• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ' | 9 Δεκεμβρίου 2020, 18:05

    Στις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 22Γ του ν. 4172/2013, προστίθεται μία νέα (αρνητική) προϋπόθεση και συγκεκριμένα: «περ. (iii) δεν έχει λάβει η επιχείρηση το φορολογικό έτος 2020 και το φορολογικό έτος 2021 αντίστοιχα πιστωτικό τιμολόγιο που αφορά έκπτωση κύκλου εργασιών (τζίρου) διαφημιστικής δαπάνης, καθώς και κάθε άλλης μορφής έκπτωση βάσει στόχων του άρθρου 12 του ν. 2328/1995 (Α’ 159)». Η ανωτέρω διάταξη όπως προτείνεται αντιβαίνει στο πνεύμα του πρόσφατου ν. 4728/2020 (ΦΕΚ Α 186 / 29-09-2020), στα κίνητρα του οποίου συμμορφώθηκαν οι διαφημιζόμενες εταιρείες αυξάνοντας τη διαφημιστική τους δαπάνη τους τελευταίους μήνες. Τότε δε δόθηκε η οδηγία στις διαφημιζόμενες εταιρείες να μην πάρουν οιασδήποτε φύσης πιστωτικά τιμολόγια από τα μέσα διαφήμισης. Επομένως, υπάρχουν διαφημιζόμενες εταιρείες που έχουν κάνει όλες τις πρέπουσες κινήσεις για να απολαύσουν την ελάφρυνση φόρου που έδωσε ο νόμος ως κίνητρο, προς τις οποίες όμως έχουν ήδη εκδοθεί πιστωτικά τιμολόγια που αφορούν σε εκπτώσεις κύκλου εργασιών διαφημιστικής δαπάνης για το έτος 2020. Εάν ψηφιστεί η διάταξη, όπως προτείνεται, τότε οι διαφημιζόμενες εταιρείες θα «τιμωρηθούν» γιατί μπορεί να έχουν λάβει ως τώρα, έναντι της έκπτωσης κύκλου εργασιών, έστω και 1 ευρώ και θα υποστούν μεγάλη οικονομική ζημία, υφιστάμενες έναν απαράδεκτο χρονικό αιφνιδιασμό κατά τη λήξη του τρέχοντος έτους και ευρισκόμενες προ τετελεσμένων γεγονότων, απλώς και μόνον διότι έκαναν χρήση των κινήτρων ενός άλλου πολύ προσφάτου νόμου. Δεν είναι δυνατόν οι ελαφρύνσεις φόρου από το κράτος να εξαρτώνται από την οιαδήποτε εμπορική συμφωνία μεταξύ διαφημιζομένου και μέσων διαφήμισης. Τέτοια φαινόμενα δημιουργούν έντονη ανασφάλεια δικαίου και εγείρουν εύλογες αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα της προτεινόμενης διάταξης.