν επιδιώκει να στηρίξει έμπρακτα όσους προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, αλλά να εφαρμόσει μια πολιτική αποκλεισμού. Δε θα αναφερθώ εκτενώς: ▶ στα αυθαίρετα όρια του 75% περασμένων μαθημάτων και συμμετοχής σε 2 εξεταστικές στα τελευταία 4 εξάμηνα, ▶ ούτε στη δημιουργία φοιτητών “τριών ταχυτήτων”: → Οι εγγεγραμμένοι πριν το 2016 διαγράφονται οριζόντια, ανεξαρτήτως προόδου, → Οι εισαχθέντες 2017–2021 βρίσκονται σε νομικό κενό — δεν είναι σαφές αν δικαιούνται την τυπική παράταση, → Μόνο οι εισαχθέντες 2022 και μετά έχουν κατοχυρωμένο το δικαίωμα να την αιτηθούν. Αυτό που με σοκάρει περισσότερο όμως είναι η απάνθρωπη αντιμετώπιση των φοιτητών και των οικογενειών τους που αντιμετωπίζουν σοβαρά θέματα υγείας. Η παρ. 3 του άρθρου 76 προβλέπει: «Κατά τη διάρκεια της υπέρβασης του χρόνου φοίτησης για σοβαρούς λόγους υγείας, η φοιτητική ιδιότητα, με εξαίρεση τη φοιτητική μέριμνα, καθίσταται ανενεργή και διακόπτεται κάθε διαδικασία που σχετίζεται με τη φοιτητική ιδιότητα.» 📌 Δηλαδή: ο φοιτητής δεν μπορεί να δώσει εξετάσεις, να ολοκληρώσει πτυχιακή, να παραδώσει εργασίες — η φοιτητική του πορεία παγώνει. Δεν προστατεύεται, απλώς αναβάλλεται η διαγραφή του. Πρόκειται για προσχηματική “ευαισθησία”, που στην πράξη: 📎δεν επιτρέπει τη συνέχιση των σπουδών, 📎δεν σέβεται όσους παλεύουν — όχι για ένα πτυχίο, αλλά για τη ζωή τους, 📎προσθέτει βάρος και άγχος σε ήδη επιβαρυμένες οικογένειες. Απαιτείται άμεση αναθεώρηση της διάταξης, ώστε: ✔η κατ’ εξαίρεση υπέρβαση φοίτησης για λόγους υγείας να μπορεί να δίνεται με ενεργή φοιτητική ιδιότητα, κατόπιν αιτήματος, ✔να υπάρξει ουσιαστική πρόβλεψη για τους φοιτητές 2017–2021, ✔και να παύσει η οριζόντια, ομοιόμορφη διαγραφή ανθρώπων που βρίσκονται ένα βήμα από το πτυχίο, χωρίς αξιολόγηση της πραγματικής προόδου. Το πανεπιστήμιο οφείλει να είναι χώρος μόρφωσης και συμπερίληψης — όχι διοικητικός μηχανισμός αποβολών. Δεν είναι δυνατόν, σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, φοιτητές με ανίατες ασθένειες, βαριά νοσούντες γονείς ή χρόνιες οικογενειακές επιβαρύνσεις, να αντιμετωπίζονται σαν “στατιστικό βάρος” που πρέπει να αποβληθεί.