• Σχόλιο του χρήστη 'PRAKSIS' | 24 Απριλίου 2020, 14:27

    Με δεδομένη την πρόθεση του νομοθέτη για διόρθωση προφανών παραδρομών, θα πρέπει να αναδιατυπωθεί και η παρ. 3 του άρθρου 116 του ν. 4636/2019 σύμφωνα με την οποία αναδιατυπώθηκε το άρθρο 8 παρ. 1 του ν. 4375/2016 και προβλέπει ότι οι αιτούντες διεθνή προστασία, εφόσον κατέχουν δελτίο αιτούντος διεθνή προστασία ή «δελτίο αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού», τα οποία έχουν εκδοθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 περίπτωση κδ’ του π.δ. 113/2013 (Α’ 146), του άρθρου 41 παράγραφος 1 (δ) του παρόντος και του άρθρου 8 παράγραφος 1 (δ) του π.δ. 114/2010 αντίστοιχα, έχουν δικαίωμα πρόσβασης σε εξαρτημένη εργασία ή την παροχή υπηρεσιών ή έργου μετά την παρέλευση έξι (6) μηνών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης διεθνούς προστασίας και καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος του δελτίου. Το δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας ανακαλείται αυτοδικαίως, σε περίπτωση πρωτοβάθμιας απορριπτικής απόφασης και μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης, επί της προσφυγής. Η διατύπωση αυτή έρχεται σε αντίθεση με την ισχύουσα διάταξη του άρθρου 53 του ισχύοντος ν. 4636/2019 σύμφωνα με την οποία το δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας ανακαλείται αυτοδικαίως σε περίπτωση απορριπτικής απόφασης, η οποία δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα, και οι αιτούντες δεν έχουν δικαίωμα παραμονής στη Χώρα. Η ρύθμιση αυτή μεταφέρθηκε ως γνωστόν το άρθρο 15 της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ στην ελληνική έννομη τάξη και τα σχετικά με την πρόσβαση των αιτούντων στην απασχόληση. Η μεταβατική αυτή διάταξη εισάγει αδικαιολόγητη διάκριση σε βάρος των αιτούντων διεθνή προστασία που είχαν υποβάλει αίτημα με βάση τις διατάξεις των Π.Δ. 114/2010 και Π.Δ. 113/2013 σε σχέση με εκείνους που έχουν υποβάλει αίτημα διεθνούς προστασίας με βάση τον ισχύοντα ν. 4636/2019. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παρ. 10 του άρθρου 116 του ν. 4636/2019 ως προς το δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας για τις συγκεκριμένες κατηγορίες αιτούντων (Π.Δ. 114/2010 και Π.Δ. 113/2013).