Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 14 Σεπτεμβρίου 2022, 09:44

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θεωρώ πως ο νέος νόμος για τα ΜΜΕ ουσιαστικά εμποδίζει την πολυφωνία και οδηγεί σε οικονομική ασφυξία κυρίως τις μικρές εφημερίδες της επαρχίας, οι οποίες και δίνουν αγώνα για την ανεξαρτησία τους. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η τοποθέτηση του πήχη για να δικαιούται μια εφημερίδα να ενταχθεί στο Μητρώο ακόμα πιο ψηλά αυξάνοντας και άλλο το κόστος για την έκδοση είτε ημερήσιας είτε εβδομαδιαίας εφημερίδας. Αυτό συμφέρει αρκετές μεγάλες επαρχιακές εφημερίδες οι οποίες ήδη καλύπτουν τα σχετικά κριτήρια και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό «απολαμβάνουν» την κρατική διαφήμιση καθώς και τις σχετικές κρατικές δημοσιεύσεις. Κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με τα οικονομικά οφέλη που υποτίθεται ότι «απολαμβάνουν» όσες εφημερίδες είναι στο σχετικό Μητρώο. 1) Κρατικές δημοσιεύσεις: Είναι συνεχώς σε φθίνουσα πορεία καθώς οι απευθείας αναθέσεις από τους Δήμους αυξάνονται όλο και περισσότερο και δεν χρειάζεται η δημοσίευση σε εφημερίδες. Το όφελος από τις κρατικές δημοσιεύσεις δεν είναι αντικειμενικό και δημιουργεί μεγάλες διαφορές στην στήριξη των μέσων. Υπάρχουν περιοχές με 2 ή 3 εφημερίδες οι οποίες ουσιαστικά καρπώνονται όλον τον όγκο των δημοσιεύσεων χωρίς προβλήματα και αποτελεί σημαντικό έσοδο και υπάρχουν άλλες περιοχές οι οποίες έχουν 10 και 12 εφημερίδες (καθημερινές – εβδομαδιαίες) και τα έσοδα από τις σχετικές δημοσιεύσεις είναι πενιχρά ενώ τα σχετικά έξοδα σύμφωνα με τον νόμο είναι περίπου τα ίδια. Υπάρχει πρόβλημα με την κατανομή των σχετικών δημοσιεύσεων οι οποίες πολλές φορές κατανέμονται ανάλογα με τις «συμπάθειες» του σχετικού δημάρχου είτε με αποκλεισμό εάν αυτά που γράφονται στην εφημερίδα δεν είναι αρεστά στον κάθε δήμαρχο – τοπάρχη. Ως εκ τούτου η συμπεριφορά αυτή οδηγεί στην εξάρτηση του μέσου μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού. Φτάνουν στο σημείο αρκετοί δήμαρχοι να κόβουν έως και την συνδρομή του Δήμου προς τις εφημερίδες εάν τους ασκηθεί κριτική. Δυστυχώς έτσι δεν μπορεί να επιβιώσει ένα έντυπο που θέλει να κάνει ανεξάρτητα το δημοκρατικό του λειτούργημα. 2) Κρατική Διαφήμιση: Δυστυχώς για τις περισσότερες μικρές εφημερίδες της επαρχίας είναι μια υπηρεσία του κράτους την οποία ποτέ δεν λαμβάνουν. Και όταν υπάρχουν τα σχετικά προγράμματα πρέπει να έχεις άνθρωπο στην κυβέρνηση για να σε βάλει σε σχετικές λίστες. Ακόμα ένα δείγμα εξάρτησης και ουσιαστικού ελέγχου των μέσων μέσω του οικονομικού εξαναγκασμού. Στους δήμους τα σχετικά κονδύλια δημοσιότητας σπάνια μεταφέρονται ως διαφήμιση στον τύπο αλλά αναλώνονται σε εκδηλώσεις, εκτυπώσεις εντύπων και διάφορα έξοδα promotion. Κάποιες προτάσεις που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και να βοηθήσουν όλες τις εφημερίδες και με μεγαλύτερη δικαιοσύνη θα ήταν η στήριξη του παραγόμενου ουσιαστικά προϊόντος. Να εγκριθούν κονδύλια προς τις δημόσιες υπηρεσίες και δομές του κράτους όπως σχολεία, ΝΠΔΔ κλπ με τα οποία θα έχουν υποχρέωση να εγγραφούν συνδρομητές στις εφημερίδες της περιοχής τους. Δεν νοείται δήμος, περιφέρεια και κάθε υπηρεσία που ασχολείται με τα κοινά να μην είναι συνδρομητής στις εφημερίδες της περιοχής που εδρεύει. Όσον αφορά την διανομή των εφημερίδων θα πρέπει να επιδοτηθεί απευθείας η επιχείρηση ώστε να μπορέσει να διανείμει εντός της ημέρας την εφημερίδα της. Δυστυχώς τα ΕΛΤΑ δεν μπορούν να παίξουν πλέον αυτόν τον ρόλο. Δεν γίνεται ο συνδρομητής – πελάτης μας να παίρνει 2 και 3 φύλλα μαζεμένα και να περιμένουμε να μας πληρώσει για την εφημερίδα. Κλείνοντας θα ήθελα να αναδείξω το παράδοξο αυτού του νόμου όπως και των προηγούμενων. Μας ζητάει το κράτος να αναλάβουμε συγκεκριμένα έξοδα τα οποία μπορούμε να κοστολογήσουμε με στόχο να δικαιούμαστε να εισπράξουμε κάποια έσοδα τα οποία είναι άγνωστα και εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα τα αποκτήσουμε. Σκεφτείτε το λίγο αυτό για να καταλάβετε το αδιέξοδο που οδηγούνται οι μικρές επιχειρήσεις του τύπου.