Αρχική Βελτίωση Μεταναστευτικής Νομοθεσίας, τροποποίηση διατάξεων των νόμων 4636/2019 (A’ 169), 4375/2016 (A’ 51), 4251/2014 (Α’ 80) και άλλες διατάξειςΆρθρο 11 Τροποποίηση άρθρου 77 του ν. 4636/2019Σχόλιο του χρήστη HIAS Ελλάδος | 24 Απριλίου 2020, 17:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'HIAS Ελλάδος' | 24 Απριλίου 2020, 17:58

    Άρθρο 11 Τροποποίηση άρθρου 77 του ν. 4636/2019 Η παροχή διερμηνείας σε γλώσσα που κατανοούν και ομιλούν και όχι περιοριστικά στην επίσημη γλώσσα της χώρας καταγωγής τους είναι μείζονος σημασίας για την εξασφάλιση της πρόσβασής στη διαδικασία ασύλου ενώ η παράλειψη της συνέντευξης σε περίπτωση που δεν επιθυμεί ο αιτών να γίνει στη γλώσσα της χώρας καταγωγής παραβιάζει την Οδηγία 2013/32/ΕΕ. Στο στάδιο της εξέτασης αίτησης διεθνούς προστασίας η συνέντευξη σε γλώσσα που ομιλεί ο αιτών απαιτείται ως ουσιώδης τύπος της διαδικασίας και, συνεπώς ως προϋπόθεση της νομιμότητας της επακολούθησης της απόφασης επί της ανωτέρω αίτησης, η διενέργεια προσωπικής συνέντευξης κατ’ άρθρο 52 παρ. 1 του Ν. 4375/2016 του αιτούντος από αρμόδιο υπάλληλο της Αρχής Παραλαβής [χειριστή] με την συνδρομή διερμηνέα, εφόσον τούτο ζητηθεί από του αιτούντα, υποχρέωση ανεπίδεκτη οποιασδήποτε εξαίρεσης. Με την εν λόγω συνέντευξη δίνεται η δυνατότητα στον διοικούμενο αλλοδαπό ή ανιθαγενή, σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 4 του Ν. 4375/2016, με τη συνδρομή διερμηνέα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 41 παράγραφος 1β, ικανού να εξασφαλίσει την αναγκαία επικοινωνία, να επιβεβαιώσει όσα αναφέρει στην αίτησή του και να μπορέσει να εκθέσει με πληρότητα τους λόγους που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του ή προηγούμενης συνήθους διαμονής του, όταν πρόκειται για ανιθαγενή, ζητώντας προστασία, καθώς και τους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτήν και προκειμένου να δώσει εξηγήσεις, ιδίως σε ό,τι αφορά, το προσωπικό του ιστορικό, συμπεριλαμβανομένου του ιστορικού των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ηλικία του, την ιθαγένεια, τη χώρα και τον τόπο προηγούμενης διαμονής του, τυχόν προηγούμενες αιτήσεις διεθνούς προστασίας, τα δρομολόγια που ακολούθησε για να εισέλθει στο ελληνικό έδαφος και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα. Η σπουδαιότητα δε της εξασφάλισης διερμηνείας σε γλώσσα που ομιλεί και κατανοεί ο αιτών καταδεικνύεται και από τις αυξημένες απαιτήσεις κατάρτισης των διαπιστευμένων διερμηνέων όπως προκύπτουν και από το Εγχειρίδιο της Ύπατης για την Κατάρτιση των διερμηνέων του 1993. https://www.unhcr.org/gr/fileadmin/Greece/General/publications/protection/interpetingthecontext.pdf Με βάση τα προαναφερόμενα, μπορεί να διαπιστωθεί με ασφάλεια ότι προκειμένου να αποδοθούν με πληρότητα και ακρίβεια οι ισχυρισμοί, όπως απαιτεί ο νόμος, θα πρέπει να εξασφαλισθεί η απαιτούμενη διερμηνεία σε γλώσσα που ομιλεί και κατανοεί ο αιτών χωρίς να εκτίθεται στις ανεπανόρθωτες συνέπειες της αδυναμίας του διοικητικού μηχανισμού να εξασφαλίσει διερμηνεία στη γλώσσα του αιτούντος. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιπλέον έχει επισημάνει, ότι από την στιγμή που το δικαίωμα σε προσωπική συνέντευξη είναι βασική διαδικαστική εγγύηση, η ίδια η δυνατότητα έκδοσης απόφασης χωρίς συνέντευξη του αιτούντος σε γλώσσα που ομιλεί, καθιστά τις διαδικασίες τρωτές και εκθέτει τον αιτούντα στον κίνδυνο της επαναπροώθησης. Έτσι «οι δηλώσεις που γίνονται από τον αιτούντα κατά τη διάρκεια της προσωπικής συνέντευξης συχνά παίζουν σημαντικό ρόλο στην αξιολόγηση του κινδύνου της επαναπροώθησης {...} Το προβλεπόμενο από την ΕΕ δικαίωμα στην ακρόαση, όπως επίσης η αποτελεσματική προστασία του δικαιώματος στο άσυλο [άρθρο.18 του Χάρτη] και η προβλεπόμενη από την ΕΕ απαγόρευση της επανπροώθησης- non refoulement [άρθρο 19 του Χάρτη] περιορίζει τη διακριτική ευχέρεια των Κρατών Μελώ να ορίζουν αυθαίρετα σε ποια γλώσσα θα λάβει χώρα η διερμηνεία» [βλ. https://www.ecre.org/wp-content/uploads/2014/10/EN-The-application-of-the-EU-Charter-of-Fundamental-Rights-to-asylum-procedures-ECRE-and-Dutch-Council-for-Refugees-October-2014.pdf] Τέλος, η αποκλειστική απαρίθμηση των περιπτώσεων στις οποίες μπορεί να παραλειφθεί η συνέντευξη στην Οδηγία 32/2013 ΕΕ δεν αφορά περιπτώσεις όπου ο αιτών δεν αποδέχεται τη διεξαγωγή της συνέντευξης του στην επίσημη γλώσσα της χώρας, άρνηση η οποία θα οδηγούσε σύμφωνα με την τροποποίηση σε ανεπίτρεπτη παράλειψη της συνέντευξης. Δέον σημειωθεί εδώ ότι η συνέντευξη δύναται να παραλειφθεί αποκλειστικά στις περιπτώσεις που τα στοιχεία του φακέλου επαρκούν για την έκδοση θετικής απόφασης, και στις ως άνω ρητά αναφερόμενες περιπτώσεις αιτούντων, σε όλες τις άλλες δε περιπτώσεις, η διενέργεια συνέντευξης είναι υποχρεωτική και η παράλειψη της κατ’ επίκληση της εν λόγω ρύθμισης συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου.