• Σχόλιο του χρήστη 'Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)' | 23 Απριλίου 2020, 09:18

    H σύνδεση της αδυναμίας εύρεσης υπηρεσιών διερμηνείας στην επιθυμητή γλώσσα του αιτούντος με την παράλειψη της προσωπικής συνέντευξης είναι ανησυχητική και έχει ήδη επισημανθεί ως προβληματική από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (https://bit.ly/3a2pXaj). Το αρ. 14, παρ. 2 της Οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου επιτρέπει την παράλειψη της προσωπικής συνέντευξης για λόγους αντικειμενικής δυσχέρειας μόνον όταν «η αποφαινόμενη αρχή θεωρεί ότι ο αιτών είναι ανίκανος ή δεν μπορεί να συμμετάσχει σε συνέντευξη, για λόγους που οφείλονται σε μόνιμες καταστάσεις ανεξάρτητες από τη θέλησή του». Η τροποποίηση του αρ. 77, παρ. 7 Ν 4636/2019 συνιστά πρόσθετο λόγο παράλειψης της συνέντευξης, πέραν αυτών που προβλέπει η Οδηγία για τις διαδικασίες ασύλου. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του Σχεδίου Νόμου, οι εν λόγω τροποποιήσεις αποσκοπούν στη μείωση των καθυστερήσεων που παρατηρούνται στη διαδικασία, χωρίς να θίγεται το δικαίωμα των αιτούντων σε διερμηνεία. Ωστόσο, η διεύρυνση των περιπτώσεων όπου επιτρέπεται η παράλειψη της προσωπικής συνέντευξης όχι μόνο δεν συνάδει με το πνεύμα της Οδηγίας περιορίζοντας δυσανάλογα το δικαιώμα του αιτούντος σε ακρόαση (ΔΕΕ, C-166/13 Mukarubega, σκέψη 52, C-348/16 Sacko, σκέψη 38), αλλά και αποστερώντας μια από τις βασικές εγγυήσεις της διαδικασίας επιδρώντας έτσι στην ποιότητα της διαδικασίας σε πρώτο βαθμό, εντείνοντας τον κίνδυνο έκδοσης εσφαλμένων αποφάσεων και αναπόφευκτα αυξάνοντας το διοικητικό φόρτο των Ανεξάρτητων Επιτροπών Προσφυγών σε δεύτερο βαθμό. Για τους λόγους αυτούς, η RSA συνιστά απόρριψη του αρ. 11.