• Σχόλιο του χρήστη 'Λυκούργος Νομικός' | 1 Απριλίου 2016, 08:47

    Συμφωνώ πλήρως με το σχόλιο του κ. Τσουρού.Οι συντάκτες της ρύθμισης (που απ'ό,τι φαίνεται αντέγραψαν κάποιες αμφιλεγόμενης νομιμότητας διατάξεις στρατιωτικών κανονισμών) εμφανίζονται να μην έχουν λάβει υπόψη τους στοιχειώδεις αρχές και κανόνες του ελληνικού ποινικοδικονομικού συστήματος καθώς και της έκτασης και του περιεχομένου του δικαιώματος παροχής έννομης προστασίας, κατ'άρ. 20 του Συντάγματος. Κατ'αρχάς, το άρ. 37 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας υποχρεώνει κάθε δημόσιο υπάλληλο (συνεπώς και τους στρατιωτικούς) να κοινοποιούν αμελλητί στον αρμόδιο εισαγγελέα οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη που υποπίπτει στην αντίληψή τους κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους, στην έννοια δε των τελευταίων αναμφίβολα εμπίπτει και η διερεύνηση των πάσης φύσεως ατυχημάτων.Ρωγμή στην ανωτέρω υποχρέωση δεν είναι ανεκτή συνταγματικά, ούτε με επίκληση δήθεν κανόνων περί απορρήτου, ενδεχομένως δε συνεπάγεται για τον δράστη ποινική ευθύνη για τα αδικήματα της κατάχρησης εξουσίας ή/και της υπόθαλψης εγκληματία. Οι ισχύουσες διατάξεις των άρθρων 261 και 262 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που ρυθμίζουν τα της διαδικασίας γνωστοποίησης εγγράφων που χαρακτηρίζονται ως "απόρρητα" κρίνονται υπερεπαρκείς για να παράσχουν προστασία στο έννομο αγαθό της εθνικής ασφάλειας και της διαφύλαξης του απορρήτου. Η επιθυμητή ισορροπία μεταξύ της υποχρέωσης παροχής πλήρους και αποτελεσματικής έννομης προστασίας αφενός και διαφύλαξης κρατικών εννόμων αγαθών αφετέρου ουδόλως εξυπηρετείται από παρόμοιες άστοχες νομοθετικές πρωτοβουλίες