• Άρθρο 11 Γενικές παρατηρήσεις 1. Και για το Κεφάλαιο που αφορά τον ηλεκτρονικό τύπο (ιστοσελίδες, ιστότοποι κ.λπ.) ισχύει η βασική μας διαπίστωση ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η σαφής οριοθέτηση του χώρου των ΜΜΕ δεν θα έχει νόημα αν περιοριστεί μόνο σε ορισμένες κατηγορίες των ΜΜΕ και δη μόνο στον έντυπο τύπο. Όχι μόνο γιατί η τάση της εποχής είναι η ενίσχυση των ηλεκτρονικών Μέσων και δη των διαφόρων ιστοσελίδων, ιστολογίων κ.λπ. αλλά και γιατί αν ρυθμιστεί το πεδίο στον έναν κλάδο και μείνει αρρύθμιστο σε κάποιον άλλον, δημιουργούνται αυτομάτως συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού αφού όλοι οι κλάδοι των ΜΜΕ απευθύνονται στο ίδιο κοινό και στην ίδια διαφημιστική αγορά. 2. Είναι γεγονός ότι η κατηγορία αυτή των ΜΜΕ δηλαδή οι ιστοσελίδες, οι ιστότοποι, τα ιστολόγια κλπ, παρά το γεγονός ότι αυξάνεται με εκθετικούς ρυθμούς και ήδη κατέχει σημαντικότατο μερίδιο της κυκλοφορίας - απήχησης - επισκεψιμότητας κλπ και επομένως και της διαφημιστικής αγοράς, εν τούτοις είναι η πλέον αρρύθμιστη και λειτουργεί εκτός οποιασδήποτε ρυθμιστικής παρέμβασης της Πολιτείας. Το υπάρχον Μητρώο Επιχειρήσεων OnLineMedia (διαδικτυακά ενημερωτικά Μέσα) του Ν4339/15, δεν είναι παρά μια απλή εθελοντική καταγραφή των ενημερωτικών ιστοσελίδων που εντάσσονταν σε αυτό με μια απλή αίτηση του ιδιοκτήτη χωρίς να απαιτείται η εκπλήρωση κανενός όρου ή προϋπόθεσης! Άρα η δημιουργία ενός ουσιαστικού Μητρώου Ηλεκτρονικού Τύπου είναι απαραίτητη ως εκπλήρωση ενός από καιρό ληξιπρόθεσμου αιτήματος. 3. Στο υπόψη Σχέδιο Νόμου αντιμετωπίζεται το ζήτημα της ένταξης στο υπό σύσταση Μητρώο, των ενημερωτικών ιστοσελίδων κλπ που λειτουργούν ως αυτόνομες επιχειρήσεις. Πολλές όμως από τις ιστοσελίδες, τα ιστολόγια κλπ που εμπίπτουν στις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου ανήκουν σε επιχειρήσεις Τύπου που εκδίδουν ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες (αναφερόμαστε στον δικό μας κλάδο) των οποίων αποτελούν αναπόσπαστο μέρος οργανικά, διοικητικά, δημοσιογραφικά, οικονομικά κλπ. Αυτό το δομικό στοιχείο πρέπει να αναγνωριστεί και να αντιμετωπιστεί διότι σε αντίθετη περίπτωση θα δημιουργηθούν πολύ σοβαρά λειτουργικά προβλήματα. Σε κάποια σημεία το Σχέδιο Νόμου φαίνεται να παραγνωρίζει αυτή την πραγματικότητα και κυρίως στη διατύπωση του άρθρου 18 όπου ορίζεται ότι μια επιχείρηση που εκδίδει ημερήσια εφημερίδα και διατηρεί ιστοσελίδα, προκειμένου να εγγραφεί στα σχετικά Μητρώα, οφείλει να συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις ενός εκάστου (!) δηλαδή διπλές υποχρεώσεις για το ίδιο ουσιαστικά αντικείμενο εργασίας! Παρατηρήσεις επί των συγκεκριμένων ρυθμίσεων Οι παρατηρήσεις που ακολουθούν αναφέρονται στις ρυθμίσεις του Σχεδίου Νόμου που αφορούν τις ιστοσελίδες κλπ που συνδέονται με τις ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες ως παράλληλη δραστηριότητα της ίδιας επιχείρησης. 1. Σοβαρότατο θέμα τίθεται ως προς την απασχόληση των δημοσιογράφων. Το κριτήριο που χρησιμοποιεί το Σχέδιο Νόμου (άρθρο 11 παρ. 2ζ) για την σχετική κατηγοριοποίηση, δηλαδή ο ετήσιος κύκλος εργασιών, δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής στην περίπτωση των ιστοσελίδων που ανήκουν σε επιχειρήσεις έντυπου περιφερειακού τύπου και έχουν το ίδιο ΑΦΜ κι αυτό γιατί δεν είναι εύκολο να γίνει ο σχετικός διαχωρισμός χωρίς να δημιουργηθούν σοβαρά λογιστικά και διαχειριστικά προβλήματα και αχρείαστες αναστατώσεις. Στις περιπτώσεις αυτές και με δεδομένο ότι οι ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες υποχρεούνται να διατηρούν ορισμένο αριθμό δημοσιογράφων όπως αυτός καθορίζεται στο Κεφάλαιο Β’ του Σχεδίου Νόμου, αρκεί η απλή και εύληπτη ρύθμιση ότι οι ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες εφόσον διατηρούν ενημερωτική ιστοσελίδα με το ίδιο ΑΦΜ υποχρεούνται να απασχολούν για κάθε κατηγορία από τις προβλεπόμενες στο άρθρο 4 παρ. 4ζ του του Σχεδίου Νόμου, έναν επιπλέον δημοσιογράφο. Για τις ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες που επιλέγουν να έχουν αυτόνομα την ιστοσελίδα τους σε άλλη εταιρεία θα ισχύουν φυσικά τα προβλεπόμενα στην διάταξη του παρόντος Σχεδίου Νόμου. 2. Ακόμη ένα πολύ σοβαρό σημείο που πρέπει να τύχει της ανάλογης προσοχής είναι η διευκρίνιση ότι οι δημοσιογράφοι που τυχόν έχουν δηλωθεί ως απασχολούμενοι σε ιστοσελίδα ημερήσιας περιφερειακής εφημερίδας λογίζεται ότι μπορούν να εξυπηρετούν και τις ανάγκες της ημερήσιας εφημερίδας της ενιαίας επιχείρησης και το αντίστροφο. Αυτό είναι λογικό, δίκαιο και αυτονόητο καθόσον δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός στις μισθοδοτικές καταστάσεις της ενιαίας επιχείρησης. 3. Η υποχρέωση απασχόλησης προσωπικού πλην δημοσιογράφων έχει νόημα στην περίπτωση των επιχειρήσεων που διατηρούν μόνο ιστοσελίδες κλπ αλλά δεν έχει δικαιολογητική βάση για την περίπτωση των επιχειρήσεων έντυπου περιφερειακού τύπου. Υπενθυμίζουμε ότι για τις επιχειρήσεις αυτές προβλέπεται ήδη σχετική υποχρέωση με το άρθρο 4 παρ. 4η του Σχεδίου Νόμου και δεν είναι λογικό να επιβαρυνθούν και με πρόσθετη υποχρέωση πρόσληψης και άλλου προσωπικού που θα εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες. 4. Επαναλαμβάνουμε την παρατήρηση ότι το όριο των 30 ημερών για την υποχρεωτική αντικατάσταση για οποιονδήποτε λόγο δημοσιογράφου ή άλλου εργαζόμενου (άρθρο 11 παρ.2ζ και η) μπορεί να αποδειχθεί ασφυκτικό και ανέφικτο αν ληφθούν υπόψη οι επικρατούσες συνθήκες στην αγορά εργασίας στην περιφέρεια. Προτείνουμε την επιμήκυνσή του σε 90 ημέρες.