Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΜΕ ΔΙΑΒΗΤΗ' | 20 Ιουλίου 2025, 11:34

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένωση Γονέων Παιδιών και Νέων με Διαβήτη Ως γονείς παιδιών με ΣΔτ1, γνωρίζοντας τις ανάγκες των παιδιών, και των οικογενειών τους και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους γονείς, τα παιδιά/μαθητές, εκφράζουμε την κατηγορηματική αντίθεση μας προς τη διάταξη του άρθρου 146 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου, καθώς είναι επικίνδυνο και άστοχο ο σχολικός νοσηλευτής να υποστηρίζει μαθητές σε όμορα σχολεία και ιδιαίτερα αυτά που είναι 500 μέτρα από το σχολείο τοποθέτησης του. Η ρύθμιση αυτή εγείρει σοβαρά νομικά, ηθικά και λειτουργικά ζητήματα: 1. Υποβάθμιση της ποιότητας φροντίδας και ασφάλειας στο σχολικό περιβάλλον Όταν ένας σχολικός νοσηλευτής έχει υπό την ευθύνη του περισσότερα του ενός σχολεία: Δεν μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα και στα δύο μέρη, με αποτέλεσμα να μην προσφέρεται η απαιτούμενη και άμεση φροντίδα στο παιδί με το χρόνιο νόσημα όταν είναι απαραίτητο και το παιδί δεν είναι ασφαλές στο σχολικό περιβάλλον. Μειώνεται ο χρόνος παραμονής του σε κάθε σχολείο, καθώς μπορεί να πηγαινοέρχεται πολλές φορές, άρα μειώνεται και η αποτελεσματικότητα του. Αντιβαίνει στις διεθνείς αποδεκτές κατευθυντήριες γραμμές καθώς τα διεθνή πρότυπα συστήνουν έναν νοσηλευτή ανά σχολείο όταν υπάρχει έστω και ένας μαθητής με υψηλό ιατρικό κίνδυνο με πλήρη ημερήσια παρουσία. Κανένας αναγνωρισμένος διεθνής φορέας υγείας δεν συνιστά την ταυτόχρονη κάλυψη πολλών σχολικών μονάδων καθώς εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια των μαθητών. 2. Καθυστερημένη παροχή πρώτων βοηθειών σε επείγοντα περιστατικά. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης: Αν ο σχολικός νοσηλευτής βρίσκεται στο σχολείο τοποθέτησης του και παραστεί ανάγκη σε κάποιο άλλο σχολείο, που έχει απόσταση 500 μέτρα, υπάρχει κίνδυνος σοβαρής καθυστέρησης στην παροχή πρώτων βοηθειών ή βασικής ιατρικής υποστήριξης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των μαθητών όλων των σχολείων που βρίσκονται σε ακτίνα 500 μέτρων. 3. Έλλειψη συνεχούς παρακολούθησης. Η υγεία των παιδιών, ειδικά εκείνων με χρόνιες παθήσεις ή ειδικές ανάγκες, απαιτεί: Συστηματική και συνεχή παρακολούθηση από τον ίδιο επαγγελματία υγείας. Όταν ο σχολικός νοσηλευτής μοιράζεται ανάμεσα σε πολλά σχολεία, χάνεται η προσωπική γνώση των αναγκών κάθε μαθητή, γεγονός που υποβαθμίζει τη φροντίδα. 4. Αυξημένο άγχος και πίεση για τον νοσηλευτή. Το συνεχόμενο πήγαινε-έλα θα προκαλέσει άγχος και επαγγελματική εξουθένωση, κατά συνέπεια υπερφόρτωση εργασίας κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε λάθος εκτίμηση και χειρισμό της κατάστασης. Επίσης καθιστά αδύνατο το σχεδιασμό προγραμμάτων πρόληψης και αγωγής υγείας, καθώς δεν υπάρχει επαρκής χρόνος. 5.Παραβίαση της ισότητας μεταξύ μαθητών. Μαθητές που φοιτούν σε σχολεία χωρίς καθημερινή παρουσία σχολικού νοσηλευτή δεν απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες φροντίδας με εκείνους που φοιτούν στο “βασικό” σχολείο του νοσηλευτή. Αυτό δημιουργεί ανισότητες στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, αντίθετες με την αρχή της ισοτιμίας στην εκπαίδευση. 6. Ασάφεια ευθύνης και διοικητική δυσκολία Όταν ένας σχολικός νοσηλευτής καλύπτει πολλά σχολεία δημιουργούνται ασάφειες στο ποιος έχει την τελική ευθύνη σε κάθε περίπτωση. Η συνεννόηση και επικοινωνία με πολλούς διευθυντές, γονείς και εκπαιδευτικούς δυσχεραίνει το έργο του και ενισχύει τη γραφειοκρατία. Για όλους τους παραπάνω λόγους, το άρθρο 146 δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει μέρος του τελικού νομοθετικού κειμένου. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωση Γονέων Παιδιών και Νέων με Διαβήτη.