Άρθρο 113 – Έναρξη Ισχύος

Η ισχύς των διατάξεων των Μερών Δ’ και Ε’ αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά σε επιμέρους διατάξεις του.

  • 3 Δεκεμβρίου 2018, 09:56 | Στέλιος Χριστοδούλου

    Από την διαβούλευση λείπει χώρος για γενικές παρατηρήσεις, επομένως παραθέτω εδώ:
    Λείπει αρχικό άρθρο με ορισμούς (π.χ. τι είναι αγώνας, τι είναι επίσημη συνάντηση, τι είναι αθλητικό είδος, τι είναι αθλητική εγκατάσταση, τι είναι αθλητής και τι είναι αγωνιζόμενος αθλητής κλπ κλπ) ενώ, επίσης, συχνά χρησιμοποιούνται διαφορετικοί όροι για το ίδιο αντικείμενο προκαλώντας σύγχυση. Π.Χ Τέλεση – διεξαγωγή, συνάντηση – εκδήλωση κλπ

    Γενικότερα χρειάζεται τόσο κωδικοποίηση και απλούστευση του νόμου αφού δεν αφορά σε εξειδικευμένους νομικούς αλλά σε απλούς πολίτες που καλούνται να κινηθούν σε ένα νομικό πλαίσιο για μια δραστηριότητα που αφορά σε όλη την κοινωνία.
    Επ’ αυτού προτείνω να διαχωριστεί τελείως ο νόμος σε Αθλητικό Νόμο Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και σε Αθλητικό Νόμο Επαγγελματικού Αθλητισμού αφού είναι τελείως διαφορετικό το δομικό κύτταρο, άλλο πράγμα το ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο (τοξοβολίας π.χ.) και άλλο η ΠΑΕ των εκατομμυρίων μετοχικού κεφαλαίου και τζίρου.

    Χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή στις διαδικασίες εποπτείας των αθλητικών φορέων που προκύπτουν και περιγράφονται παρακάτω (σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες, σύνδεσμοι) ειδικά στις ομοσπονδίες οι οποίες, από την ΠΡΕΠΕΙ να είναι ελεύθερες να «λειτουργούν» το κάθε άθλημα, όχι όμως και ανεξέλεγκτες.
    Η ειδικά αναγνωρισμένη αθλητική Ομοσπονδία έχει εκ του νόμου, όχι μόνο δεσπόζουσα θέση στην κοινωνία αλλά και αποκλειστική! Η αθλητική τύχη αλλά και πολιτική διαβίωση του Ελληνα πολίτη (η του κηδεμονευομένου του) που θέλει να διακριθεί, να προχωρήσει στο διεθνές αθλητικό στερέωμα, να απολαύσει των προνομίων που παρέχονται στους διακριθέντες κλπ, εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τις πράξεις-κινήσεις της αναγνωρισμένης Ομοσπονδίας (π.χ. εθνικές αποστολές, εθνικές ομάδες κλπ) ενώ παράλληλα η αναγνωρισμένη Ομοσπονδία παράγει (και πρέπει να παράγει!) σημαντικό διοικητικό έργο και να διευκολύνεται σε αυτό (π.χ. αδειοδοτήσεις αγώνων, αθλητικών χώρων κλπ) αλλά δεν μπορεί όλο αυτό το σημαντικό έργο να γίνεται (ή να μην γίνεται.. ) με το «ανεξέλεγκτο»
    ενός ΝΠΙΔ, μιας ιδιωτικής εταιρείας, που διοικείται από πρόσωπα που απολογούνται μόνο στα μέλη ή τους μετόχους τους.
    Εκ της δεσπόζουσας και αποκλειστικής θέσης που έχουν οι Αθλητικές Ομοσπονδίες, προκύπτει ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται διατάξεις που αφορούν στα ΝΠΔΔ (π.χ. εισαγγελικές παραγγελίες κ.α.)
    Ακόμα, η αναφορά σε οικονομικό έλεγχο τους από την ΓΓΑ δεν αρκεί σε καμία περίπτωση, απαιτείται και ο διαχειριστικός που προβλέπει ο Αστ. Κώδικας και ο οποίος στην πράξη έχει καταργηθεί!

    Τέλος, ο ισχύον Εθνικός Αθλητικός Σχεδιασμός (κατηγοριοποίηση αθλημάτων και αντίστοιχη επιχορήγηση που όμως ορίζεται και ως μηδενική!) μάλλον καταστρατηγεί το πνεύμα του νομοθέτη του Αθλ. Νόμου όπως ισχύει, αφού οι «μικρές» ομοσπονδίες και σωματεία που δεν έχουν «ελπίδα» επιχορήγησης, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν (υπάρχουν και Ομοσπονδίες που αποφεύγουν να πάρουν την όποια μικρή επιχορήγηση απλά και μόνο για να μην έχουν κανέναν έλεγχο. Επίσης, με ελάχιστη η μηδενική επιχορήγηση, οι παραβάσεις άρθρων που έχουν ως ποινή την μείωση της κρατικής επιχορήγησης (αυτό ορίζεται σε πολλές περιπτώσεις) οδηγεί σε ατιμώρητο των σχετικών παραβάσεων!

    Υπάρχει ευρύτατο πεδίο προβληματισμού και δρομολόγησης αποτελεσματικών κανόνων εδώ, υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει στο πλαίσιο διαβούλευσης επί συγκεκριμένων άρθρων προτεινόμενου Νόμου.

  • 3 Δεκεμβρίου 2018, 08:11 | Βαγγέλης Τζελάτης

    Παρακαλώ γιατί δεν φαίνονται τα Σχόλια που έχω κάνει στα άρθρα 80, 81, 92 και 93.

  • 3 Δεκεμβρίου 2018, 08:01 | ΠΟΣΔΕΠ

    Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων
    Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού

    ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
    ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2017-2019

    Αθήνα, 3 Δεκεμβρίου 2018
    ΥΠΟΜΝΗΜΑ
    Για την ηλεκτρονική διαβούλευση του Σ/Ν
    Επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού – Προπονητές και εκπαιδευτές – Ιδιωτικά γυμναστήρια και ιδιωτικές σχολές εκμάθησης αθλημάτων και άλλες διατάξεις

    Το νομοσχέδιο για προπονητές και εκπαιδευτές, ιδιωτικά γυμναστήρια κλπ, που έχει φέρει σε διαβούλευση πριν λίγες ημέρες ο κ. Βασιλειάδης, Υφυπουργός Αθλητισμού, επιχειρεί να ανοίξει μία κερκόπορτα στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων ΑΕΙ, δημιουργώντας τετελεσμένα και πλήττοντας βάναυσα τα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστήμιου.
    Αν το νομοσχέδιο αυτό γίνει νόμος του κράτους, με τις δυνατότητες που παρέχει σε μη πτυχιούχους, δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης τα πανεπιστημιακά Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, ενώ αν η λογική αυτή επεκταθεί και σε άλλα νομοθετικά ρυθμιζόμενα επαγγέλματα, ουσιαστικά θα ακυρώνεται η πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
    Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο,
    • Δίνει ακριβώς τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους ΤΕΦΑΑ με τους αποφοίτους των ιδιωτικών και δημόσιων ΙΕΚ ακόμη και ΕΠΑΛ.
    • Θεωρεί την άσκηση μια απλή και ακίνδυνη διαδικασία ώστε ο καθένας να είναι σε θέση να την κάνει, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών.
    • Καθιστά τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (ΓΓΑ), που αποτελεί διοικητική υπηρεσία ενός Υπουργείου, κέντρο πιστοποίησης γνώσης και φορέων γνώσης αλλά και επαγγελματικό επιμελητήριο με δικαίωμα έκδοσης κάρτας άδειας άσκησης επαγγέλματος.
    • Εξισώνει το Πανεπιστήμιο με τα ΙΕΚ και τα ΕΠΑΛ. Οι απόφοιτοι των ΤΕΦΑΑ λαμβάνουν το πτυχίο τους μετά από διδασκαλία από πανεπιστημιακούς καθηγητές, μέσα από πιστοποιημένα ακαδημαϊκά προγράμματα σπουδών, πλήθος μαθημάτων, εργαστηρίων, πρακτικής κ.α. Όλα αυτά μπορεί να εξισωθούν με σεμιναριακού τύπου μαθήματα λίγων ωρών ή ακόμη και εβδομάδων τα Σαββατοκύριακα;
    • Στην ουσία καθιστά τα ιδιωτικά ΙΕΚ και τις αθλητικές Ομοσπονδίες (με συνέργεια της ΓΓΑ) φορείς εκπαίδευσης και ρυθμιστές της αγοράς.
    • Το πιο επικίνδυνο είναι ότι δίνει το δικαίωμα σε «εκπαιδευτές» και «προπονητές», αποφοίτους ιδιωτικών ΙΕΚ, ΕΠΑΛ και αποφοίτους των περίφημων Σχολών της ΓΓΑ με ομοσπονδίες, να γυμνάζουν μικρά παιδιά, έφηβους, ηλικιωμένους, ειδικές κατηγορίες, με ένα απλό πιστοποιητικό μη πανεπιστημιακού φορέα, χωρίς ίχνος παιδαγωγικής και επιστημονικής επάρκειας.
    • Θεωρεί ότι κάθε παράγοντας αθλητικής Ομοσπονδίας μπορεί να εκφέρει άποψη για τα Ακαδημαϊκά προγράμματα των ΤΕΦΑΑ.
    Η ΕΓ της ΠΟΣΔΕΠ προσυπογράφωντας το ψήφισμα των ΤΕΦΑΑ (Παν. Θεσσαλίας 28-11-2018) θεωρεί ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο, υπονομεύει τη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τη δημόσια υγεία. Καλεί την Κυβέρνηση να αποσύρει τις προτεινόμενες αντισυνταγματικές, αντιεπιστημονικές, άδικες και καταχρηστικές διατάξεις του νομοσχεδίου και να προβεί σε δραστικές μεταβολές των άρθρων του μετά από ουσιαστική διαβούλευση με τις Σχολές Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού των Πανεπιστημίων της χώρας.

    Ο Πρόεδρος

    Στάθης Ευσταθόπουλος
    Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.

    Ο Γραμματέας

    Χαράλαμπος Φείδας
    Καθηγητής Α.Π.Θ.

  • 2 Δεκεμβρίου 2018, 16:16 | ΠΙΝΕΖΑΣ

    πρωτο-ΕΤΗΣ φοιτητής της νομικής ΘΑ ΕΓΡΑΦΕ ΠΙΟ ΟΡΘΗ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ – ΠΡΕΠΕΙ ΑΝ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΩΣ ΠΡΟΧΕΙΡΟ – ΚΑΚΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ – οδηγεί σε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ αλλα και του ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΤΗΣ ΔΟΕ – KAI ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ – επισης ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΩΣ ΥΦΥΠΠΥΡΓΕΙΟ ΣΕ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΑΙΓΝΙΩΝ – ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΕΕΠ – ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΝΟΜΙΚΩΝ ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΟΠΑΠ Α.Ε – ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΑΤΕΛΡ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΤΕΛΕΣ – ΚΑΙ ΜΕ σκοπο την ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΦΙΛΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ γγΑ – ΤΟΥ υ/φ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ των ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ – ΚΑΙ 10 ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΓΓΑ

  • Γενικές δικαιοπολιτικές παρατηρήσεις ως προς το προτεινόμενο νομοσχέδιο

    Με δεδομένη την έκταση του προτεινόμενου νομοσχεδίου (113 άρθρα έναντι 136 άρθρα του αθλητικού νόμου 2725/1999), που αποτυπώνει προφανώς πρωτοβουλία για ριζικές αλλαγές σε πολλούς τομείς του αθλητικού δικαίου (ερασιτεχνικό και επαγγελματικό αθλητισμό), θεωρώ ότι θα έπρεπε να ερευνηθεί πρώτα από όλα από τον ιστορικό νομοθέτη ποια είναι τα πιο καίρια ζητήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν σήμερα προεχόντως οι αθλητές και στη συνέχεια όλα τα λοιπά φυσικά και νομικά πρόσωπα στον αθλητισμό (ομοσπονδίες, ενώσεις, ομάδες, προπονητές, διαιτητές, μέλη αθλητικών νομικών προσώπων), περαιτέρω δε και οι δικηγόροι και δικαστές, και τα οποία χρήζουν άμεσης νομοθετικής επίλυσης. Τα ζητήματα αυτά είναι, κατά την άποψή μου, τα εξής:

    1. Πολυνομία και εντοπισμός σε άσχετα με τον αθλητισμό νομοθετήματα ρυθμίσεων για τα φυσικά και νομικά πρόσωπα στον αθλητισμό, ώστε να είναι πολλές φορές πολύ δύσκολο, αν όχι αβέβαιο ή και αδύνατο, να εντοπιστεί το ισχύον δίκαιο (πόσο μάλλον να ερμηνευτεί, εν όψει τυχόν κανονιστικών αντινομιών). Παρά την ψήφιση μέχρι και σήμερα 38 τροποποιήσεων του ν. 2725/1999, ο νόμος αυτός είχε καταφέρει να διατηρήσει για πολλά χρόνια το χαρακτήρα του βασικού νομοθετήματος για τον αθλητισμό, στο οποίο εντοπίζονται οι περισσότερες ρυθμίσεις για τα φυσικά και νομικά πρόσωπα στον αθλητισμό. Προσφάτως, ωστόσο, εκδηλώθηκε για πρώτη φορά πρωτοβουλία έκδοσης αυτοτελών νόμων για τον αθλητισμό (ν. 4326/2015 και ν. 4373/2016), ώστε έχει ήδη ξεκινήσει, κατά την άποψή μου εντελώς ανεξήγητα, η διάσπαση της συγκέντρωσης των ουσιωδέστερων ρυθμίσεων για τον αθλητισμό στο ν. 2725/1999, η δε διάσπαση αυτή φαίνεται να κορυφώνεται με το προτεινόμενο και ήδη εκτενέστατο νομοθέτημα. Είναι προφανές ότι η πολυνομία αυτή δεν ωφελεί κανένα. Στην πραγματικότητα, θα ήταν πολύ ουσιαστικότερη προσφορά η κωδικοποίηση όλης της αθλητικής νομοθεσίας, ώστε όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό να μπορούν να εντοπίσουν ευχερώς τις εκάστοτε εφαρμοζόμενες διατάξεις και να γνωρίζουν τα όρια της δράσης τους. Παράδειγμα προς αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί η Γαλλία, η οποία εξάλλου υιοθετεί αντίστοιχο με την Ελλάδα σύστημα κρατικού παρεμβατισμού στον αθλητισμό. Εκεί, η διάσπαση της αθλητικής νομοθεσίας αντιμετωπίστηκε με κωδικοποίηση όλης της αθλητικής νομοθεσίας (νόμων και κανονιστικών διοικητικών πράξεων) σε έναν ενιαίο αθλητικό κώδικα (Code du sport), ο οποίος ολοκληρώθηκε ως προς το τμήμα των νόμων το 2006, ως προς το τμήμα των διαταγμάτων το 2007 και ως προς το τμήμα των υπουργικών αποφάσεων το 2008. Για παράδειγμα: Για ποιο λόγο να έχουμε αυτή τη στιγμή διάσπαρτες διατάξεις για τα ειδικά όργανα της ΕΠΟ στο άρθρο 127Β του ν. 2725/1999 και στο άρθρο 5 του ν. 4326/2015; Για ποιο λόγο να έχουμε αυτή τη στιγμή διάσπαρτες διατάξεις για το ντόπινγκ στα άρθρα 128 επ. του ν. 2725/1999 και στο ν. 4373/2016; Για ποιο λόγο να έχουμε αυτή τη στιγμή διάσπαρτες διατάξεις για τις άδειες διεξαγωγής αθλητικών αγώνων στα άρθρα 56Α επ. του ν. 2725/1999, στο άρθρο 49 ΚΟΚ και σε άλλες διατάξεις; Για ποιο λόγο να προσθέτουμε στο ν. 4431/2016 και όχι στο άρθρο 22 του ν. 2725/1999 διάταξη για υποχρεωτική αποδοχή από εθνική αθλητική ομοσπονδία ειδικών οργάνων διοίκησης που διορίζονται από την οικεία διεθνή αθλητική ομοσπονδία; Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι είναι καλύτερο για όλους να ξέρουν ότι ΟΛΕΣ οι ρυθμίσεις για τον αθλητισμό εντοπίζονται και περιορίζονται σε ένα μόνο νομοθέτημα, που είναι ευχερώς προσβάσιμο ήδη από την ιστοσελίδα της ΓΓΑ.

    2. Εμπόδια στην άσκηση των αθλητών: Παρά τις πολλές διευκολύνσεις που, ευτυχώς, έχουν καθιερωθεί και συνεχίζουν να καθιερώνονται για τους αθλητές, εξακολουθεί να αποτελεί για αυτούς ζητούμενο η ουσία, δηλαδή η εξασφάλιση της συνεχούς, απρόσκοπτης προπόνησής τους σε στάδια που μπορούν να τους εξασφαλίσουν βελτίωση των αγωνιστικών τους δυνατοτήτων και ανταγωνιστικότητα σε διεθνές επίπεδο. Δυστυχώς μοιάζει να παραμένει ανεφάρμοστη η διάταξη του άρθρου 4 του ν.δ. 423/1976 για δυνατότητα δωρεάν διάθεσης χώρων που ανήκουν κατά κυριότητα στη ΓΓΑ με απόφαση του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού. Η διάταξη αυτή όχι μόνο δεν θα πρέπει να περιπέσει σε αχρησία, αλλά, αντίθετα, θα πρέπει να θωρακισθεί περαιτέρω. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από το νομοθέτη ότι ο ελληνικός αθλητισμός θα απογειωνόταν, αν οι αθλητές των Εθνικών Ομάδων και λοιποί αθλητές μπορούσαν να προπονούνται απρόσκοπτα και δωρεάν σε δημόσιες αθλητικές εγκαταστάσεις που έχουν κατασκευαστεί για αυτούς.

    3. Μη αναγνώριση των κόπων των αθλητών: Το ζήτημα που προέκυψε με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ δεν έχει επιλυθεί νομοθετικά μέχρι και σήμερα, ώστε διακυβεύεται η ασφάλεια δικαίου για τους αθλητές. Περαιτέρω, η προσκόλληση της ΓΓΑ στο να εξαρτά την εγγραφή διακριθέντων αθλητών από την ειδική αθλητική αναγνώριση του σωματείου τους βρίσκεται εκτός πραγματικότητας, καθώς οι αθλητές επιθυμούν απλώς να βελτιώνουν τις αγωνιστικές τους δυνατότητες, κινούμενοι σε ένα πλαίσιο ευγενούς άμιλλας, και δεν είναι δυνατόν να αναζητούν για την άθλησή τους διοικητικές πράξεις που αφορούν τρίτους. Εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 8 παρ. 5 του ν. 2725/1999, που επικαλείται ως προς το ζήτημα αυτό η ΓΓΑ, είναι αμφίβολης συμφωνίας με το άρθρο 12 παρ. 1-2 του Συντάγματος, που καθιερώνουν την απαγόρευση εξάρτησης της λειτουργίας σωματείου από τις πράξεις της Διοίκησης (πρβλ. ΟλΣτΕ 3334/1975 και ΟλΣτΕ 2743/1973) και φαίνεται να στερείται εν τέλει οποιουδήποτε δικαιολογητικού λόγου ύπαρξης στην αθλητική νομοθεσία, αφού ο βασικός δικαιολογητικός λόγος θέσπισής της, η εξασφάλιση της επιχορήγησης της ΓΓΑ μόνο προς αθλητικά σωματεία με ειδική αθλητική αναγνώριση (πρβλ. το agrément στα γαλλικά αθλητικά σωματεία), κατοχυρώνεται ήδη με το άρθρο 7 παρ. 7 του ν. 2725/1999.

    4. Διόγκωση της γραφειοκρατίας και υπέρμετρη και αδικαιολόγητη επιβάρυνση αθλητικών φορέων, οι περισσότεροι από τους οποίους λειτουργούν στο πλαίσιο του εθελοντισμού: Η καταταλαιπώρηση των αθλητικών σωματείων από το 2010 με την επινόηση της μη προβλεπόμενης στην αθλητική νομοθεσία «διατήρησης» ειδικής αθλητικής αναγνώρισης, με την απαίτηση μη προβλεπόμενων στην αθλητική νομοθεσία δικαιολογητικών και με τη γνωστή σύγχυση ως προς το εν τέλει καταρτισθέν πλημμελώς ενημερωμένο αρχείο σωματείων με αθλητική αναγνώριση θα πρέπει να αποτελέσει αφορμή για ριζική νομοθετική τροποποίηση ως προς το ζήτημα της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα αθλητικά σωματεία θα πρέπει να ελέγχονται. Ωστόσο, θα πρέπει πρώτα από όλα να δικαιολογηθεί γιατί ελέγχονται τα αθλητικά σωματεία. Η βασική αιτιολογία της ΓΓΑ ότι ελέγχει τα αθλητικά σωματεία για να γνωρίζει που διοχετεύονται οι κρατικές επιχορηγήσεις αυτοαναιρείται από τη στιγμή που έχουν πάψει πλέον, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τα σωματεία.

    5. Μείωση των επιχορηγήσεων προς τις αθλητικές ομοσπονδίες και συνακόλουθα μείωση των κονδυλίων που διατίθενται από αυτές για την ανάπτυξη του αθλητισμού (διεξαγωγή αγώνων, προετοιμασία Εθνικών Ομάδων κλπ): Είναι προφανές ότι για να εξασφαλιστεί η βελτίωση των αγωνιστικών δυνατοτήτων των αθλητών και η ανταγωνιστικότητα σε διεθνές επίπεδο θα πρέπει να αυξηθούν οι επιχορηγήσεις προς τις αθλητικές ομοσπονδίες και προς τα αθλητικά σωματεία. Ήδη διαπιστώνεται μείωση σε ποσοστό 75% σε σχέση με αυτά που ίσχυαν πριν 10 χρόνια! Προς τούτο, οι κρατικές δαπάνες για τον αθλητισμό θα πρέπει να έχουν ως προτεραιότητα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό (αθλητικές ομοσπονδίες, αθλητικά σωματεία κλπ), ο οποίος είναι αυτός που φέρει και τα περισσότερα μετάλλια και την περισσότερη αθλητική αναγνώριση στη χώρα μας, και όχι στον επαγγελματικό αθλητισμό, ο οποίος ούτως ή άλλως, λόγω της φύσης του, δύναται να εξασφαλίζει τους απαραίτητους πόρους για τη λειτουργία του.

    6. Επανεξέταση του ρόλου της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού: Αυτή τη στιγμή η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν ενημερώνει, δυστυχώς, όπως θα έπρεπε, πλήρως, έγκαιρα και αναλυτικά, τους φορείς που εποπτεύει για τις υποχρεώσεις τους. Δεν αποτελεί υπερβολή να υποστηριχθεί ότι κανένας εποπτευόμενος από τη ΓΓΑ φορέας δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα (λόγω της προαναφερόμενης πολυνομίας) ούτε τις (συνεχώς αυξανόμενες και μάλιστα, πολλές φορές, με νομοθετήματα άσχετα με τον αθλητισμό) υποχρεώσεις του ούτε από ποιους φορείς θα μπορούσε να ελεγχθεί ούτε τι περιεχόμενο θα μπορούσαν να έχουν όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί έλεγχοι. Ο έλεγχος της ΓΓΑ προς τους εποπτευόμενους φορείς θα πρέπει να προϋποθέτει την πλήρη, έγκαιρη και αναλυτική ενημέρωση προς αυτούς για τις υποχρεώσεις τους και τους πιθανούς ελέγχους προς αυτούς. Πράγματι, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός και ουσιαστικός ο έλεγχος αυτός, αν η ΓΓΑ αναρτούσε ήδη στην ιστοσελίδα της αναλυτικό κατάλογο υποχρεώσεων των εποπτευόμενων φορέων, ώστε να ξέρουν τι ακριβώς υποχρεώσεις έχουν και ποιες είναι και οι ευθύνες τους από παραβίαση των υποχρεώσεών τους. Επίσης, θα πρέπει να υιοθετεί ένα πιο σύγχρονο μοντέλο παρουσίασης των υποχρεώσεων των αθλητικών φορέων, αντίστοιχο με αυτό της ιστοσελίδας της γαλλικής ΓΓΑ, όπου εντοπίζονται (π.χ. για το παράδειγμα της αντίστοιχης κάρτας υγείας) οδηγίες, ερωτήσεις και απαντήσεις, παρουσιασμένες με σχήματα, γραφήματα και εν γένει τρόπο που είναι πολύ φιλικός προς τον αναγνώστη. Περαιτέρω, ο έλεγχος εκ μέρους της ΓΓΑ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο «έξυπνος» μέσω της μορφής της διαφήμισης των αθλητικών σωματείων, π.χ. σε περιοδικό που θα επιμελείται αυτή και που θα αναρτάται στην ιστοσελίδα της (άρα κατ’ αρχήν χωρίς κόστος δημοσιεύσεων) με παρουσίαση των αθλητικών σωματείων, των διοικητικών στελεχών τους, του προσωπικού τους (π.χ. προπονητών), των αθλητών, συνεντεύξεις, φωτογραφίες κλπ. Έτσι, η επιδιωκόμενη διαύγεια στη διαχείριση των αθλητικών φορέων θα αποκτά τη μορφή της διαφήμισής τους και θα λειτουργεί εν τέλει προς το καλό όλων όσων πράγματι έχουν διοικητικά στελέχη, προσωπικό, αθλητές κλπ.

    Για να φτάσουμε σε σημείο να προτείνουμε αθλητικό νομοσχέδιο με 113 άρθρα θα πρέπει πρώτα να έχουμε επιλύσει όλα τα παραπάνω, κάτι που, δυστυχώς, δεν έχει συμβεί.

    Γεώργιος Δ. Λιανός, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Αθηνών
    Δικηγόρος-Νομικός Σύμβουλος πολλών αθλητικών φορέων