• Σχόλιο επί της παρ. 3: Ο καθορισμός ανώτερου ποσοστού παρακράτησης, μπορεί να προβλέπεται στον Κανονισμό Διανομής κάθε ΟΣΔ και όχι στο νόμο. Εξάλλου δεν υπάρχει τέτοια ρύθμιση ούτε στο υπό κρίση άρθρο της Οδηγίας (άρθρο 12), ούτε σε άλλη νομοθετική διάταξη κράτους μέλους της ΕΕ. Ως εκ τούτου προτείνουμε να αφαιρεθεί και να αναφέρεται τυχόν ανώτερο ποσοστό παρακράτησης στον Κανονισμό Διανομής κάθε ΟΣΔ. Εφόσον διατηρηθεί η συγκεκριμένη διάταξη ως έχει, δημιουργεί σημαντικά ερμηνευτικά ζητήματα και ερωτήματα, τα οποία δυσχεραίνουν την εφαρμογή της στην πράξη, όπως: Τι σημαίνει η έκφραση «κατά μέσο όρο» εν προκειμένω; Το εάν είναι «εύλογη ή όχι» η υπέρβαση κρίνεται από τον ΟΠΙ; Αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν καταγγελίας; Σε κάθε δε περίπτωση, το συγκεκριμένο πλαφόν, σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του παρόντος που ανεβάζουν το διαχειριστικό κόστος κάθε ΟΣΔ καθώς και με την έλλειψη διατάξεων που διευκολύνουν την είσπραξη των αμοιβών, παρουσιάζεται ως μη εύλογο.