• Σχόλιο του χρήστη 'Equal Rights Beyond Borders' | 24 Απριλίου 2020, 16:45

    Ένας κατάλογος μπορεί να εισαχθεί μόνο για τις «Ευρωπαϊκές ασφαλείς τρίτες χώρες» (πρβλ. Άρθρο 39 Οδηγία 2013/32 / ΕΕ). Με γραμματική διατύπωση και συστηματική ερμηνεία της Οδηγίας, ένας τέτοιος κατάλογος μπορεί να καταρτιστεί μόνο σε σχέση με τα «ευρωπαϊκά κράτη» (άρθρο 39). Εξ αντιδιαστολής, πιθανότατα μόνο αυτός ο τύπος καταλόγου να μπορεί να εισαχθεί και προφανώς όχι ένας αντίστοιχος με περιεχόμενο πέραν αυτού. Εάν καταρτιστεί ένας τέτοιος κατάλογος, θα μπορούσε να αποτελείται μόνο από κράτη μέλη της ΕΕ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Νορβηγία ή η Ελβετία. Ως εκ τούτου, η διατύπωση της διάταξης πρέπει ασφαλώς να αποσαφηνιστεί ή να απορριφθεί, διαφορετικά συνιστά αναμφίβολα παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου. Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης από ιστορικά επιχειρήματα καθώς το κριτήριο εισήχθη ακολουθώντας το μοντέλο του αρθ. 16α του Γερμανικού Συντάγματος, το οποίο στην παράγραφο 2 επιτρέπει έναν κατάλογο που εφαρμόζεται μόνο σε ευρωπαϊκές ασφαλείς τρίτες χώρες (βλ. επίσης § 26α Γερμανικός Νόμος για το Άσυλο).