Αρχική Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τη σύσταση καθεστώτος Ενίσχυσης Ιδιωτικών Επενδύσεων για την ανάπτυξη της παραγωγής οπτικοακουστικών έργωνΆρθρο 08 – Καθεστώς Ενίσχυσης Ιδιωτικών Επενδύσεων για την ανάπτυξη της παραγωγής οπτικοακουστικών έργων στην ΕλλάδαΣχόλιο του χρήστη Σ.Ε.Π.Κ.Τ.Β.&Π.-ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ–ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ–ΒΙΝΤΕΟ & ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ | 10 Μαρτίου 2017, 13:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σ.Ε.Π.Κ.Τ.Β.&Π.-ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ–ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ–ΒΙΝΤΕΟ & ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ' | 10 Μαρτίου 2017, 13:28

    Αρ 8 Αυτή η ενότητα και μέχρι το άρθρο 8 (1 εως 8) αποτελεί υποκατηγορία. αρ.3 παρ. 1 Κατά την άποψη μας οι εξαιρέσεις που περιγράφονται στο αρ.1 παρ. 2 επαρκούν. Οποιαδήποτε άλλη κρίση στο υποβαλλόμενο έργο θα αποτελεί τροχοπέδη στην εφαρμογή του νόμου, με φαινόμενα λογοκρισίας τα οποία ταλαιπωρούν εδώ και πολλά χρόνια το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ενδεχόμενες παράνομες συναλλαγές με την / τις επιτροπές. Η επιτυχία του παρόντος σχεδίου νόμου θα είναι η δυνατότητα να λειτουργεί αυτοματοποιημένα δηλαδή επενδυτικά όπως ο ν. 4399/2016 για τα άλλα βιομηχανικά προϊόντα και υπηρεσίες, όπου δεν ελέγχει “τι” και “πως” παράγεται αλλά “αν” παράγεται. Δεν συμφωνούμε με την μοριοδότηση (Πινάκας Α'), ο σκοπός του νόμου πρέπει να είναι να έρχονται αλλοδαπά κεφάλαια, να δαπανούν τα χρήματα στην Ελλάδα για την παραγωγή τους, χωρίς περιορισμούς σε πρόσωπα, ειδικότητες, γλώσσα, εργαστήρια, θέμα, τόπο, κτλ κτλ, να υποβάλλουν τα νόμιμα παραστατικά των δαπανών, να εισπράττουν την οικονομική τους ενίσχυση και το σύστημα να προχωράει. Ο μηχανισμός της μοριοδότησης αφορά μόνο τις εθνικές παραγωγές και ο φορέας δεν θα μπορούσε, μάλλον, να είναι ο ΕΚΟΜΕ αλλά το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, πχ. από τον οποίο ουσιαστικά αντιγράφεται (βλέπε αρθρ. 6 του ν. 3905/2010) ή ενταγμένο σε άλλο νόμο, πχ στο αρθρ. 73 του ν. 3842/2010 για τα φορολογικά κίνητρα για την παραγωγή ταινίας. Όσο το σύστημα θα είναι πολύπλοκο (χρονοβόρο, με σπατάλη σε εργατοώρες και ανθρώπινο δυναμικό), άλλο τόσο θα είναι δυσλειτουργικό με την τάση να επιδιώκονται άνομα αποτελέσματα, προκειμένου μια παραγωγή να ενταχθεί σε ευνοϊκότερη οικονομική ενισχύσει. Το ίδιο λέμε και για τον Πίνακα Β'. Εδώ υποτίθεται μιλάμε (γράφουμε) για να έρθουν ξένες παραγωγές, ενδεχομένως ποιοτικές, από όλες τις απόψεις. Δεν πρέπει να τίθενται κριτήρια που ανήκουν σε εθνική οπτικοακουστική πολιτική που οφείλει η Πολιτεία να την εφαρμόζει μέσου άλλου οργανισμού, που είδη υπάρχει. Στην προκειμένη περίπτωση θα είναι μια νέα επικάλυψη αρμοδιοτήτων. Η ουσία του νόμου, κατά την άποψή μας, πρέπει να είναι να μας κάνει εμάς τους παραγωγούς “πωλητές”, δηλαδή να αναζητήσουμε αλλοδαπούς παραγωγούς που να θέλουν να παράγουν το έργο τους στην Ελλάδα και όχι να δημιουργηθεί ένας άλλος οργανισμός που θα ασχολείται με τον πειραματικό κινηματογράφο με έμμεσο και άμεσο σκοπό την βιωματική διέξοδο στην επαγγελματική ανεπάρκεια κάποιων επίδοξων “καλλιτεχνών” ή την οικονομική επιδοτούμενη επιβίωση κάποιων περιθοριακών συντεχνιών ή ομάδων. Συνοψίζοντας, προτείνουμε να καταργηθούν οι πίνακες Α' και Β' του σχεδίου νόμου. Σ.Ε.Π.Κ.Τ.Β.&Π.-ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ–ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ–ΒΙΝΤΕΟ & ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ