Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος' | 18 Ιουλίου 2025, 11:26

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το Άρθρο 146 του νόμου 3699/2008, όπως αντικαθίσταται, που αφορά την παροχή σχολικού νοσηλευτή, είναι παράλογο και εξαιρετικά επικίνδυνο για την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις. Αυτό το άρθρο δείχνει μια πλήρη άγνοια των πραγματικών, συχνά πολύπλοκων και άμεσων, αναγκών αυτών των παιδιών, θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο και υπονομεύοντας την ουσιαστική τους ένταξη στο σχολικό περιβάλλον. 1. Ομαδοποίηση Μαθητών με Ανόμοιες και Εξατομικευμένες Ανάγκες Το άρθρο αναφέρει ότι ένας σχολικός νοσηλευτής "υποστηρίζει το σύνολο των μαθητών για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης". Αυτή η προσέγγιση είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη διότι: Κάθε αναπηρία είναι διαφορετική: Οι ανάγκες ενός παιδιού με κινητικά προβλήματα (π.χ., υποστήριξη στην κινητικότητα, στη σίτιση, στην τουαλέτα) είναι εντελώς διαφορετικές από τις ανάγκες ενός παιδιού με Διαβήτη Τύπου 1 (συνεχής παρακολούθηση σακχάρου, χορήγηση ινσουλίνης) ή ενός παιδιού με επιληψία (άμεση και εξειδικευμένη παρέμβαση σε περίπτωση κρίσης) ή σοβαρές αλλεργίες (επιτήρηση και άμεση χορήγηση φαρμάκων). Απαιτείται εξειδίκευση: Ένας νοσηλευτής δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα ειδικός και διαθέσιμος για όλες αυτές τις διαφορετικές και κρίσιμες ιατρικές ανάγκες. Κάθε πάθηση έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, απαιτεί συγκεκριμένες γνώσεις και διαφορετικούς χρόνους αντίδρασης. Η προσέγγιση "ένας για όλους" θέτει σε κίνδυνο την υγεία των μαθητών. 2. Χρόνος Αντίδρασης vs. Γεωγραφική Διασπορά Η πρόβλεψη ότι ένας νοσηλευτής μπορεί να καλύπτει "συστεγαζόμενα σχολεία ή/και όμορα σχολεία τα οποία βρίσκονται εντός ακτίνας πεντακοσίων (500) μέτρων" είναι εξωφρενικά επικίνδυνη και μη ρεαλιστική. Κρίσιμες Καταστάσεις: Για πολλά παιδιά με αναπηρίες, ο χρόνος αντίδρασης σε μια κρίση (π.χ., υπογλυκαιμία σε διαβητικούς, επιληπτική κρίση, αναπνευστική δυσχέρεια, αναφυλακτικό σοκ) είναι ζωτικής σημασίας. Λίγα λεπτά καθυστέρησης, όσο χρειάζεται ο νοσηλευτής για να μεταβεί από ένα σχολείο σε ένα άλλο (έστω και 500 μέτρα μακριά), μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρή βλάβη, κώμα, ακόμα και θάνατο. Αδιάλειπτη Παρουσία: Η άμεση και αδιάλειπτη παρουσία του νοσηλευτή εντός της σχολικής μονάδας του κάθε παιδιού που το χρειάζεται είναι απόλυτη προϋπόθεση για την ασφάλειά του. Η μετακίνηση του νοσηλευτή μεταξύ σχολείων αφήνει τους μαθητές χωρίς την απαραίτητη άμεση υποστήριξη σε ένα περιβάλλον όπου η ζωή τους μπορεί να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. 3. Η Παιδεία ως Κοινωνικό Λειτούργημα, Όχι ως Απλή Υπηρεσία Το άρθρο αυτό αντιμετωπίζει τις ανάγκες των παιδιών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις ως μια λογιστική καταχώριση, και όχι ως ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα στην υγεία και την εκπαίδευση. Η υποστήριξη αυτών των παιδιών δεν μπορεί να υπολογίζεται με βάση τη "βαρύτητα της πάθησης" με έναν τρόπο που να δικαιολογεί τη διασπορά ενός νοσηλευτή σε πολλαπλά σχολεία. Η παιδεία, αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα και όχι παροχή υπηρεσίας. Οφείλει να διασφαλίζει ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Το να μην παρέχεται η απαραίτητη, εξατομικευμένη ιατρική υποστήριξη, ειδικά όταν αυτή μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, είναι μια απαράδεκτη υστέρηση του κράτους πρόνοιας και ένα εμπόδιο στην πλήρη ένταξη των παιδιών με χρόνιες παθήσεις ή αναπηρίες.