Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (άρθρα 34-52)Σχόλιο του χρήστη ΦΩΤΕΙΝΗ | 1 Απριλίου 2025, 01:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΦΩΤΕΙΝΗ' | 1 Απριλίου 2025, 01:09

    ΑΡΘΡΟ 34 Η πρόσβαση των στρατιωτικών σε νοσοκομεία άλλου κλάδου των ενόπλων δυνάμεων θα πρέπει να παρέχεται άνευ των προϋποθέσεων που αναφέρονται στη διάταξη, ήτοι «εφόσον κριθεί απαραίτητο για την αποκατάσταση της υγείας τους, κατόπιν απόφασης του διευθυντή της αρμόδιας κλινικής, ή εφόσον δεν υφίσταται κατάλληλος υγειονομικός σχηματισμός του Κλάδου τους στον τόπο όπου υπηρετούν», και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων προτείνεται να είναι ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, προκειμένου να αμβλυνθεί, επιτέλους, ο περιορισμός του δικαιώματος των εν ενεργεία στελεχών για επιλογή του ιατρού τους και πράγματι να αναβαθμιστεί η παροχή υπηρεσιών υγείας. Με την διάταξη όπως υπάρχει στην πρόταση νομοσχεδίου δεν αλλάζει επί της ουσίας κάτι στο προηγούμενο καθεστώς, καθώς το «εφόσον κριθεί απαραίτητο για την αποκατάσταση της υγείας τους» σημαίνει πρακτικά εάν δεν παρέχεται αντίστοιχη υπηρεσία από το νοσοκομείου του κλάδου τους, το οποίο έτσι κι αλλιώς γίνεται. Πέραν τούτων, με τη ρύθμιση αυτή εισάγεται ΔΥΣΜΕΝΕΣΤΑΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ σε βάρος του προσωπικού των ΕΔ όταν την ίδια στιγμή παρέχεται σε άλλους πολίτες (βλ. δικαστικούς και μέλη των οικογενειών τους) ελεύθερη πρόσβαση σε όλο το φάσμα των δημόσιων υπηρεσιών υγείας περιλαμβανομένων όλων των στρατιωτικών νοσοκομείων!!!! Θα μπορούν δηλαδή οι δικαστικοί ή οι πολίτες μέλη των οικογενειών τους να επιλέγουν οποιοδήποτε στρατιωτικό νοσοκομείο θέλουν χωρίς κανέναν περιορισμό αλλά όχι οι ίδιοι οι στρατιωτικοί!!!Από την επιλογή αυτή του νομοθέτη να επιτρέψει την πρόσβαση των δικαστικών προκύπτει ότι δεν υφίσταται ζήτημα επιβάρυνσης των στρατιωτικών δομών υγείας αφού αυτές θα υποδέχονται πλέον και τους δικαστικούς και τα μέλη των οικογενειών τους και επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτό το επιχείρημα για την υπό αυστηρές και μόνο προϋποθέσεις παροχή υπηρεσιών υγείας σε στρατιωτικούς από υγειονομική μονάδα άλλου κλάδου. Εξακολουθεί να εισάγεται δυσμενής διάκριση ως προς το δικαίωμα πρόσβασης στη δημόσια υγεία χωρίς καμία αιτιολογία που να δικαιολογεί τον εν λόγω περιορισμό. Ή μήπως η μόνη αιτιολογία είναι ότι η παροχή υπηρεσιών υγείας σε στρατιωτικούς άλλου κλάδου δεν φέρνει τα έσοδα που φέρνει η αντίστοιχη παροχή σε ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ?? ΑΡΘΡΟ 36 ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ 1 ΠΑΡ. ζ Δεν εξασφαλίζεται σε καμία περίπτωση ο διακηρυσσόμενος στο άρθρο 1 παρ.ζ σκοπός του νόμου, ήτοι «η ισότιμη μεταχείριση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμενων με τους ασφαλισμένους του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) ως προς τη συμμετοχή τους στις δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης», καθώς σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ.3 ξεκάθαρα ορίζεται ότι το κόστος της ιατρικής επίσκεψης, της νοσηλείας και κάθε είδους ιατρικής πράξης σε στρατιωτικούς, που διενεργείται σε ιδιωτική κλινική ή ιδιωτικό ιατρείο, βαρύνει τους ίδιους. ΠΩΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΩΣ ΙΣΟΤΙΜΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ? Μάλλον πρόκειται για ΔΥΣΜΕΝΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ σε βάρος των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, καθώς η εν λόγω ρύθμιση καθιστά δυσχερέστατη την παροχή υπηρεσιών υγείας από ιδιώτες γιατρούς στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, τα οποία μάλλον θεωρούνται ασφαλισμένοι δεύτερης κατηγορίας και έχει ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη επιβάρυνση τους σε σχέση με τους ασφαλισμένους ΕΟΠΥΥ. Πρακτικά περιορίζει την «ελεύθερη επιλογή» που παραχωρείται στην παρ. 1 του άρθρου 36. Εφόσον επιδιώκεται με το παρόν νομοσχέδιο η αποκατάσταση των διακρίσεων και των αδικιών του παρελθόντος σε βάρος των στελεχών των ΕΔ που για χρόνια ήταν ασφαλισμένοι - ανασφάλιστοι, επιβάλλεται να θεσπιστεί συμμετοχή των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων σε δαπάνες παροχής υπηρεσιών υγείας από ιδιώτη πάροχο κατ’ αντιστοιχία με τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΠΥ. Μόνον έτσι μιλάμε για ισότιμη μεταχείριση. Διότι, διαφορετικά, ποιος είναι ο επιδιωκόμενος σκοπός της διάταξης αν όχι ο εκβιαστικός περιορισμός της πρόσβασης των στελεχών στην ιδιωτική περίθαλψη? Μήπως επιλέγουμε εκπτώσεις στην υγειονομική περίθαλψη των στελεχών για να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του υπουργείου αλλά η τσέπη των στρατιωτικών? Και όλα αυτά, την στιγμή μάλιστα που με το παρόν νομοσχέδιο, και όχι μόνο, ανοίγουν η πόρτες των στρατιωτικών νοσοκομείων σε περισσότερους δικαιούχους και ιδιώτες?? Η Υπουργική Απόφαση ( ΦΕΚ τ. Β' 1415/2025) με την οποία δόθηκε προ ημερών πρόσβαση στα στρατιωτικά νοσοκομεία σε δικαστές και εισαγγελείς αλλά και μέλη των οικογενειών τους, αναδεικνύει πλήρως την πρόθεση των ιθυνόντων προς αυτή την κατεύθυνση. Πως εξασφαλίζεται μέσα σε αυτό το κλίμα η παροχή υπηρεσιών υγείας στους στρατιωτικούς??? Πολύ περισσότερο λαμβάνοντας υπόψη και το προηγούμενο σχόλιο για το άρθρο 34, το οποίο περιορίζει αναιτιολόγητα την πρόσβαση των στρατιωτικών ακόμη και στα στρατιωτικά νοσοκομεία άλλου κλάδου? Μάλιστα στην ίδια παράγραφο αναφέρεται ότι για το κόστος της ιατρικής επίσκεψης, της νοσηλείας και κάθε είδους ιατρικής πράξης σε στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής επιβαρύνεται το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, γιατί δεν προβλέπεται το ίδιο και για τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων?