• Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης' | 28 Μαρτίου 2025, 09:22

    Το άρθρο 16.3 που ορίζει μέγιστο όριο 2 θητειών των 2 ετών για τις θέσεις των διευθυντών κλινικών, προσβλέποντας πιθανότατα στη δυνατότητα εξέλιξης μεγαλύτερου αριθμού στελεχών, οδηγεί σε συνέπειες και προκαλεί ερωτήματα: - ποια θα είναι η εξέλιξη ενός στελέχους μετά την θητεία 4 ετών ως Διευθυντή, θέση που πήρε με λεπτομερώς καθορισμένα ακαδημαϊκά και υπηρεσιακά κριτήρια? Πρακτικά θα πρέπει είτε να συνεχίσει σε θέση γραφείου ή να πάει στο σπίτι του, εκτός αν υπάρχει αντίστοιχη πρόνοια αλλού στις ένοπλες δυνάμεις, πχ κάποιος που συμπλήρωσε κάποια χρόνια ως διοικητής να ανταλλάσσει θέση με κάποιον υφιστάμενό του στην ίδια Μονάδα ή Σχηματισμό. - Μήπως υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για άλλες δομές υγείας, πχ ένας διευθυντής του ΕΣΥ ή ένας καθηγητής Πανεπιστημιακής κλινικής έχει όριο 4 ετών για τη θέση και μετά πηγαίνει σπίτι του ή συνεχίζει υπό τη διεύθυνση κάποιου που είχε ως υφιστάμενο? - Είναι λογικό, σύμφωνα με την ισχύουσα διαδικασία επιλογής διευθυντών, σε μία κλινική να υπολογίζονται στη λεπτομέρεια μεταπτυχιακά, διδακτορικά, δημοσιεύσεις, εκπαιδευτικό έργο κλπ κλπ μεταξύ δύο υποψηφίων και στη διπλανή κλινική να μπορεί να γίνει διευθυντής κάποιος που δεν έχει έστω και μια δημοσίευση, επειδή απλά αυτός που έχει καλύτερα προσόντα ολοκλήρωσε θητεία 4 ετών? - Έχει νόημα η μερική εφαρμογή της επιλογικής διαδικασίας διεθυντών στο ίδιο νοσοκομείο? Αν πρέπει υποχρεωτικά να υπάρξει διαδοχή, γιατί δεν εφαρμόζεται απλά η στρατιωτική ιεραρχία ώστε να γίνουν όλοι διαδοχικά για κάποιο διάστημα διευθυντές και να αποφευχθεί και η ταλαιπωρία των επιτροπών που συγκροτούνται για τον υπολογισμό των μορίων στην (ala carte) διαδικασία επιλογής των άριστων? - Ένας διευθυντής που γνωρίζει ότι το πολύ σε 4 χρόνια θα αποχωρήσει, θα επενδύσει σε μακροχρόνιους στόχους βελτίωσης της κλινικής (πχ ανάπτυξη κλινικών μελετών που δε θα προλάβει να δει καν τα αποτελέσματά τους) ή θα προετοιμάζεται για τη βέβαιη μετάβασή στου στο ιδιωτικό επάγγελμα ως πλήρως απασχολούμενος? - Μήπως οδηγούμαστε στο παράδοξο, η θητεία ως διευθυντή να οδηγεί σε τιμωρία ένα στέλεχος, αφού σύντομα θα πρέπει είτε να πάει σε υπηρεσία γραφείου (αντίθετα με αυτό που αποδεδειγμένα ξέρει να κάνει καλύτερα) ή πρόωρα στο σπίτι του, ενώ κάποιος που δεν επέλεξε ή δεν είχε τα ακαδημαϊκά προσόντα για τη θέση, θα παραμένει για χρόνια στο νοσοκομείο? - Τελικά, είναι σε όφελος της Υπηρεσίας να απομακρύνονται πρόωρα τα πλέον ικανά και έμπειρα στελέχη από αυτό που με λεπτομερή τεκμηρίωση ξέρουν να κάνουν καλύτερα?