• Μέρος Θ’. Άρθρο 145. Παράγραφος 2. Στο άρθρο αυτό ορίζονται ο προϋποθέσεις άδειας μακράς διαμονής. Στη παράγραφο 2, σημείο α’, ορίζεται πως το πρόσωπο πέραν της γνώσης της ελληνικής, πρέπει να έχει γνώση της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Θεωρούμε, πως η απαίτηση είναι υπερβολική και αρκεί η γνώση της ελληνικής. Και, πάντως, τέτοιου είδους προϋπόθεση, δεν συμπεριλαμβάνεται στο άρθρο 7 και παρ. 3 άρθρου 8 Οδηγίας 2003/109 που ενσωματώνει, όπως αναφέρεται. Για όμοιους λόγους προτείνουμε τροποποίηση του Άρθρου 161, ως προς τα σημεία αναφορά σε γνώση ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Μέρος Θ. Άρθρο 162. Στο άρθρο αυτό, ορίζονται οι προϋποθέσεις των αδειών διαμονής δεκαετούς διάρκειας. Το άρθρο αυτό είναι ιδιαίτερα προβληματικό καθώς πρέπει να ρυθμίζεται το καθεστώς των ασυνόδευτων ανηλίκων και παιδιών μεταναστών. Καταργείται ουσιαστικά η ειδική άδεια που ίσχυε από το 2014 για τη διασφάλιση νομιμότητας των νέων δεύτερη γενιάς. Περαιτέρω παραβιάζει τις δεσμεύσεις του ιδίου του Πρωθυπουργού που είχε αναφέρει σε ομιλία του πως θα λύσει αυτό το πρόβλημα στο σύνολό τους και θεωρούμε πως το παρόν άρθρο πρέπει να αφαιρεθεί ή αλλιώς να συμπληρωθεί κατά συμπεριληπτικό τρόπο. Μάλιστα, όπως σημειώνουμε και στην επόμενη παρατήρησή μας επί του άρθρο 172, το ύψος του παραβόλου σε αυτές τις περιπτώσεις φτάνει τα 900 (!!!) ευρώ. Ασφαλώς, δεν μπορεί να τίθεται ένα τόσο υψηλό παράβολο – είναι εξοντωτικό.