• Καταρχήν σημειώνεται ότι τα οριζόμενα στο άρθρο 7 του σχεδίου νόμου τεκμήρια, υπέρ των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, είναι εκτός πεδίου εφαρμογής της Οδηγίας 2014/26/ΕΕ, καθώς στο προοίμιο αυτής (άρθρο 12) ορίζεται ότι η οδηγία δεν παρεμβαίνει στις ρυθμίσεις που αφορούν στη διαχείριση των δικαιωμάτων στα κράτη μέλη, όπως η ατομική διαχείριση, η υποχρεωτική συλλογική διαχείριση, τα τεκμήρια εκπροσώπησης κλπ. Όπως και στην προγενέστερη μορφή της (παρ. 2 του άρθρου 55 του Ν. 2121/1993, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 3905/2010) η διάταξη κρίνεται ελλιπής και ανεπαρκής, δημιουργώντας πλείονα ερμηνευτικά κενά. Σύμφωνα με τη ρύθμιση του εδαφίου β’ της παρ. 1, στις περιπτώσεις υποχρεωτικής συλλογικής διαχείρισης, καθιερώνεται τεκμήριο υπέρ των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης ότι εκπροσωπούν όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους, ενώ, στην πράξη, αποδεδειγμένα δεν εκπροσωπούν παρά ένα ποσοστό αντίστοιχης κατηγορίας δικαιούχων. Ελλείψει ειδικής πρόβλεψης περί του αντιθέτου, πρόκειται εν προκειμένω για νόμιμο μαχητό τεκμήριο το οποίο δύναται να ανατραπεί. Συνεπώς ο εκάστοτε χρήστης είναι ελεύθερος να αποδείξει ότι συγκεκριμένα έργα δεν ανήκουν στο εκπροσωπούμενο από τους εν λόγω οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης ρεπερτόριο και ότι οι τελευταίοι δεν διαθέτουν την εξουσία/ δικαίωμα διαχείρισης αυτών. Η ανατροπή του τεκμηρίου αυτού είναι ιδιαιτέρως δυσχερής στην πράξη, καθώς οι χρήστες στερούνται των αναγκαίων μέσων και πληροφοριών για την ανταπόδειξή του, όπως π.χ. πόσοι και ποιοι οι αλλοδαποί οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης σε κάθε χώρα και ποια η έκταση του εκπροσωπούμενου από έκαστο αλλοδαπό οργανισμό ρεπερτορίου. Επίσης και πλέον σημαντικό, η προτεινόμενη διάταξη παρουσιάζεται ελλιπής καθώς δεν προσδιορίζει ποιες είναι ακριβώς οι έννομες συνέπειες σε περίπτωση ανατροπής/ ανταπόδειξης του εν λόγω τεκμηρίου, εάν δηλαδή αποδειχθεί πράγματι ότι οι εν λόγω οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δεν εκπροσωπούν κάποιους από τους έλληνες και αλλοδαπούς δικαιούχους, λαμβανομένου ιδίως υπόψη του ότι υφίσταται πλήθος αλλοδαπών δικαιούχων (περιλαμβανομένων αλλοδαπών οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, αλλοδαπών οντοτήτων διαχείρισης που εκπροσωπούν δικαιούχους αλλά και αλλοδαπών δικαιούχων που δρουν ατομικά) οι οποίοι δεν συνδέονται με κανένα τρόπο με τους εγχώριους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Η προτεινόμενη διάταξη δεν δίδει καμία ικανοποιητική λύση για την περίπτωση των δικαιούχων αυτών που δεν εκπροσωπούνται από τους εγχώριους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα ποιες είναι ακριβώς οι συνέπειες για τον μη αναθέσαντα στους εν λόγω οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης δικαιούχο και αντίστοιχα τον συμβεβλημένο με τον δικαιούχο αυτό (ο οποίος δεν εκπροσωπείται από τους εγχώριους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης) χρήστη. Επίσης, σύμφωνα με την προτεινόμενη διάταξη, το τεκμήριο ισχύει εφόσον τα δικαιώματα ασκούνται από κοινού από όλους τους αρμόδιους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, εάν υπάρχουν περισσότεροι του ενός οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ανά κατηγορία δικαιούχων. Συνεπώς, εάν δεν υπάρξει κοινή δράση από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που εκπροσωπούν την ίδια κατηγορία δικαιούχων και αφού αποδεδειγμένα υφίστανται περισσότεροι του ενός οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ανά κατηγορία δικαιούχων (ελληνικοί ή εντός ΕΕ), το θεσπισθέν με την ως άνω διάταξη τεκμήριο αίρεται αυτοδικαίως και έτσι καθίσταται ανεφάρμοστο στην πράξη. Τέλος, δοθέντος ότι το θεσπισθέν με την προτεινόμενη διάταξη τεκμήριο είναι, σύμφωνα με τα ανωτέρω, μαχητό, οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δεν θα πρέπει να απαλλάσσονται της αστικής και ποινικής ευθύνης τους, ούτε στις περιπτώσεις υποχρεωτικής συλλογικής διαχείρισης, εάν εν γνώσει τους δηλώσουν ψευδώς ότι εκπροσωπούν δικαιούχους, τους οποίους, στην πραγματικότητα, δεν εκπροσωπούν. Κρίτων Μεταξόπουλος Πληρεξούσιος δικηγόρος της Navarr Enterprises Inc.