• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Λιανός' | 24 Φεβρουαρίου 2012, 14:39

    Η δική μου μικρή συνεισφορά στην δυναμική του προβληματισμού όλων θα είναι λίγο διαφορετική.. Νομίζω ότι όπως σε κάθε μας κίνηση ως Έλληνες πρέπει να αποφύγουμε μερικά βασικά λάθη. Στο Ελληνικό έχουμε ένα δεδομένο (τον χώρο με ότι χαρακτηριστικά έχει), έναν σκοπό (την αξιοποίησή του με ότι προυποθέτει και συνεπάγεται), και πάμπολλες εναλλακτικές οδούς για την επίτευξή του. Πιστεύω ότι μας λείπουν κάποια πράγματα.. 1. Στρατηγική συμφωνία σε ότι αφορά τον συγκεκριμένο στόχο που θα βάλουμε προκειμένου το εργαλείο (Ελληνικό) να μας βοηθήσει στην επίτευξή του. Να συμφωνήσουμε σε κάποια αρχή. Τι θέλουμε ? Επένδυση-εις με αποδοτικότητα διαρκή για την ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα ? Πάρκο πράσινου και αναψυχής ? Οικιστική ζώνη ? κλπ Αν δεν ξεκαθαρίσουμε αυτό δεν έχει νόημα κάθε επόμενη πρόταση και βήμα. Έστω για την διαμόρφωση μιας εικόνας να πούμε ότι συμφωνούμε στην πρόταση να χρησιμοποιήσουμε ο Ελληνικό ως μοχλό ανάπτυξης οικονομικής της περιοχής και κατ'επέκταση του λεκανοπεδίου και της χώρας. 2. Αφού αποφασίσουμε την γενική κατεύθυνση πρέπει να βάλουμε κάποιους στόχους συγκεκριμένους ποσοτικά και κάποιο χρονικό πλαίσιο αναφοράς πολύ συγκεκριμένο για τον έλεγχο της πορείας προς την επίτευξή τους. Υποθετικά λοιπόν αποφασίζουμε ότι θέλουμε να έχουμε μια απόδοση επένδυσης άνω του 10% ετησίως για τα επόμενα 20 χρόνια. Βάλαμε και τους στόχους μας.. 3. Να επικεντρωθούμε πέρα από προτιμήσεις, εμμονές και αγκυλώσεις στην αξιολόγηση κάθε πρότασης σε σχέση με την επίτευξη των στόχων αλλά και με αντίστοιχη αξιολόγηση στις επιπτώσεις σε άλλα μεγέθη. Πάλι υποθετικά λοιπόν ας πούμε ότι προκρίνονται δύο επενδυτικές προτάσεις που η μία λέει πίστα F1 με θεματικά πάρκα, τεχνολογικό πάρκο κλπ η οποία θα μας αποδίδει 11% ετησίως και η άλλη σύμπλεγμα ξενοδοχείων με καζίνο που θα μας αποδίδει 14% ετησίως. Θα πρέπει να υπολογίσουμε το έμμεσο κέρδος που μπορεί να προκύπτει σε κάθε επίπεδο (ποιότητα ζωής, θέσεις απασχόλησης ή άλλο) και να μετρήσουμε και τα προβλήματα ή τις επιπτώσεις τις αρνητικές που πάντα υπάρχουν (ενδεχόμενο εγκλωβισμού από εξωγενείς παράγοντες στην ολοκλήρωση του έργου, προσχώματα-καθυστερήσεις, επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία κλπ) και τότε και μόνο τότε να επιλεγεί η επενδυτική πρόταση. Θα ήθελα επίσης το 3ο σκέλος να είναι ευθύνη του κάθε επενδυτή που θα φέρει την πρότασή του με αυστηρές πραγματικά κυρώσεις (ακόμα και ακύρωση) σε όποιον επιλεγεί και δεν είναι συνεπής στις δεσμεύσεις του. Τέλος θα ήθελα να συσταθεί ένας φορέας τύπου ΑΘΗΝΑ2004 για να μπορέσει να το τρέξει. Ότι και να λέμε πάντα θα υπάρχει διαφθορά, συμφέροντα, μίζες, βολέματα, ανικανότητα κλπ κακά τα οποία δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο. Παντού υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι να μπορούμε να το περιορίσουμε όσο το δυνατόν και κυρίως το ισοζύγιο τελικά να είναι θετικό. Δυστυχώς από το επίπεδο που είμαστε (κάθε χιλιόμετρο αυτοκινητόδρομου να μας στοιχίζει 7 φορές όσο το αντίστοιχο της Autobahn με αποτέλεσμα ούτε στο 60% της Autobahn) το να θέλουμε να φτάσουμε την αντίστοιχη επίδοση είναι μάλλον ουτοπία. Το να επιδιώκουμε όμως μια ριζική μεταβολή στο ισοζύγιο είναι και εφικτό και Εθνική ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ πλέον. Νομίζω ότι μια πίστα προδιαγραφών F1 μαζί με ξενοδοχεία, θεματικά πάρκα, τεχνολογικό πάρκο κλπ είναι η μόνη πραγματικά αποδοτική διαρκώς και μακροπρόθεσμα επένδυση και είναι και απαραίτητη ακόμα και για λόγους προβολής της χώρας. Ευχαριστώ