Αρχική ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΟΠΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΦΟΡΕΩΝ – άρθρα 56-74Σχόλιο του χρήστη Γιάννης Κομίνης | 25 Σεπτεμβρίου 2025, 13:49
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Κομίνης' | 25 Σεπτεμβρίου 2025, 13:49

    Για το άρθρο 69 – Απαλλαγές φαρμακοποιών από εφημερίες. Το άρθρο αυτό θα πρέπει να ελεγχθεί από κάποιον νομικό. Είναι άδικο και εξαντλητικό για πολλούς συναδέλφους. Ένας άνθρωπος που έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και αδυνατεί με πραγματικό λόγο να κάνει διανυκτερεύσεις, τι θα κάνει; Στις μεγάλες πόλεις το διευρυμένο ωράριο έχει γίνει υποχρεωτικό στην πράξη, όποιος δεν το ακολουθήσει χάνεται επαγγελματικά. Και τώρα έρχεται το κράτος να τον σπρώξει κι άλλο, αντί να τον στηρίξει. Για τις γυναίκες, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Από τη μια δίνετε απαλλαγή για εγκυμοσύνη ή γαλουχία, κι από την άλλη ουσιαστικά τις τιμωρείτε. Μια έγκυος φαρμακοποιός ή μια μητέρα που θηλάζει έχει δύο επιλογές: ή να σταματήσει να δηλώνει διευρυμένο ωράριο και να καταστραφεί οικονομικά, ή να συνεχίσει να δουλεύει μέχρι εξάντλησης – ακόμα και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Αυτό είναι απάνθρωπο. Και μην ξεχνάμε ότι η υποχρέωση εφημερίας με το σημερινό καθεστώς του διευρυμένου είναι ούτως ή άλλως καταχρηστική. Οι ώρες είναι πάρα πολλές, πέρα από κάθε όριο. Η αδικία φαίνεται και από το ότι ένα μικρό φαρμακείο με πολύ χαμηλό τζίρο έχει τον ίδιο αριθμό εφημεριών με ένα μεγάλο φαρμακείο που βγάζει πολλαπλάσια. Αυτό πώς γίνεται να είναι δίκαιο; Ειλικρινά, η κατάσταση δεν αντέχεται άλλο. Κάτι πρέπει να αλλάξει – ή να καταργηθεί το διευρυμένο ωράριο και να γυρίσουμε στις 40 ώρες με κανονικές εφημερίες, ή να μένουν οι εφημερίες μόνο σε όσους θέλουν να τις κάνουν. Στις μεγάλες πόλεις, φαρμακεία υπάρχουν αρκετά. Να μπουν σε μια κατάσταση και να κάνουν με τη σειρά αυτοί που επιθυμούν. Και στην τελική, ας μην ξεχνάμε κάτι βασικό: το κράτος είναι εκείνο που επωφελείται από τις εφημερίες, που γίνονται δωρεάν, χωρίς καμία αποζημίωση. Αντί λοιπόν να διευκολύνει την κατάσταση όπως άλλωστε έκανε για πολλά χρόνια χωρίς να δημιουργείται κανένα πρόβλημα ξαφνικά επιβάλλει νέες υποχρεώσεις λες και η δωρεάν εργασία είναι αυτονόητη υποχρέωση. Αλλά η αγανάκτηση έχει και όρια. Δεν είναι απίθανο κάποιοι να φτάσουν στο σημείο να πουν «ως εδώ» και να κινηθούν όλοι μαζί απέναντι στο σύστημα. Και τότε, αν υπάρξει μια συνολική προσφυγή που αμφισβητήσει τη νομιμότητα του συνδυασμού διευρυμένου και υποχρεωτικών εφημεριών, όλο το οικοδόμημα μπορεί να τιναχτεί στον αέρα.