• Σχόλιο του χρήστη 'Αίθων - Οδυσσεύς Ναρλής' | 7 Δεκεμβρίου 2018, 11:08

    Κατά την παρ. 2.γ αναφέρεται ότι συνάπτεται «σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό, την παράταση της διάρκειας ζωής και την αναβάθμιση του προς προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού, εφόσον οι απαιτήσεις αυτές είναι δυνατόν να προβλεφθούν κατά τη σύναψη της σύμβασης προμήθειας». Φρονώ ότι χρειάζεται καλύτερη διατύπωση και οπωσδήποτε διαγραφή του τμήματος «εφόσον οι απαιτήσεις αυτές είναι δυνατόν να προβλεφθούν κατά τη σύναψη της σύμβασης προμήθειας», καθόσον είναι ευθύνη των επιτελείων και των κλάδων να κάνουν μακροχρόνιους σχεδιασμούς εκτιμώντας την εξέλιξη της απειλής σε μεγάλο βάθος χρόνου. Υποχρέωσή τους είναι να προβλέπουν τις απαιτήσεις μακροπρόθεσμα, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται σήμερα παρά μόνο σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Η πρόβλεψη μακροχρόνιων απαιτήσεων θα αποτρέψει κατ’ αρχήν τον κατακερματισμό των προμηθειών (όπως συνέβη με την αγορά των F-16 παλαιότερα) με άμεσο αποτέλεσμα την εξασφάλιση πιο συμφέρουσας τιμής αγοράς και καλύτερες συνθήκες πληρωμής. Επίσης θα εξασφαλίσει καλύτερη οργάνωση της εθνικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης τόσο για την συμπαραγωγή όσο και για την υποστήριξη (FOS) με τελικό αποτέλεσμα την δημιουργία οικονομίας κλίμακας. Επίσης η σύμβαση υποστήριξης πρέπει να έχει ως διάρκεια τον χρόνο που προβλέπει το Υπουργείο Άμυνας να κρατήσει το οπλικό σύστημα στην ενεργό υπηρεσία συμπεριλαμβανομένων όλων των σταδίων εκσυγχρονισμού και επέκτασης ορίου ζωής για να αποτραπεί η περίπτωση ο κατασκευαστής να παύσει να υποστηρίζει το οπλικό σύστημα μετά από παρέλευση του αρχικού ορίου ζωής του. Διαφορετικά το κόστος υποστήριξης θα εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα επίπεδα με κίνδυνο να απαξιωθεί το οπλικό σύστημα. Τέτοια παραδείγματα έχουμε ζήσει στο πρόσφατο παρελθόν. Πρέπει επίσης να προστεθεί κάποια παράγραφος που να αναφέρει ότι η υποστήριξη (συμπεριλαμβανομένων του εκσυγχρονισμού και της επέκτασης ορίου ζωής) θα γίνεται επί Ελληνικού εδάφους, από Ελληνικά εργοστάσια και από Ελληνικό προσωπικό. Το πρώτο θα εξασφαλίζει να μην στέλνονται οπλικά συστήματα στο εξωτερικό για συντήρηση, κάτι που θέτει σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια εφοδιασμού, ιδιαίτερα αν υπάρξει πολεμική σύγκρουση (δεν πρέπει δηλαδή λ.χ. αεροσκάφη μας να βρίσκονται σε ξένη χώρα για συντήρηση την στιγμή που θα είμαστε στα πρόθυρα πολέμου) και ταυτόχρονα θα αποτρέπει την διαρροή της πληροφορίας της διαθεσιμότητας. Η απαίτηση που θέλει την συντήρηση, τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση ορίου ζωής να γίνονται από Ελληνικό προσωπικό εξασφαλίζει κυρίως επίσης την ασφάλεια του εφοδιασμού και της πληροφορίας της διαθεσιμότητας αλλά επίσης μειώνει και το κόστος εφόσον δεν θα «προσκαλούνται» ξένοι τεχνικοί κάτι που θα είχε ως δυσμενές οικονομικό αποτέλεσμα η χώρα να πληρώνει premium στον κατασκευαστικό οίκο και τα έξοδα διαμονής, διατροφής και εκτός έδρας. Αυτά τα περιστατικά έχουν δυστυχώς συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν και πρέπει πλέον να σταματήσουν. Επίσης να σημειωθεί ότι αν η σύμβαση υποστήριξης δεν γίνει μαζί με την σύμβαση προμήθειας αλλά μεταγενέστερα ο προμηθευτής του εξωτερικού νομοτελειακά θα εκβιάσει απαιτώντας πολύ υψηλότερο τίμημα. Τέλος να σημειωθεί το όφελος που θα υπάρξει στην υποστήριξη για όποια οπλικά συστήματα προμηθεύεται η χώρα όταν αυτά αποτελούν προϊόν διακρατικής συνεργασίας κοινής έρευνας – ανάπτυξης και συμπαραγωγής στην οποία διακρατική συνεργασία συμμετέχει και η Ελλάδα, (π.χ. IRIS – T Mid Life Update Program, Future Combat Air System, European Future Combat Air System, MALE – RPAS,) εφόσον η υποστήριξη θα γίνεται από Ελληνικές βιομηχανίες. Είναι δηλαδή όλα εκείνα τα οφέλη που απολαμβάνει η Τουρκία συμμετέχουσα στις συνεργασίες για τα α/φη F-35, A-400 και TAI/AgustaWestland T129 ATAK. Αλλά όπως προανέφερα αυτά προαπαιτούν μακροχρόνιο σχεδιασμό και πρόβλεψη μακροπρόθεσμων απαιτήσεων. Τέλος είναι σαφές ότι όσα προανέφερα συμβάλλου και στην καταπολέμηση της διαφθοράς.