• Σχόλιο του χρήστη 'Stelios K.' | 9 Ιουνίου 2015, 20:14

    Το ζητούμενο δεν είναι μόνο το να ρυθμίζονται τα είδη αδειών ή οι δικαιούμενοι αυτών κλπ κλπ , αλλά και το να μπορούν αυτές οι άδειες να λαμβάνονται πραγματικά. Λόγω της μεγάλης μείωσης του πρόσωπικού τα τελευταία χρόνια (σε ορισμένες ειδικότητες μάλιστα, η μείωση αυτή είναι πάρα πολύ μεγάλη) παρατηρείται το φαινόμενο αρκετά στελέχη, ιδίως δε τα πιο "φιλότιμα", να μην λαμβάνουν μέρος (ορισμένες φορές μάλιστα αρκετά μεγάλο) ακόμα και της κανονικής τους άδειας, προκειμένου να μην δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα στην υπηρεσία τους. Έτσι λοιπόν, συνήθως κατόπιν συννενόησης με τον προϊστάμενο τους, απλώς "εγγράφουν" μέρος της κανονικής τους άδειας (την λαμβάνουν δηλαδή "εικονικά" και μόνο) και προσέρχονται κανονικά στην εργασία τους, ελπίζοντας οτι κάποια στιγμή μελλοντικά θα βελτιωθεί η κατάσταση και θα μπορέσουν να λάβουν και στην πραγματικότητα την δικαιούμενη άδεια, κατι όμως που πολλές φορές δεν γίνεται, γιατί μεχρι να συμβεί αυτό, είτε αυτοί μετατίθενται, είτε αλλάζει ο προϊστάμενος τους, είτε για διάφορους άλλους λόγους, κι έτσι τελικά η άδεια τους χάνεται. Προτείνεται λοιπόν, για το θέμα αυτό να υπάρξει κάποια πρόβλεψη στο άρθρο αυτό, και να ισχύσει κάτι παραπλήσιο με αυτό που ισχύει σε ορισμένα σώματα ασφαλείας (π.χ Λιμενικό Σώμα), και ειδικότερα, σε περιπτώσεις όπου σε κάποιες Μονάδες υπάρχει αποδεδειγμένα σοβαρότατο πρόβλημα λειψανδρίας (π.χ. ποσοστό επάνδρωσης κάποιας ή κάποιων ειδικοτήτων μικρότερο του 25% από το προβλεπόμενο σε περίοδο ειρήνης, με βάση τους ισχύοντες ΠΟΥ), να υπάρχει η δυνατότητα, κατόπιν γραπτής αναφοράς του στελέχους (το οποίο θα δηλώνει επίσης οτι παραιτείται απο οποιαδήποτε οικονομική απαίτηση)και σύμφωνης γνώμης του Διοικητή της Μονάδας, και έγκρισης από τον προϊστάμενο Σχηματισμό, η κανονική άδεια που δεν μπορεί να ληφθεί να καταχωρείται στα ατομικά έγγραφα του στελέχους ως "μη ληφθείσα", και το στέλεχος να έχει τη δυνατότητα να την λάβει μελλοντικά, αμέσως μόλις αυτό είναι αποδεδειγμένα εφικτό.