Αρχική Ρυθμίσεις Μέριμνας Προσωπικού Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατολογίας, Στρατιωτικής Δικαιοσύνης και άλλες διατάξειςΆρθρο 37 – Τροποποιήσεις διατάξεων του Κώδικα Δικαστικού Σώματος Ενόπλων Δυνάμεων (ν. 2304/1995, Α΄ 83)Σχόλιο του χρήστη nomikos | 16 Μαρτίου 2019, 11:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'nomikos' | 16 Μαρτίου 2019, 11:26

    Κατ’ αρχάς, θα συμφωνήσω με την προβλεπόμενη αύξηση των ορίων ηλικίας των στρατιωτικών δικαστών που προέρχονται από διαγωνισμό, καθώς με αυτόν τον τρόπο αφενός θα διευκολυνθεί η υπηρεσιακή τους ανέλιξη και αφετέρου θα έχουν περισσότερα συντάξιμα χρόνια με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, θεωρώ ότι η πρόβλεψη υποχρέωσης της περιοδικής υγειονομικής εξέτασης της σωματικής και ψυχικής υγείας των στρατιωτικών δικαστών δεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, δεδομένου ότι υπερτονίζει τη στρατιωτική ιδιότητα αυτών, η οποία είναι ασυμβίβαστη με τη δικαστικής τους ιδιότητα. Εξάλλου, τα δεδομένα που αφορούν την υγεία περιλαμβάνονται στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, η επεξεργασία των οποίων, με βάση τη νομοθεσία για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, μπορεί να γίνεται για αυστηρά καθορισμένους σκοπούς και μόνο στο βαθμό που είναι αναγκαία για τη διακρίβωση της ικανότητας του εργαζομένου να ανταποκριθεί στα βασικά καθήκοντά του. Στην προκειμένη περίπτωση, αφενός από το κείμενο της προτεινόμενης διάταξης δεν προκύπτει η σκοπιμότητα της υποχρεωτικής υποβολής των στρατιωτικών δικαστών σε υγειονομικές εξετάσεις, αφετέρου και σημαντικότερο οι στρατιωτικοί δικαστές δεν ασκούν καθήκοντα άλλα από δικαστικά, η ικανοποιητική ανταπόκριση στα οποία ουδόλως προϋποθέτει αυξημένη σωματική ικανότητα. Επομένως, είτε απουσιάζει εντελώς κάποια δικαιολογητική βάση για μια τέτοια επεξεργασία είτε, σε περίπτωση που υποκρύπτεται μεθόδευση αποβολής από το σώμα της στρατιωτικής δικαιοσύνης όσων κριθούν υγειονομικά ακατάλληλοι (με ποια κριτήρια άραγε;) υπάρχει δικαιολογητική βάση που δεν μπορεί να γίνει δεκτή, ως αντιβαίνουσα, σε τελική ανάλυση, στην ίδια την αξία του ανθρώπου. Επίσης, θεωρώ ατυχή τη διάταξη της παραγράφου 32 του άρθρου 37 που προβλέπει ως πειθαρχικό παράπτωμα την παραβίαση των προβλεπομένων από τις κείμενες διατάξεις προθεσμιών επεξεργασίας και χειρισμού δικογραφιών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πολυπλοκότητα της υπόθεσης σε συνδυασμό με τον υπηρεσιακό φόρτο του δικαστή. Τέλος θα συμφωνήσω με τον Πέτρο Νομικό, σχετικά με το ότι δεν συνάδει με την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των στρατιωτικών δικαστών η πρόβλεψη για προηγούμενη έγκριση του ΥΠΕΘΑ για τη συμμετοχή τους σε επιστημονικά συνέδρια.