Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (άρθρα 34-52)Σχόλιο του χρήστη ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ | 31 Μαρτίου 2025, 19:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ' | 31 Μαρτίου 2025, 19:50

    Αξιότιμε Κ. Υπουργέ Αναφέρομαι σχετικά με τη μη συμπερίληψη για τα προστατευόμενα μέλη οικογένειας του εν ενεργεία και αποστρατεία ένστολου προσωπικού των σωμάτων ασφαλείας των ανάπηρων ενήλικων τέκνων τους, ως προς το δικαίωμα για εξωνοσοκομειακή και νοσοκομειακή περίθαλψη σε στρατιωτικά νοσοκομεία με τους ίδιους όρους που ισχύουν για το ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων. Ειδικότερα στο άρθρο 1 της ΚΥΑ .: Φ.700/ΑΔ218421/Σ.560/10 (ΦΕΚ: 1357Β) προβλέπεται ότι : Παρέχεται το δικαίωμα της εξωνοσοκομειακής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλα τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία της χώρας στους υπαλλήλους και τα μέλη των οικογενειών των εν ενεργεία και συνταξιούχων Πολιτικών Υπαλλήλων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στο μόνιμο εν ενεργεία και εν αποστρατεία Ένστολο Προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας και στα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, όπως προσδιορίζονται στις διατάξεις του άρθρου 2 της παρούσας, με τις ίδιους κανόνες και διαδικασίες που ισχύουν για το μόνιμο εν ενεργεία και εν αποστρατεία Ένστολο Προσωπικό των Ε.Δ.». Ενώ στο άρθρο 2 της ίδιας απόφασης ορίζεται ότι για το εν ενεργεία ή εν αποστρατεία ένστολο Προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας ως προστατευόμενα μέλη οικογενείας θεωρούνται τα ανήλικα άγαμα τέκνα ηλικίας 14 έως 18 ετών καθώς και τα ενήλικα άγαμα τέκνα που δεν έχουν υπερβεί το 25ο έτος της ηλικίας τους και σπουδάζουν σε αναγνωρισμένες Σχολές του εσωτερικού ή εξωτερικού. κατά το άρθρο 3 § 2 του Ν. 3094/2003 όπως ισχύει, ενεργώντας όμως ως πλαίσιο για την προαγωγή της εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία κατά το άρθρο 72 του Ν. 4488/2017, τη συμβατότητα της ισχύουσας νομοθεσίας με τις διατάξεις της Σύμβασης. Η συγκεκριμένη σύμβαση κυρώθηκε στην Ελλάδα με τον Ν. 4074/2012, έχει ισχύ εσωτερικού δικαίου με αυξημένη τυπική ισχύ και αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Κατά το άρθρο 4 αυτής με τίτλο «γενικές υποχρεώσεις», τα συμβαλλόμενα κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση για την υιοθέτηση των κατάλληλων μέτρων που θα εγγυηθούν την πλήρη άσκηση και απόλαυση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ, σε ίση βάση με τους άλλους. Κατά το άρθρο 5 με τίτλο «ισότητα και μη διάκριση», Τα συμβαλλόμενα κράτη αναγνωρίζουν ότι όλα τα άτομα είναι ίσα ενώπιον και σύμφωνα με το νόμο και δικαιούνται, χωρίς οποιαδήποτε διάκριση, ίση προστασία και ίσα οφέλη από το νόμο, ενώ τα συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία είναι απαραίτητα προκειμένου να επιταχυνθεί ή να επιτευχθεί μία πραγματική ισότητα των ατόμων με αναπηρίες, δεν θεωρούνται διακρίσεις. Κατοχυρώνονται επίσης, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 19 το δικαίωμα για ανεξάρτητη διαβίωση και στο άρθρο 25 το δικαίωμα στην υγεία χωρίς διακρίσεις. Όπως περαιτέρω αναφέρεται στο Γενικό Σχόλιο 6 της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τη Σύμβαση, η λήψη θετικών μέτρων στοχεύει στην επίτευξη μιας de facto ισότητας για τα άτομα με αναπηρία και περιλαμβάνει την υιοθέτηση ή τη διατήρηση ορισμένων πλεονεκτημάτων σε όφελος μιας υποεκπροσωπούμενης ή περιορισμένης ομάδας. Ενδέχεται να είναι προσωρινής φύσεως αλλά δεν αποκλείεται να απαιτείται να έχουν έναν πιο μόνιμο χαρακτήρα ανάλογα με το περιεχόμενο ή τις συνθήκες, λαμβάνοντας υπόψη μια συγκεκριμένη αναπηρία ή τα εμπόδια που τίθενται από την κοινωνία. Παραδείγματα συγκεκριμένων θετικών μέτρων περιλαμβάνουν προγράμματα ενημέρωσης και υποστήριξης, διανομή ή αναδιανομή πόρων, στοχευμένο σύστημα προσλήψεων και προαγωγών, μέτρα ενδυνάμωσης αλλά και προσωρινής φροντίδας, καθώς και τεχνολογική υποστήριξη (CRPD Committee, general comment 6 ch. E, p. 28). Σχετικές τέλος είναι και οι Κατευθυντήριες – Οργανωτικές διατάξεις υλοποίησης της Σύμβασης που τέθηκαν με το Μέρος Δ΄ του Ν. 4488/2017 και περιλαμβάνουν στο άρθρο 61 § 1 περ. ε΄ την υποχρέωση κάθε φυσικού ή νομικού προσώπου, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, να προάγει με θετικά μέτρα την ισότιμη συμμετοχή και άσκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ στον τομέα της αρμοδιότητας ή δραστηριότητάς του. Στην προκειμένη περίπτωση, κατ’ αρχάς φέρονται ότι τα μέλη οικογένειας που είναι ενήλικα τέκνα με αναπηρία, διατηρούν το δικαίωμα πρόσβασης στα στρατιωτικά νοσοκομεία, σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΥΑ Φ.700/4/132914/Σ.3317/05 (ΦΕΚ Β 827/16-6-2005): με τίτλο «Παροχή Υγειονομικής Περίθαλψης και Διάθεσης Υγειονομικού Υλικού από τις Μονάδες Υγειονομικού του Στρατού Ξηράς σε Τρίτους (Φυσικά ή Νομικά Πρόσωπα)». Στο άρθρο 8 (9) με τίτλο «Περίθαλψη προς Δημόσιες Υπηρεσίες Λοιπούς Τρίτους «ορίζεται ότι 1. Μπορεί να παρασχεθεί περίθαλψη από τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία του ΣΞ, στο προσωπικό Δημοσίων Υπηρεσιών και Νομικών προσώπων, σε λοιπούς τρίτους ή και σε ανασφάλιστα πρόσωπα, με προτεραιότητα Β΄. Ως τρίτοι δηλαδή θα μπορούσαν να νοσηλεύονται στα στρατιωτικά νοσοκομεία, χωρίς να θεωρούνται όμως προστατευόμενα μέλη και χωρίς να δικαιούνται τον ίδιο βαθμό προτεραιότητας με αυτά. Συνεπώς η πρόσβαση που μπορούν να έχουν με βάση τη διάταξη αυτή, δεν είναι ισοδύναμης φύσης με αυτήν που παρέχεται με τις προβλέψεις (αρ. 1 και 2) της προαναφερόμενης ΚΥΑ Φ.700/ΑΔ218421/Σ.560/10, βάσει της οποίας καθορίζεται η πρόσβαση στα στρατιωτικά νοσοκομεία των προστατευόμενων μελών οικογενείας του προσωπικού των σωμάτων ασφαλείας. Τα τέκνα του εν ενεργεία και εν αποστρατεία ένστολου προσωπικού των σωμάτων ασφαλείας τίθεται ανώτατο όριο το 18 έτος της ηλικίας ή το 25ο εφόσον σπουδάζουν σε αναγνωρισμένη σχολή του εσωτερικού ή του εξωτερικού. Το ανώτατο αυτό χρονικό όριο φαίνεται να παραπέμπει στις γενικές προβλέψεις σχετικά με τα χρονικά όρια ασφαλιστικής προστασίας για υγειονομική περίθαλψη που ισχύουν για τα έμμεσα ασφαλισμένα τέκνα, όπου όμως προβλέπεται επί πλέον ότι τα τέκνα παραμένουν έμμεσα ασφαλισμένα χωρίς χρονικά όρια εφόσον έχουν αναπηρία (βλ. π.χ. άρθρο 22 § 2 περ. β΄ του Ν. 4529/2018). Η διατήρηση της ασφαλιστικής αυτής προστασίας αποτελεί την έμπρακτη αναγνώριση της ανάγκης υιοθέτησης μέτρων που δημιουργούν τις συνθήκες βέλτιστης προστασίας των αναγκών που δημιουργούνται από την αναπηρία, αντίστοιχα επομένως θα πρέπει να θεωρηθεί ότι η επέκταση της πρόσβασης στα στρατιωτικά νοσοκομεία των ενήλικων τέκνων εν ενεργεία ή μη στελεχών των σωμάτων ασφαλείας που είναι άτομα με αναπηρία, θα αποτελούσε θετικό μέτρο που εξυπηρετεί την βελτίωση της πρόσβασης τους σε υπηρεσίες υγείας, τις οποίες έχουν άλλωστε αυξημένη ανάγκη δεδομένης της κατάστασης της υγείας τους, ώστε να αντισταθμίζεται η μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκονται σε σχέση με τα υπόλοιπα ενήλικά τέκνα-μέλη οικογενείας του εν ενεργεία ή εν αποστρατεία ένστολου προσωπικού των σωμάτων ασφαλείας. Στο πλαίσιο της υποχρέωσης για λήψη των κατάλληλων μέτρων για την ισοδύναμη προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία που απορρέει από τη Σύμβαση αλλά και για λόγους σύγκλισης με συναφείς διατάξεις στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης, θα ήταν σκόπιμη η μέριμνα του νομοθέτη έτσι ώστε να τροποποιηθεί το άρθρου 2 της ΚΥΑ Φ.700/ΑΔ218421/Σ.560/10. Ώστε να επεκταθεί η πρόσβαση στα στρατιωτικά νοσοκομεία με τους ίδιους όρους που ισχύουν για το εν ενεργεία και εν αποστρατεία ένστολου προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων και των ενήλικων τέκνων-μελών οικογενείας του εν ενεργεία και εν αποστρατεία ένστολου προσωπικού των σωμάτων ασφαλείας που παρουσιάζουν αναπηρία. Σας ευχαριστώ θερμά