• Σχόλιο του χρήστη 'Τσεβάς Δημήτρης' | 22 Ιανουαρίου 2016, 13:08

    Σχετικά με το Άρθρο 69 παρ. 2 (β) για την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 18, παρ. 3 του Ν. 2121/1993: Η δίκαιη αποζημίωση εξ αιτίας της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών για αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας καταβάλλεται σε περισσότερες από δέκα χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπειτα από τις επαναλαμβανόμενες αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλουν την υποχρέωση αυτή στους εισαγωγείς και εγχώριους παραγωγούς. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένα ελάχιστο το αντιστάθμισμα της τεράστιας ζημίας που έχουν υποστεί οι δημιουργοί και λοιποί συγγενικοί δικαιούχοι από την εγγραφή, αποθήκευση, μετεγγραφή, αντιγραφή κι εν γένει αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας, για ιδιωτική χρήση από τους καταναλωτές που αγοράζουν τέτοια τεχνικά μέσα. Η ζημία των δικαιούχων από τέτοια αναπαραγωγή έργων τους προς ιδιωτική χρήση είναι δεδομένη και η δίκαιη αποζημίωσή τους προβλέπεται από την Οδηγία 2001/29. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξειδικεύοντας τα τεχνικά μέσα που είναι πρόσφορα για ιδιωτική αντιγραφή, μεταξύ άλλων, τα κρίνει και «κατά την αποκλειστική ή κύρια λειτουργία τους» (βλ. απόφαση ΔΕΕ επί της υπόθεσης Copydan κατά Νοκια). Το προτεινόμενο ποσοστό εύλογης αμοιβής 2% επί της αξίας εισαγωγής ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι ιδιαίτερα χαμηλό λαμβάνοντας υπόψη τους αριθμούς της πραγματικής χρήσης αυτών των τεχνικών μέσων για ιδιωτική αντιγραφή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας, δεδομένου ότι το ποσό της εύλογης αμοιβής αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί σε σχέση με τη πραγματική ζημία και την ικανοποιητική αποζημίωση των δικαιούχων. Η αξίες εισαγωγής των υπολογιστών κυμαίνονται στην αγορά από 70 ευρώ έως 400 ευρώ χωρίς ΦΠΑ. Συνεπώς, το ποσοστό 6% που οφείλεται σε όλους τους δικαιούχους, σύμφωνα με την Οδηγία 2001/29 και τη λοιπή Κοινοτική Νομοθεσία, από 22-12-2002 έως σήμερα, εξ αιτίας της χρήσης υπολογιστών για ιδιωτική αντιγραφή έργων, δεν θα πρέπει να περιορισθεί σε 2% διότι τέτοια αποζημίωση δεν είναι ικανοποιητική για τους δικαιούχους, λόγω του εύρους χρήσης για ιδιωτική αναπαραγωγή έργων και της διάρκειας «ζωής» ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όσον αφορά τους ισχυρισμούς των εισαγωγέων για δυνατότητα επιστροφής των τυχόν αχρεωστήτως καταβληθέντων, αφ’ενός μεν αυτοί δεν είναι δικαιούχοι τέτοιας επιστροφής, εφ’όσον ήθελε υπάρξει τέτοια περίπτωση, αφ’ετέρου δε το ελληνικό δίκαιο διαθέτει επαρκή και αξιόπιστο μηχανισμό επιστροφής ποσών από τυχόν αδικαιολόγητο πλουτισμό και οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ουδέποτε αρνήθηκαν τέτοια επιστροφή σε ιδιώτες φυσικά πρόσωπα υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί αποδεικνύουν πως δεν έχουν προβεί και ότι δεν προτίθενται και δεν δύνανται επ’ ουδενί, να προβούν σε αναπαραγωγή έργων προς ιδιωτική χρήση με το τεχνικό μέσο που αποκτούν στη λιανική αγορά και που είναι πρόσφορο για τέτοιες αντιγραφές.