• Σχόλιο του χρήστη 'Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων' | 28 Ιανουαρίου 2023, 13:49

    Είναι απορίας άξιον πώς οι συντάκτες του σχεδίου νόμου επικαλούνται την “ευελιξία” και την “μείωση της γραφειοκρατίας” όταν αποφάσεις που σήμερα τις παίρνει καθημερινά ένας Διευθυντής Μουσείου-δημόσιος υπάλληλος (με όλες τις δεσμεύσεις τήρησης των νόμων) μεταφέρονται σε ένα 7μελές ΔΣ. Ταυτόχρονα είναι επικίνδυνο να χαράσσεται η πολιτική του Μουσείου από ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο που δίνουν λόγο μόνο στον/στην Υπουργό που τους διορίζει. Στο άρθρο αυτό (παρ. 13 α) εισάγεται η δυνατότητα των Μουσείων ΝΠΔΔ να παίρνουν δάνεια (!), δηλαδή να μετατραπούν κάποια μέρα σε προβληματικές ΔΕΚΟ. Μεταφέρεται η αρμοδιότητα για τον “δανεισμό, παρακαταθήκη, ανταλλαγή και εξαγωγή αντικειμένων” (παρ. 13 ζ) καθώς και η “πρόταση προς τον Υπουργό για την ίδρυση παραρτημάτων του Μουσείου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό” (παρ, 13 ε) στο κυβερνητικά διορισμένο ΔΣ το οποίο αποτελείται από πρόσωπα μη σχετικά με την επιστήμη της αρχαιολογίας, που δεν δίνουν λόγο σε κανέναν παρά μόνο στον/στην Υπουργό που τους διόρισε. Η συμφωνία νομιμοποίησης της αρχαιοκαπηλίας στην περίπτωση της Συλλογής Στερν και οι μυστικές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης για δανεισμό και ανταλλαγή των αρχιτεκτονικών Γλυπτών του Παρθενώνα αποδεικνύουν περίτρανα πού στοχεύει η διάταξη αυτή. Στην παρ. 13 η ορίζεται η ανέλεγκτη διαχείριση των οικονομικών του Μουσείου από το εκάστοτε κυβερνητικά διορισμένο ΔΣ, ενώ στην παρ. 13 θ θεσμοθετείται η υπαγωγή του προσωπικού στο ανέλεγκτο ΔΣ του Μουσείου. Η πρακτική σε άλλα ΝΠΔΔ (Νοσοκομεία, Μουσείο Ακρόπολης) έχει αποδείξει τι σημαίνει αυτό. παραθέτουμε από ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων Μουσείου Ακρόπολης: “Το Μουσείο Ακρόπολης, ως εργασιακό-διοικητικό περιβάλλον, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πρότυπο και βάση ώστε να στηθούν και τα άλλα μεγάλα μουσεία σε αντίστοιχο πλαίσιο. Ένας πρότυπος οργανισμός είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο πως πρέπει να τοποθετεί εξίσου στη κορυφή των προτεραιοτήτων του την ικανοποίηση του έμψυχου δυναμικού του. Για την ώρα, λοιπόν, και μέχρι να υπάρξει αυτή η βούληση, μάλλον πρότυπο παραδείγματος προς αποφυγή αποτελεί παρά κάτι άλλο.”