• Σχόλιο του χρήστη 'Κ' | 18 Δεκεμβρίου 2022, 10:01

    Σε ένα προσχέδιο Νόμου που τιτλοφορείται "Μέριμνα ΥΠΕΡ στρατιωτικού προσωπικού" εισάγεται για πρώτη φορά με την παρ. 8 δέσμια και ανελαστική αρμοδιότητα των Επιτροπών να αποστρατεύουν στρατιωτικούς, όταν διαπιστώνουν απλά το ανίατο μίας πάθησης. Καμία άλλη προϋπόθεση δε χρειάζεται να συντρέχει. Και να πεις ότι οι πάσχοντες φταίνε οι ίδιοι για την απώλεια της υγείας τους... Επομένως, όλοι οι νεοεξεταζόμενοι, ανεξαρτήτως βαθμού, προϋπηρεσίας, ειδικότητας, πάθησης, σχέσης της πάθησης με τις γνώσεις/εμπειρία/Ο-Σ και και σχέσης της πάθησης με την υπηρεσία (το "εξαιτίας") αποστρατεύονται ΑΜΕΣΑ, μόνο και μόνο επειδή πάσχουν από νόσο για την οποία η Ιατρική δεν έχει οριστική θεραπεία. Για να παραπεμφθεί στις ΑΣΥΕ/ΑΑΥΕ/ΑΝΥΕ κάποιος, δεν πάει συνήθως για πρόσκαιρη πάθηση. Επομένως, θα γίνει πλέον Νόμος ότι οι ΕΥ-ΥΓ, οι χρόνια πάσχοντες, οι πάσχοντες από δυσίατα/ανίατα νοσήματα μένουν απροκάλυπτα χωρίς δουλειά, ακόμη και στην περίπτωση που προδήλως φταίει η Υπηρεσία για την πάθηση, αφού ούτε καν αυτή η προϋπόθεση δε μπορεί να τους κρατήσει στην υπηρεσία. Έτσι, η Υπηρεσία που επένδυσε στο προσωπικό, τους διώχνει, τους πετάει- δε βρίσκω άλλη λέξη για να το θέσω πιο συγκαταβατικά. Δε φροντίζει μάλιστα κανείς έστω να προβλέψει κάτι ώστε αυτοί οι "πρώην συνάδελφοι" να μεταταγούν σε κάποιο άλλο Υπουργείο-Δήμο-Υπηρεσία, ώστε να προσφέρουν στο ευρύτερο Δημόσιο αυτά που έμαθαν με έξοδα της Υπηρεσίας. Εκτιμώ δε, ότι αυτοί που εισήγαγαν τη συγκεκριμένη τροποποίηση γνώριζαν με ακρίβεια τις συγκεκριμένες επιπτώσεις, καθώς το θέμα των ΕΥ/ΥΓ κλπ απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια τα Επιτελεία. Τελικά, το μέτρο δε μου φαίνεται κοινωνικά ευαίσθητο.