• Σχόλιο του χρήστη 'Αγγελική Καλογερή' | 17 Ιουλίου 2025, 20:10

    Διαβούλευση του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Παιδείας και συγκεκριμένα Κεφάλαιο ΣΤ΄, Άρθρο 146. Με απογοήτευση και τρόμο διάβασα το άρθρο 146. Κατ'αρχάς ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης με ποια ιδιότητα και επιστημονική κατάρτιση θα αξιολογήσει τις παθήσεις των μαθητών; Σε περίπτωση που θα υπάρξει κάποιο ατυχές περιστατικό-γιατί είναι θέμα χρόνου να υπάρξει- ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη; Τα παιδιά που δικαιούνται σχολικό νοσηλευτή δεν μπορούν να είναι ασφαλή αν ο νοσηλευτής δεν βρίσκεται στο σχολείο καθημερινά και αδιαλείπτως τις ώρες των μαθημάτων και λοιπών σχολικών εκδηλώσεων και εκδρομών. Δεν είναι απλώς ο μόνος ο οποίος μπορεί (και αναλαμβάνει) να παρέχει βοήθεια όταν θα χρειαστεί, είναι και ο μόνος ο οποίος θα παρατηρήσει τα πρώιμα σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, ώστε να δράσει εγκαίρως. Η ευθύνη αυτή σε ποιον θα μετατεθεί; Στους δασκάλους; Οι οποίοι ας ελπίσουμε ότι μέσα στα υπόλοιπα καθήκοντά τους θα αντιληφθούν το πρόβλημα, θα το μεταφέρουν στον αρμόδιο, ο οποίος θα ειδοποιήσει τον νοσηλευτή, ο οποίος ας ευχηθούμε να μην καλύπτει κάποιο άλλο περιστατικό εκείνη την στιγμή και να προλάβει να έρθει στα λίγα λεπτά που απαιτείται για να είναι σωτήρια η παρέμβασή του. Αντιλαμβάνεστε την έννοια του επείγοντος, και το ότι κάθε λεπτό μετράει; Θα έπρεπε εν έτει 2025 να μιλάμε για νοσηλευτή σε κάθε σχολείο, όχι να μοιράζεται ο χρόνος του νοσηλευτή, ακυρώνοντας ουσιαστικά την ύπαρξή του. Αν δεν μπορείτε να παρέχετε ασφαλή σχολεία για όλα τα παιδιά τότε δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε για υποχρεωτική φοίτηση. Δώστε την επιλογή της εκπαίδευσης κατ'οίκον όπως στο εξωτερικό ώστε να μην παίζουμε κορόνα γράμματα με τις ζωές των παιδιών μας.