Αρχική Εναλλακτική Διαχείριση Συσκευασιών και άλλων ΠροϊόντωνΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Φιλιππακοπούλου Θεοδώρα | 10 Ιανουαρίου 2010, 21:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φιλιππακοπούλου Θεοδώρα' | 10 Ιανουαρίου 2010, 21:29

    Διαβάζοντας όλα τα άρθρα του παρόντος νομοσχεδίου, καθώς και του νόμου 2939/2001, δεν συνάντησα ούτε μία αναφορά στο "Ελληνικό Ινστιτούτο Συσκευασίας - ΕΙΣ". Πρόκειται για ένα Ινστιτούτο που υπάγεται στον "Ελληνικό Οργανισμό Εξωτερικού Εμπορίου" του ΥΠΟΙΑΝ, το οποίο παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες, αναλύσεις, ενημέρωση και εκπαίδευση σε θέματα συσκευασιών. Θεωρώ προφανές ότι σε ένα νομοσχέδιο που αφορά τις συσκευασίες, θα έπρεπε να εμπλέκεται σε ορισμένες αρμοδιότητες και το ΕΙΣ. Στη συνέχεια αναφέρω τα σημεία του νομοσχεδίου στα οποία πιστεύω ότι ενδείκνυται η συμμετοχή του ΕΙΣ. (1) Στο άρθρο 6 του Ν.2939/2001 αναφέρονται πρότυπα κατασκευής των συσκευασιών, που αφορούν τα λειτουργικά χαρακτηριστικά των συσκευασιών, ώστε να διευκολύνεται η επαναχρησιμοποίηση, η διαχείριση και ανακύκλωσή τους. Στην παράγραφο 2.1. αναφέρεται ότι: «ο ΕΟΕΔΣΑΠ σε συνεργασία με τον ΕΛΟΤ εφαρμόζει τα κοινοτικά πρότυπα… Αν δεν υπάρχουν κοινοτικά πρότυπα, ο ΕΟΕΔΣΑΠ μπορεί να καταρτίζει εθνικά πρότυπα, τα οποία θα αναφέρονται (μεταξύ άλλων: σε κριτήρια και μεθόδους για την ανάλυση κύκλου ζωής των συσκευασιών, σε κριτήρια για ένα ελάχιστο όριο ανακυκλωμένων υλικών στις συσκευασίες, για κατάλληλους τύπους συσκευασιών, σε κριτήρια για τη σήμανση συσκευασιών. Τα εθνικά πρότυπα εγκρίνονται με κοινή απόφαση των ΥΠΕΚΑ, ΥΠΟΙΑΝ κοκ». Το ΕΙΣ θα μπορούσε να συμμετέχει στη διαμόρφωση όλων των παραπάνω αναφερόμενων προτύπων, αφού αφορούν τις συσκευασίες κατά το στάδιο της παραγωγής τους. Το ΕΙΣ έχει το γνωστικό υπόβαθρο και το επιστημονικό δυναμικό, ώστε να συμμετέχει στις παραπάνω διαδικασίες. Θεωρώ ότι η συμμετοχή του θα προσφέρει πολλά στο χώρο των συσκευασιών, αλλά και θα ενδυναμώσει το ίδιο το ΕΙΣ. Προτείνω επομένως την τροποποίηση της παραγράφου 2.1. ως εξής: «ο ΕΟΕΔΣΑΠ σε συνεργασία με τον ΕΛΟΤ και το “Ελληνικό Ινστιτούτο Συσκευασίας – ΕΙΣ” εφαρμόζει τα κοινοτικά πρότυπα… Αν δεν υπάρχουν κοινοτικά πρότυπα, ο ΕΟΕΔΣΑΠ σε συνεργασία με το ΕΙΣ μπορεί να καταρτίζει εθνικά πρότυπα….». (2) Στο άρθρο 11 του Ν.2939/2001 γίνεται αναφορά στη σήμανση των συσκευασιών, επομένως και εδώ ενδείκνυται η συμμετοχή του ΕΙΣ. Προτείνω την τροποποίηση της παραγράφου 1 του άρθρου 11, εδάφιο δεύτερο, ως εξής: «Με κοινή απόφαση των ΥΠΟΙΑΝ και ΥΠΕΚΑ, μετά από εισήγηση του ΕΟΕΔΣΑΠ και του ΕΙΣ, προσδιορίζεται η σήμανση των συσκευασιών…..». (3) Στο άρθρο 13 του Ν.2939/2001 αναφέρεται στη δημιουργία βάσεων δεδομένων για τις συσκευασίες. Και σε αυτόν τον τομέα θα μπορούσε να συμμετέχει το ΕΙΣ. Επομένως η άρθρο 13, παράγραφος 1, θα μπορούσε να τροποποιηθεί ως εξής: «Ο ΕΟΕΔΣΑΠ σε συνεργασία με το ΕΙΣ μεριμνά για τη δημιουργία βάσεων δεδομένων για τις συσκευασίες και τα απόβλητα συσκευασιών…». Ένα άλλο θέμα στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, είναι το άρθρο 9 του Ν. 2939/2001, όπου αναφέρεται ότι κάθε 3 χρόνια διενεργείται έλεγχος από τον ΕΟΕΔΣΑΠ στους διαχειριστές στων συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης. Πιστεύω ότι τα 3 χρόνια είναι μεγάλο διάστημα, ενώ ο έλεγχος πρέπει να είναι τουλάχιστον ετήσιος και ουσιαστικός. Πρέπει να ελέγχεται ανάμεσα στα άλλα και η ποιότητα της διαλογής που επιτυγχάνουν τα συγκεκριμένα συστήματα. Έχω δουλέψει σε εργοστάσιο χαρτιού, όπου χρησιμοποιούσαμε ως πρώτη ύλη αποκόμματα παλαιόχαρτου, που προέκυπταν από διαλογή απορριμμάτων συσκευασίας από δημόσια και ιδιωτικά ΚΔΑΥ. Η ποιότητα του παλαιόχαρτου που μας προμήθευαν ορισμένα ιδιωτικά ΚΔΑΥ (δεν θέλω να αναφέρω δημόσια συγκεκριμένα ονόματα) ήταν απαράδεκτη. Οι προσμίξεις σε πλαστικά, τρόφιμα και πλήθος από άλλες ακαθαρσίες ήταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Οι ακαθαρσίες αυτές δημιουργούσαν πολλά προβλήματα, καθυστερήσεις και φθορές στον μηχανολογικό εξοπλισμό του εργοστασίου, ενώ επιδρούσαν αρνητικά στην ποιότητα του παραγόμενου χαρτιού. Βέβαια οι εν λόγω ακαθαρσίες διαχωρίζονταν από τα συστήματα καθαρισμού του εργοστασίου, αποβάλλονταν ως απορρίμματα της παραγωγικής διεργασίας και κατέληγαν στη χωματερή. Εκτός από τα λειτουργικά προβλήματα που προκαλούσαν στην παραγωγή, είχαν επίπτωση και στην ποιότητα των αποβλήτων της μονάδας. Άλλο είναι το απόβλητο να περιέχει υπολείμματα από ίνες χαρτιού και άλλο να περιέχει αίματα, λιωμένες σάρκες ζώων ή ζουμιά από τυριά, λιωμένα πλαστικά κ.λπ. Η επεξεργασία των αποβλήτων είναι πολύ δυσκολότερη και η ρύπανση του περιβάλλοντος από τα απόβλητα μεγαλύτερη. Δηλαδή, μέρος των απορριμμάτων τα οποία τα συγκεκριμένα ΚΔΑΥ φέρονται ότι έχουν ανακτήσει, «κάνουν βόλτα στα εργοστάσια», αυξάνοντας το κόστος μεταφοράς των απορριμμάτων και την ατμοσφαιρική ρύπανση, δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα στο εργοστάσιο και τελικά καταλήγουν στη χωματερή. Βέβαια οι διαχειριστές του ιδιωτικού ΚΔΑΥ επιχορηγούνται για την ανάκτηση π.χ. 100 τόνων απορριμμάτων, ενώ έχουν ανακτήσει 50-70 τόνους και έχουν δημιουργήσει όλα τα παραπάνω προβλήματα. Έτσι αυξάνονται τα επίσημα ποσοστά ανακύκλωσης των συσκευασιών στη χώρα μας? Μήπως πρέπει να τεθούν και αυστηρότερες προδιαγραφές και περιορισμοί και στους παραγωγούς των απορριμμάτων συσκευασιών? Είναι επιτρεπτό να πετούν οι υπάλληλοι των μεγάλων supermarket τα κουτιά συσκευασίας κατεψυγμένων προϊόντων χωρίς να ελέγχουν αν είναι άδεια? Ξέρετε πόσα ολόκληρα κοτόπουλα και ψάρια ή σάρκες από ζώα περιέχουν οι μπάλες του παλαιόχαρτου που πάνε για ανακύκλωση στα εργοστάσια? Για να μην αναφερθούμε στις συνθήκες υγιεινής που επικρατούν σε αρκετές μονάδες διαλογής, όπου εξαθλιωμένοι αλλοδαποί ή Έλληνες απομακρύνουν με το χέρι τις ακαθαρσίες και όπου κανείς δεν μπορεί να σταθεί από τη δυσοσμία? Μήπως πρέπει να γίνονται αυστηρότεροι έλεγχοι στη λειτουργία των κέντρων διαλογής? Αν είναι να γίνεται η ανάκτηση των απορριμμάτων υπό αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες, καλύτερα να πηγαίνουν κατευθείαν στη χωματερή. Επομένως, ο έλεγχος των ΚΔΑΥ πρέπει να είναι πληρέστερος, αυστηρότερος και συχνότερος, στο αν πληρούν ορισμένες προδιαγραφές. Βέβαια στην μη καθαρότητα των απορριμμάτων και στη δυσκολία της διαλογής τους, συνεισφέρει αρκετά και το σύστημα των μπλε κάδων, όπου όλες οι συσκευασίες συλλέγονται μαζί και είναι πολύ δυσκολότερος ο διαχωρισμός τους. Μήπως το σύστημα των μπλε κάδων πρέπει να περιοριστεί και να εξαπλωθούν περισσότερο τα συστήματα ξεχωριστών κάδων ή τα κέντρα ανάκτησης με ανταποδοτικότητα, όπου συλλέγουν ξεχωριστά κάθε υλικό, συμπιέζοντας ή τεμαχίζοντάς το αμέσως μόλις το ρίχνουμε στις υποδοχές? Πρέπει να μελετηθεί σοβαρά η αποδοτικότητα κάθε συστήματος και να σταθμιστούν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το σύστημα των μπλε κάδων έχει περισσότερα μειονεκτήματα, παρά την ευκολία που προσφέρει και πρέπει να καταργηθεί σταδιακά και να υποκατασταθεί από συστήματα ανάκτησης μεγαλύτερης καθαρότητας. Με εκτίμηση Θ. Φιλιππακοπούλου Δρ Χημικός Μηχανικός