• Σχόλιο του χρήστη 'Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες' | 14 Φεβρουαρίου 2019, 21:39

    Η προοπτική επέκτασης προγραμμάτων ιατρικής φροντίδας θα πρέπει να επαινεθεί ως πρόθεση, θα πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη ότι οι αναφερόμενες «ολοκληρωμένες υπηρεσίες που καλύπτουν τις υγειονομικές και ψυχοκοινωνικές ανάγκες των προσφύγων/γυναικών προσφύγων και των μεταναστών/μεταναστριών τόσο στην ηπειρωτική χώρα, όσο και στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου», δεν απεικονίζουν την πραγματικότητα, όπως ενδεικτικά αποτυπώνεται από τις κρίσιμες ελλείψεις σε ιατρικό και ιδίως ψυχοκοινωνικό προσωπικό, μεταξύ άλλων, στα ΚΥΤ Ορεστιάδας, Έβρου, Μόριας, Λέσβου και Βαθέως, Σάμου, καθώς και στην συντριπτική πλειοψηφία των χώρων κράτησης υπηκόων τρίτων χωρών (κρατητήρια και ΠροΚεΚα). Θα πρέπει έτσι να υπάρξει, ως προς αυτό, μεγαλύτερη μέριμνα και ειδική πρόβλεψη ενίσχυσης των υπηρεσιών υγείας σε όλα τα σημεία εισόδου αιτούντων άσυλο της χώρας. Επιπλέον, ειδικά ως προς την προστασία θυμάτων (ορθότερο επιζώντων) βασανιστηρίων, ενόψει και της πρόσφατης τροποποίησης του άρθρου 23 του ν. 4540/2018 και πρόβλεψης πιστοποίησης μόνο από δημόσια νοσοκομεία ή ιατρούς δημοσίων φορέων παροχής υπηρεσιών υγείας, θα πρέπει να προβλεφθεί η κάλυψη της ανάγκης για διερμηνεία, για εκπαίδευση και επιμόρφωση για τη διενέργεια εξειδικευμένων εξετάσεων και διαδικασιών καθώς και διεπιστημονικής προσέγγισης από ομάδα αποτελούμενη από ιατρό, ψυχολόγο, νομικό, κλπ., όπως προβλέπεται και από το Πρωτόκολλο της Κωνσταντινούπολης και όχι μόνο από γιατρό, όπως αναφέρεται στο νόμο, έτσι ώστε να παρέχεται προστασία που θα υποβοηθήσει την ένταξη των επιζώντων βασανιστηρίων που θα δικαιωθούν διεθνούς προστασίας.