• Σχόλιο του χρήστη 'Ίαμβος' | 9 Μαρτίου 2019, 18:08

    Είναι ντροπή μία «προοδευτική» κυβέρνηση (απαλλαγμένη, πλέον, από τα βαρίδια των ακροδεξιών ΑΝΕΛ) να φέρνει για ψήφιση ένα νομοσχέδιο, το οποίο, αντί να εξομοιώνει πλήρως τους Στρατιωτικούς Δικαστές με τους λοιπούς Δικαστές (σε συνέχεια της κοινής απόφασης, μόλις πριν ένα μήνα, των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων της Ελληνικής Βουλής για συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 96 παρ. 5 του Συντάγματος ) να επιχειρεί, με ένα συνονθύλευμα σκόρπιων και αποσπασματικών διατάξεων, τη διατήρηση της «στρατιωτικής» ιδιότητας των Δικαστών αυτών. Αλλιώς πώς εξηγούνται τροποποιήσεις όπως της παραγράφου 3 (όπου για να απομακρυνθεί ο δικαστικός λειτουργός κατά τις μέρες αργίας από την έδρα του, απαιτείται η προφορική συναίνεση του προϊσταμένου) ή της παραγράφου 12 β΄ (κατά την οποία οι πάρεδροι, συμμετέχουν σε εκπαίδευση έξι μηνών επί θεμάτων που αφορούν την οργάνωση και λειτουργία των στρατιωτικών μονάδων και υπηρεσιών) ή της παραγράφου 31 (κατά την οποία για τις αναρρωτικές άδειες, άδειες κυήσεως, νοσοκομειακή, ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις που ισχύουν για τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και κυρίως, η «πρωτοποριακή» πρόβλεψη για περιοδική, υγειονομική εξέταση της σωματικής και ψυχικής υγείας των δικαστικών λειτουργών κάθε δύο χρόνια, αντίστοιχη, προφανώς, με την «ετησία» των στρατιωτικών!) κλπ. Παράλληλα, πώς εξηγείται η διατήρηση διατάξεων που παραπέμπουν ευθέως σε στρατιωτική ιδιότητα όπως π.χ. η παρ. 3 του άρθρου 10 του Κώδικα Δικαστικού Σώματος Ενόπλων Δυνάμεων (ΚΔΣΕΔ), κατά την οποία ο νεοδιοριζόμενος Στρατιωτικός Δικαστής (Πάρεδρος) δίδει και στρατιωτικό όρκο, η παρ. 1 του άρθρου 71 του ίδιου Κώδικα(κατά την οποία πειθαρχικό παράπτωμα συνιστά, μεταξύ άλλων, κάθε πράξη ασυμβίβαστη προς το αξίωμά του ως δικαστικού λειτουργού ή ως αξιωματικού), το άρθρο 142 του ΚΔΣΕΔ (όπου προβλέπεται βαθμολογική αντιστοιχία των δικαστικών λειτουργών του δικαστικού σώματος ενόπλων δυνάμεων προς τους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων), της παρ. 5 του 172 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα (κατά την οποία, για την εφαρμογή των δικονομικών διατάξεων αυτού του Κώδικα, οι στρατιωτικοί δικαστές θεωρούνται αρχαιότεροι από τους ομοιοβάθμους τους στρατοδίκες που μετέχουν στη σύνθεση του στρατοδικείου) κλπ. Ποιες σκοπιμότητες, άραγε, εξυπηρετεί αυτό το πισωγύρισμα; Και ποιοι ωφελούνται, άραγε, από την αύξηση της θητείας (έστω, κατά ένα έτος) του Προέδρου και του Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου; Προφανώς μιλάμε για φωτογραφική διάταξη, τη στιγμή που αυτοί έχουν ήδη 44 συντάξιμα έτη και συνταξιοδοτούνταν (ή καλύτερα «αποστρατεύονταν») σε τρεις μήνες, με το ισχύον καθεστώς; Προφανώς, οι άλλοι στρατιωτικοί δικαστές, που περιμένουν να προαχθούν στον επόμενο βαθμό (με 35, 30 ή 25 χρόνια υπηρεσίας) θα πρέπει να κάνουν υπομονή… Καλό θα ήταν ο κύριος Υπουργός να αποσύρει το άρθρο 37 του παρόντος νομοσχεδίου και να αναμείνουμε την Αναθεωρητική Βουλή, η οποία θα δώσει τις κατευθύνσεις για το νέο status των Στρατιωτικών Δικαστών.