• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία' | 28 Νοεμβρίου 2013, 17:05
    Το βλέπω Θετικά/Αρνητικά: 0  0

    Μια που η αξιοκρατία είναι το ζητούμενο, αναρωτήθηκα τι σημαίνει αξιοκρατία. Συμβουλεύτηκα ένα αξιόπιστο διαδικτυακό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας και βρήκα το εξής: "αξιοκρατία η [aksiokratía] Ο25 : η επιλογή, προώθηση ή επικράτηση εκείνων που αντικειμενικά είναι και θεωρούνται οι πιο άξιοι και ικανοί: H ~ στις προσλήψεις του δημοσίου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών που προσφέρονται στους πολίτες. ANT αναξιοκρατία.". Παραθέτω και το link για όσους αμφιβάλλουν: http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1&dq= Φαντάζομαι δεν αμφισβητεί κανείς πως ένα σημαντικό στοιχείο που είναι ζητούμενο για την στέρεη οικοδόμηση της νέας δημόσιας τηλεόρασης, είναι η στελέχωσή της με προσωπικό το οποίο θα ανταποκριθεί επάξια στις επαγγελματικές απαιτήσεις και τους στόχους της. Για να επιτευχθεί αυτό, το εν λόγω προσωπικό θα πρέπει να επιλεγεί λαμβάνοντας υπόψη κριτήρια αφενός αξιοκρατικά, αφετέρου αντικειμενικά. Η ακαδημαϊκή μόρφωση ή/και εξειδίκευση για κάθε επιμέρους ειδικότητα, είναι απαραίτητη. Όπως επίσης και επιμέρους επαγγελματικά προσόντα τα οποία άλλοτε πιστοποιούνται μέσω διπλωμάτων και πτυχίων και άλλοτε μέσω της εμπειρίας και της πρακτικής. Και σε αυτό το σημείο ξεκινούν να παρουσιάζονται κάποια εμπόδια του συστήματος, όπου ο νομοθέτης δεν έχει προβλέψει όταν όριζε τις προϋποθέσεις και τα προσόντα των υποψήφιων εργαζομένων στην προκήρυξη πλήρωσης των θέσεων εργασίας της νέας δημόσιας τηλεόρασης. Πιο συγκεκριμένα, το ελληνικό σύστημα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, είτε αυτό είναι πανεπιστημιακής είτε τεχνολογικής κατεύθυνσης, δεν περιλαμβάνει μια συγκεκριμένη ειδικότητα η οποία είναι απαραίτητη για τη λειτουργία ενός τηλεοπτικού σταθμού: Αυτήν του γραφίστα κινούμενης εικόνας (broadcast design, 3d animation). Αυτή την ανάγκη έρχονται να καλύψουν ιδιωτικοί φορείς εκπαίδευσης, αναγνωρισμένοι όχι μόνο από την ελληνική επιχειρηματική αγορά για το επίπεδο σπουδών που προσφέρουν, αλλά και από αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια του εξωτερικού, βάζοντας τη σφραγίδα τους στα πτυχία των σπουδαστών, επικυρώνοντας έτσι τις σπουδές τους. Το παράδοξο είναι πως τα εν λόγω πτυχία δεν αξιολογούνται από το Υπουργείο Παιδείας ως ισότιμα των ελληνικών διότι … δεν υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια αντίστοιχη ειδικότητα! Μάλιστα, το σύνολο των τηλεοπτικών καναλιών εθνικής εμβέλειας της χώρας μας έχει στο δυναμικό της ανθρώπους που έχουν φοιτήσει σε αυτές τις σχολές, σε αυτά τα κολλέγια, σε αυτά τα πανεπιστήμια. Κάποιοι από αυτούς, εργάζονται ή έχουν εργαστεί και σε τηλεοπτικούς φορείς όπως σε αυτόν που φιλοδοξεί να μοιάσει η νέα δημόσια τηλεόραση, στο BBC. Και παράγουν το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα γραφικά και οι αναπαραστάσεις και τα σήματα του σταθμού ή των εκπομπών του BBC έχουν δημιουργηθεί από έναν κατά τα άλλα άξιο ζωγράφο ή γλύπτη (όπως ζητείται από τη νέα δημόσια τηλεόραση) ή από έναν κατά τα άλλα άξιο γραφίστα εντύπου. Ούτε μπορώ να φανταστώ ότι η διοίκηση ενός ιδιωτικού τηλεοπτικού φορέα ή ακόμα και του BBC δεν έχει αξιολογήσει την προϋπηρεσία του, τα υπόλοιπα επαγγελματικά προσόντα του και, το κυριότερο, το portfolio του! Σε αυτό το σημείο να επισημάνω πως τα τελευταία 2 χρόνια υπάρχει ένα και μόνο μάθημα στο ΣΤ’ εξάμηνο του ΤΕΙ Γραφιστικής το οποίο σχετίζεται με την τηλεόραση (http://www.gd.teiath.gr/el/undergraduate/kinoumeno%20sxedio%20cartoon.htm) . Άραγε, αρκεί;… Όταν μια επιχείρηση επιλέγει έναν συνεργάτη για κάτι, ζητά να δει δουλειές του. Να πειστεί ότι ξέρει, ότι έχει καταφέρει να παραγάγει ένα αποτέλεσμα το οποίο είναι σχετικό με το ζητούμενο αποτέλεσμα. Όταν μια επιχείρηση στελεχώνει τα σωθικά της με πραγματικά επαγγελματικά κριτήρια, τότε και μόνο μπορεί να προσμένει και την αντίστοιχη επαγγελματική καταξίωση. Τρέφω την πεποίθηση πως πράγματι κάτι έχει αλλάξει στη νέα δημόσια τηλεόραση και πως θα λειτουργήσει με κριτήρια ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού. Φαντάζομαι πως κανείς μάνατζερ δεν θα ήθελε να έχει στη γαλέρα του άξιους μεν ανθρώπους που δεν ξέρουν όμως να κάνουν καλό κουπί.