Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 14: Περιοχές Ελέγχου και Περιορισμού Δόμησης και ΧρήσεωνΣχόλιο του χρήστη Άρατος | 8 Φεβρουαρίου 2012, 21:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'Άρατος' | 8 Φεβρουαρίου 2012, 21:34

    Κύριε Υπουργέ, η απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης, αποτελεί κλοπή της περιουσίας χιλιάδων πολιτών. Ένα κράτος δικαίου θα πρέπει να εμπνέει σιγουριά στους πολίτες του, ώστε σε ένα περιβάλλον ασφάλειας να ζούν και να σχεδιάζουν το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Η δημιουργία νόμων , ή ακόμα χειρότερα τα προεδρικά διατάγματα, που προκαλούν ξαφνική απαξίωση της περιουσίας χιλιάδων πολιτών αλλάζοντας δεδομένα δεκαετιών, πέραν της αδικίας προς τους ανθρώπους αυτούς, προκαλεί μία γενικότερη αίσθηση ανασφάλειας, μία εντύπωση ότι δεν ζούμε σε ευνομούμενο κράτος αλλά σε ζούγκλα, όπου οποιαδήποτε στιγμή κάποιος υπουργός μπορεί αλλάξει εν μία νυκτί οτιδήποτε θεωρούσαμε σταθερό. Για ποιό λόγο να μην πιστέψει κάποιος ότι με την ίδια ευκολία κάποιος άλλος υπουργός θα καταργήσει αυτόν τον νόμο και θα επιτρέψει να χτίζονται και τα δάση; ή θα κάνει τα 4 στρέμματα 2 ή 8 ή ότι άλλο φανταστεί; Το κράτος αν θέλει να δείξει ότι ενδιαφέρεται για το περιβάλλον ας εφαρμόσει τους ήδη υπάρχοντες νόμους. Είναι τουλάχιστον πρόκληση να λες σε κάποιον που έχει 4 στρέμματα δίπλα σε μια αστική περιοχή ότι δεν μπορεί να χτίσει, ενώ βλέπει μεζονέτες μέσα στα δάση και στα ρέματα και μαγαζιά σε αιγιαλούς. Τέλος θα ήθελα να απαντήσω σε δύο κατηγορίες υποστηρικών του άρθρου 14: α) Στους οικολόγους. Καταλαβαίνω τον προβληματισμό τους για την καταπάτηση των δασών και τον κατακερματισμό των ενιαίων αγροτικών περιοχών (πεδιάδες). Το πρώτο πρόβλημα όμως λύνεται μέσω άλλων νόμων, ενώ το δεύτερο πρέπει να λυθεί ειδικά, αλλά και πάλι με πρόβλεψη και αποζημιώσεις. Αυτή η γενική απαγόρευση εμποδίζει το χτίσιμο σε περιοχές σχεδόν προαστιακές, όπως η ΒΑ Αττική, που εδώ και δεκαετίες στην μεγαλύτερη έκτασή τους έχει εγκαταληφθεί η αγροτική παραγωγή ως μη συμφέρουσα. β) Στους συμφεροντολόγους. Μου προκαλεί εντύπωση η άνεση που κάποιοι λένε, "αφού εγώ δεν κληρονόμησα 4 στρέμματα εκτός σχεδίου (ίσως να τα κληρονόμησα στην πόλη), να μην χτίσει κανείς", ή "έχω χτίσει ένα σπίτι στην Αθήνα και θέλω να το πουλήσω, ας ψηφιστεί αυτός ο νόμος να μην μπορούν να χτίσουν και να το πουλήσω ακριβότερα" ή έστω "Δεν θέλω να πληρώνω ακριβούς δρόμους και ΔΕΗ και ΟΤΕ για τα εκτός σχεδίου". Για τις δύο πρώτες θέσεις το μόνο που μπορώ να πω ότι η προστασία του συμφέροντός μας δεν πρέπει να φτάνει στον κανιβαλισμό. Για την τρίτη άποψη, έχω να πω ότι τα εκτός σχεδίου πληρώνουν δημοτικά τέλη και οι παροχές ούτως ή άλλως είναι πολύ κατώτερες των αστικών, όσο για την ΔΕΗ τον ΟΤΕ κ.λ.π. είναι επιχειρήσεις που μπορούν να διαμορφώσουν το τιμολόγιο τους όπως θέλουν ή ας μην παρέχουν τίποτα. Όποιος θέλει να μείνει μακρια από κάποιους τέτοιους πολιτισμένους, και να φτιάξει το σπίτι του στην ερημιά, δεν θα λυπηθεί να πληρώσει ένα τόσο μικρό τίμημα.