• Σχόλιο του χρήστη 'Αντιγόνη Μποζίκη' | 15 Ιουλίου 2025, 18:05

    Ως γονέας παιδιού που φοιτά σε σχολική μονάδα γενικής εκπαίδευσης και πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1, εκφράζω την έντονη ανησυχία και αντίθεσή μου στην πρόβλεψη του Άρθρου 146 που αφορά τη δυνατότητα συνεχής μετακίνησης του Σχολικού Νοσηλευτή σε άλλα συστεγαζόμενα ή όμορα σχολεία, ακόμα και σε απόσταση έως 500 μέτρα από την κύρια σχολική μονάδα υποστήριξης.Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια χρόνια, απρόβλεπτη και δυνητικά απειλητική για τη ζωή κατάσταση που απαιτεί συνεχή παρακολούθηση από επαγγελματία υγείας. Τα παιδιά χρειάζονται άμεση υποστήριξη σε περιπτώσεις:Υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας,Διόρθωσης ινσουλίνης με βάση τη μέτρηση σακχάρου και το γεύμα,Αντιμετώπισης κρίσεων που απαιτούν άμεση και εξειδικευμένη παρέμβαση.Η απουσία του σχολικού νοσηλευτή – ακόμη και για λίγα λεπτά – μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρότατες συνέπειες για την υγεία και τη ζωή του παιδιού μας. Οποιαδήποτε ρύθμιση που καθιστά τον νοσηλευτή «περιοδεύοντα» στερεί τη βασική ασφάλεια από τα παιδιά που στηρίζονται καθημερινά στη φυσική παρουσία του στο σχολείο.Η συνεχής, αποκλειστική παρουσία του νοσηλευτή δεν είναι προνόμιο. Είναι ζήτημα ιατρικής ανάγκης και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση.Σας ζητώ με όλο τον σεβασμό:Να εξαιρεθούν ρητά από την εφαρμογή της διάταξης οι σχολικοί νοσηλευτές που υποστηρίζουν παιδιά με χρόνιες παθήσεις που απαιτούν συνεχή και εξατομικευμένη φροντίδα.Να διασφαλιστεί η αποκλειστική και αδιάλειπτη παρουσία του σχολικού νοσηλευτή στο σχολείο του μαθητή, για όλο το ωράριο λειτουργίας.