• Σχόλιο του χρήστη 'Paris' | 27 Ιανουαρίου 2023, 12:34

    Ως σκοπός της προτεινόμενης ρύθμισης προβάλλεται «ο εκσυγχρονισμός της μουσειακής πολιτικής». Πού είναι ο σχεδιασμός, οι μελέτες, ο διάλογος με την επιστημονική κοινότητα και την κοινωνία των Πολιτών; Που είναι η οικονομοτεχνική μελέτη, που αποδεικνύει την αντίστοιχη αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος; Πώς τεκμαίρεται ότι αυτή η "παραχώρηση" θα συμβάλει στον «εκσυγχρονισμό της μουσειακής πολιτικής»; Ποιά είναι τα "προβλήματα" που καλείται αυτή η νομοθετική δήθεν "πρωτοβουλία" να αντιμετωπίσει; Εφόσον υπήρχαν τέτοια προβλήματα, πως αντιμετωπίστηκαν μέχρι τώρα από το ΥΠΠΟΑ, γιατί δεν επιλύθηκαν και ποιοί οι λόγοι που αποδεικνύουν ότι αυτή η "μετατροπή" είναι η ενδεδειγμένη λύση; Αναφέρεται ότι: "Προστίθενται κανόνες στον Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς (ν. 4858/2021, Α’ 220), με τους οποίους προβλέπεται η ανάληψη από το Ελληνικό Δημόσιο της εγγυητικής υποχρέωσης για αποζημίωση, σε περίπτωση απώλειας ή φθοράς, κατά το δανεισμό πολιτιστικών αγαθών για τη διενέργεια περιοδικών εκθέσεων και η απαλλαγή των μουσείων της χώρας από το βάρος ιδιωτικών ασφαλίστρων." Δηλαδή, οι διορισμένες «εγνωσμενες προσωπικοτητες» που θα διορίζονται από κόμματα και αποκόμματα, θα αποφασίζουν το "δανεισμό" πολιτιστικών μας αγαθών κατά βούληση -και προφανώς ανεξέλεγκτα-, αλλά θα απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη σε περίπτωση "ή φθοράς".