• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Ρ' | 17 Ιουλίου 2025, 08:59

    Ως Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου, με εμπειρία στη διοίκηση και τη διαχείριση σχολικών μονάδων με μαθητές που έχουν σοβαρές ή χρόνιες ιατρικές ανάγκες, οφείλω να εκφράσω την πλήρη αντίθεσή μου στην πρόβλεψη του άρθρου 146, σύμφωνα με την οποία ο σχολικός νοσηλευτής θα καλείται να καλύψει περισσότερα του ενός σχολεία εντός ακτίνας 500 μέτρων. Η διάταξη αυτή είναι πρακτικά ανεφάρμοστη και επικίνδυνη για την υγεία και ασφάλεια των μαθητών. Με ποιον τρόπο θα προτεραιοοποιηθούν οι ιατρικές ανάγκες μεταξύ μαθητών που βρίσκονται σε διαφορετικά σχολεία; Πώς μπορεί να αξιολογηθεί αντικειμενικά τι είναι πιο επείγον, όταν: σε ένα σχολείο παρουσιάζεται υπογλυκαιμικό επεισόδιο, και στο άλλο χρειάζεται εισαγωγή φαρμάκου με ιατρική επίβλεψη; Επιπλέον, η συνοδεία μαθητών από τον σχολικό νοσηλευτή σε εκπαιδευτικές επισκέψεις δημιουργεί ένα ακόμα σοβαρό κενό: τα άλλα σχολεία μένουν χωρίς καθόλου υγειονομική κάλυψη για ώρες, χωρίς καμία ασφαλιστική, νομική ή παιδαγωγική κάλυψη. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι: Οι μαθητές εκτίθενται σε ανισότητα ως προς την πρόσβαση στη φροντίδα υγείας. Οι Διευθυντές και το προσωπικό καλούνται να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις χωρίς επάρκεια ή ευθύνη. Ο ρόλος του Σχολικού Νοσηλευτή αποδυναμώνεται, γίνεται «περιφερόμενος» και ασαφής. Η εμπειρία μου επιβεβαιώνει ότι η σταθερή παρουσία νοσηλευτή στο σχολείο είναι απαραίτητη όχι μόνο για τη διαχείριση έκτακτων περιστατικών αλλά και για την πρόληψη, τη στήριξη των οικογενειών και τη συνεργασία με το εκπαιδευτικό προσωπικό. Εισηγούμαι επομένως: Την απόσυρση ή ουσιαστική αναδιατύπωση του άρθρου 146. Τη διατήρηση μίας οργανικής θέσης νοσηλευτή ανά σχολείο. Τη θεσμική αναγνώριση της υγειονομικής φροντίδας ως ανθρώπινο δικαίωμα εντός του σχολείου και όχι ως γραφειοκρατική εναλλαγή θέσεων.