Μετανάστευσης και Ασύλου

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'SolidarityNow' | 13 Μαρτίου 2023, 16:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία του Υπουργείου μετανάστευσης και Ασύλου για την αναμόρφωση του ισχύοντος Κώδικα Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης (ν. 4251/2014, Α΄ 80), με τον οποίο προβλέπονται διατάξεις για την αναθεώρηση των αδειών διαμονής που χορηγεί η Ελλάδα σε πολίτες τρίτων χωρών και την αναμόρφωση της διαδικασίας χορήγησής τους. Σε σχέση με την πολυαναμενόμενη άδεια διαμονής των ασυνόδευτων ανήλικων που ενηλικιώνονται, την αναγκαιότητα της οποίας είχε τονίσει επανειλημμένα η κοινωνία των πολιτών καθώς και οι οργανώσεις που συναποτελούν το Δίκτυο Συνηγορίας για τα Δικαιώματα του Παιδιού, (Cran Network) που θα είχε σκοπό να διευκολύνει την ομαλή μετάβαση στην ενηλικίωση, η παρούσα διαβούλευση εισάγει το αμφιλεγόμενο Άρθρο 162, που δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες από όσες επιλύει. Πέρα όλων των άλλων, όμως, μας λυπεί ότι με την παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία, χάνεται μια σημαντική ευκαιρία: αυτή της προστασίας και ορατότητας των ασυνόδευτων παιδιών που τελεσίδικα μένουν εκτός συστήματος ασύλου. Καμία απολύτως πρόβλεψη δεν περιλαμβάνεται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο για τους ασυνόδευτους ή χωρισμένους ανήλικους, οι οποίοι είτε δεν έχουν υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας είτε έχουν λάβει τελεσίδικη απορριπτική απόφαση στο αίτημα διεθνούς προστασίας, ενώ είναι ανήλικοι/ες. Συγκεκριμένα Άρθρο 162, παρ. 1γ) προβλέπει τη δυνατότητα απόκτησης άδειας διαμονής δεκαετούς διάρκειας σε ενήλικους πολίτες τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς που εισήλθαν στην Ελλάδα ως ασυνόδευτοι ανήλικοι αλλά οι προϋποθέσεις είναι τόσο πολλές που καθιστούν τη διάταξη ανενεργή. Το πρώτο παράδοξο είναι ότι ο πολίτης τρίτης χώρας, πρώην ασυνόδευτος ανήλικος πρέπει να έχει ήδη νόμιμη διαμονή στη χώρα, με οριστικό τίτλο διαμονής για να διεκδικήσει την άδεια του άρθρου 162, παρ.1 γ). Αν οι πολίτες τρίτων χωρών που μόλις έχουν ενηλικιωθεί κατάφερναν να εξασφαλίσουν ισχυρή άδεια διαμονής, δε θα χρειάζονταν καν τη νομοθετική παρέμβαση που εισάγει το παρόν άρθρο. Όμως, πέρα από ισχυρή άδεια διαμονής, οι εν δυνάμει δικαιούχοι της άδειας του άρθρου 162, παρ. γ) πρέπει έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς τουλάχιστον τρεις (3) τάξεις του ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα πριν από τη συμπλήρωση του εικοστού τρίτου έτους της ηλικίας τους καθώς επίσης και είναι εισακτέοι σε Ιδρύματα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Επαγγελματικές Σχολές Μαθητείας της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης), Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης, Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης ή σε Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η προϋπόθεση εισαγωγής σε κάποια από τις ανωτέρω σχολές είναι επαχθής και περιοριστική και εισάγει μία θετική διάκριση σε αιτούντες που ακολουθούν μια συγκεκριμένη ενταξιακή πορεία που περιλαμβάνει επαγγελματική κατάρτιση ή εισαγωγή σε τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δυστυχώς όμως δεν έχουν όλοι οι νέοι, πρώην ασυνόδευτοι ανήλικοι που ζουν στη χώρα μας, την οικονομική δυνατότητα να καταρτιστούν ή σπουδάσουν, καθώς πολλοί αναγκάζονται να βρουν άμεσα εργασία για να στηρίζουν πολυμελείς οικογένειες στη χώρα καταγωγής. Φαίνεται ότι για τον νομοθέτη, οι νέοι που δεν φοιτούν σε κάποια σχολή αλλά ενδεχομένως εργάζονται ως ανειδίκευτοι εργάτες, δεν έχουν ουσιαστικές προοπτικές ένταξης για αυτό και δεν υπάρχει κάποια νομοθετική πρόβλεψη για αυτούς. Επίσης με το άρθρο 162, παρ. 1β) καταργείται η άδεια διαμονής δεύτερη γενιάς κατά το άρθρο 108, του Ν. 4251/2014 και αντικαθίσταται με άδεια διαμονής δεκαετούς διάρκειας, για την οποία απαιτείται η ύπαρξη οριστικού τίτλου διαμονής. Η άδεια, κατά το άρθρο 108, του Ν. 4251/2014, είχε σκοπό να δίνει τη δυνατότητα επαναφοράς στη νομιμότητα σε τέκνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς έξι (6) τάξεις ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα, πριν από τη συμπλήρωση του εικοστού τρίτου έτους της ηλικίας τους, αλλά εξέπεσαν της νομιμότητας ενδεχομένως γιατί οι γονείς τους απώλεσαν το δικό τους δικαίωμα σε άδεια διαμονής. Η λογική πίσω από την υπό κατάργηση άδεια διαμονής δεύτερης γενιάς ήταν η δυνατότητα παραμονής στη χώρα στα παιδιά και νέους μέχρι 23 ετών που είχαν δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τη Χώρα (ήτοι γέννηση και μακροχρόνια διαμονή, γνώση της ελληνικής γλώσσας, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο, οικογενειακή σχέση με ημεδαπούς), η ανατροπή των οποίων, θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην οικογενειακή και ιδιωτική τους ζωή. Στη παρούσα διαβούλευση η προϋπόθεση οριστικού τίτλου διαμονής για τη χορήγηση της δεκαετούς άδειας σε τέκνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς έξι (6) τάξεις ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα, πριν από τη συμπλήρωση του εικοστού τρίτου έτους της ηλικίας τους, στερείται λογικής και καθιστά τη διάταξη άνευ ουσιαστικής χρησιμότητας. Το αποκορύφωμα της δυσμενούς μεταχείρισης στα παιδιά μεταναστών δεύτερης γενιάς είναι η εισαγωγή του υπέρογκου παραβόλου ποσού 900 ευρώ (Άρθρο 172) που απαιτείται για την έκδοση της σχετικής άδειας. Τέλος, αναφορικά με το άρθρο 162, παρ. 2 που ορίζει ότι ο αιτών πρέπει διαθέτει πλήρη κάλυψη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, αξίζει να διευκρινιστεί αν αρκεί ο ΑΜΚΑ, ο ΠΑΥΠΑ ή αν απαιτείται να είναι ασφαλισμένος και να κατέχει επαρκή αριθμό ενσήμων.