• Σχόλιο του χρήστη 'HIAS ΕΛΛΑΔΟΣ' | 14 Μαρτίου 2023, 02:17

    Η νέα διατύπωση του αρ. 134 παρ. 4 περίπτωση γ θέτει δυσανάλογους περιορισμούς στη δυνατότητα χορήγησης της άδειας για εξαιρετικούς λόγους α) δύναται να χορηγηθεί ΜΟΝΟ εφόσον “δεν έχει εκδοθεί τελεσίδικη αρνητική απόφαση χορήγησης διεθνούς προστασίας” β) “Ο χρόνος παραμονής βάσει σχετικού δικαιώματος του αιτούντος διεθνούς προστασίας στη Χώρα, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 73 του ν. 4939/2022, δεν προσμετράται για τη συμπλήρωση της επταετίας”. Αυτές οι δύο διατυπώσεις θα πρέπει να απαλειφθούν, καθώς θέτουν αυτομάτως εκποδών τη συντριπτική πλειονότητα πτχ χωρίς χαρτιά, οι οποίοι είχαν υποβάλει στο παρελθόν αίτηση ασύλου κατά την είσοδό τους στη χώρα και τώρα πλέον τεκμηριώνουν καλόπιστα επταετία. Με δεδομένο δε ότι ο νομοθέτης στο άρθρο 66 δεν έχει συμπεριλάβει καμία πρόβλεψη για τους πτχ εργάτες γης, που ήδη διαμένουν και εργάζονται χρόνια στη χώρα χωρίς να έχει ρυθμιστεί το καθεστώς διαμονής τους, είναι αντιφατικό να αντιμετωπίζεται το σημαντικό πρόβλημα έλλειψης εργατικού δυναμικού με αποκλεισμό από κάθε δυνατότητα νομιμοποίησης όσων ζουν και εργάζονται εντός της ελληνικής επικράτειας. Αυτός ο πληθυσμός εργάζεται αδήλωτα, όντας αόρατος για την ελληνική πολιτεία διαχρονικά. Δυνατότητα τακτοποίησης διαμονής δόθηκε πρόσφατα μόνο σε υπηκόους Μπαγκλαντές σε συνέχεια διακρατικής συμφωνίας για χορήγηση προσωρινής άδειας διαμονής και προφανώς δεν επαρκεί, καθώς είναι αναγκαίο να ύφίσταται ένας διαρκής μηχανισμός χορήγησης νομικού καθεστώτος που θα διασφαλίζει τη διαμονή καιεργασία πτχ στον αγροτικό τομέα και σε άλλους κλάδους εργασίας. Ειδάλλως η αδήλωτη εργασία σε διάφορους κλάδους δημιουργεί τις προύποθέσεις ανάπτυξης φαινομένων εργασιακής εκμετάλλευσης καθώς και εμπορίας ανθρώπων, όπως απέδειξε το πρόσφατο παρελθόν